สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1047

บทที่ 1047 เหตุผลเบื้องหลัง

บทที่ 1047 เหตุผลเบื้องหลัง

“พระชายามีความสัมพันธ์อันดีกับพี่สะใภ้ บัดนี้พี่สะใภ้กำลังป่วยหนัก สกุลฉินยิ่งยุ่งวุ่นวายมากขึ้น พระชายารู้เรื่องสกุลฉินแล้ว ย่อมไม่นิ่งนอนใจอย่างแน่นอน”

“ท่านฉลาดมาก เช่นนั้นคงเดาเดาจุดประสงค์ข้าได้กระมัง”

“อาการบาดเจ็บของข้าเป็นอุบัติเหตุ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นในสกุลฉิน”

“เท่าที่ข้ารู้ ท่านเคยเป็นรองผู้นำสกุลฉิน”

“พี่ใหญ่เชื่อใจข้าจึงมอบอำนาจให้ข้าบ้าง เพียงแต่จะกล่าวว่าข้าเป็นรองผู้นำสกุลฉิน อันที่จริงแล้วก็ไม่ถูกต้องนัก”

“อย่างไรก็ตาม ท่านคงรู้สถานการณ์ในสกุลฉิน คิดว่าท่านคงพบบางอย่างเข้า ส่วนการบาดเจ็บของท่านใช่อุบัติเหตุหรือไม่ ในเมื่อท่านบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แน่นอนว่าข้าย่อมเชื่อในการตัดสินของท่าน อย่างไรเสีย ท่านก็เป็นคนสุขุมเช่นนี้ ในใจคงไม่มีข้อตำหนิใด”

“พระชายา เกรงว่าจะทำให้ท่านผิดหวังแล้ว ข้าไม่สนใจกิจการของสกุลฉินอีกต่อไป ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสกุลฉิน”

มู่ซืออวี่มองดูเด็กทั้งสอง “ลูกชายลูกสาวของท่านน่ารักยิ่ง”

“ใช่ ขอเพียงพวกเขาสุขสบาย ข้าก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น” นายท่านเจ็ดฉินกล่าว “ไม่ว่าความมั่งคั่งหรืออำนาจ สิ่งเหล่านั้นล้วนไม่สำคัญเท่าคนในครอบครัว ข้าคิดว่าพี่ใหญ่ก็คิดเช่นเดียวกัน”

“นี่ก็มืดค่ำแล้ว เช่นนั้นพวกเราไม่อาจรบกวนนายท่านเจ็ดไปมากกว่านี้”

“ขออภัยที่ผู้น้อยไม่อาจลุกขึ้นคำนับพระชายา”

หลังจากออกมาจากบ้านของนายท่านเจ็ดฉิน ชิงไต้ก็เอ่ยขึ้น “พระชายา พวกเรายังไม่ได้ถามอะไรเลยนะเจ้าคะ!”

“ข้าถามแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าพอคาดเดาได้บ้าง”

จวนฉิน

ฉินเหวินหานกลับมาถึงบ้าน เมื่อเห็นว่าซ่งซูไม่อยู่ในห้องจึงถามว่า “ฮูหยินน้อยเล่า?”

“ฮูหยินน้อยไปคารวะฮูหยินใหญ่แล้วเจ้าค่ะ”

ฉินเหวินหานโบกมือไล่บ่าวรับใช้ออกไป

ไม่นานนัก พ่อบ้านก็รีบร้อนเดินเข้ามา “นายท่าน ฮูหยินน้อยถูกพระชายาพาตัวไปแล้วขอรับ”

“ว่าอย่างไรนะ?!” ฉินเหวินหานตกใจ

“ได้ยินคนของพระชายาบอกว่า พระชายารู้สึกว่าฮูหยินน้อยเป็นหายนะจึงคิดจะฆ่านางขอรับ”

“พระชายาอยู่ที่ใด?”

“คงเป็นเรือนย่อยจวนลู่ขอรับ”

“เตรียมม้า!”

ฉินเหวินหานห้อม้าไปยังเรือนย่อยจวนลู่อย่างกระวนกระวายใจ

บ่าวรับใช้ของจวนลู่ขวางฉินเหวินหานเอาไว้

ฉินเหวินหานเอ่ย “ข้ามีเรื่องด่วนต้องรายงานพระชายา”

“ข้าต้องเข้าไปรายงานก่อน”

“ไม่ต้องแล้ว ข้ามาจากจวนฉิน พระชายาต้องพบข้าเป็นแน่” ฉินเหวินหานกล่าว “เรื่องที่ข้าจะกล่าวสำคัญมาก หากเกิดความล่าช้า พระชายาจะตำหนิท่าน ท่านจ่ายราคานี้ไหวหรือไม่?”

ฉินเหวินหานรุดเข้าไปในจวนลู่

เขาถามที่อยู่ของมู่ซืออวี่กับบ่าวรับใช้ในจวนลู่ บ่าวรับใช้จึงชี้ทางให้

เขาเดินไปตามทางที่บ่าวรับใช้ชี้ จากนั้นก็เห็นคนสนิทของมู่ซืออวี่หลายคนเฝ้าประตูอยู่ ข้างในมีเสียงกรีดร้องออกมา

“โอ๊ยยยยยย…”

เป็นเสียงของซ่งซูนั่นเอง

“ข้าต้องการพบพระชายา!” ฉินเหวินหานตะโกน “พระชายา ได้โปรดเมตตาด้วยเถิด!”