สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1050

บทที่ 1050 เป็นพรรคเทพจันทราดังคาด

บทที่ 1050 เป็นพรรคเทพจันทราดังคาด

เจ๋อหลานวางกองเอกสารข้อมูลไว้บนโต๊ะของมู่ซืออวี่ จากนั้นจึงรายงานข่าวที่ตรวจสอบมาได้

“ซ่งซู หรือก็คือจางเฉี่ยวเอ๋อร์ผู้นั้น…”

“ยังคงเรียกซ่งซูเถอะ คุ้นหูแล้ว” มู่ซืออวี่ขัดจังหวะเจ๋อหลาน “นางเป็นอะไร?”

“นางกับบิดาตัวปลอมผู้นั้นมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันจริง ๆ เจ้าค่ะ” เจ๋อหลานกล่าว “เพียงแค่ถูกลงโทษเล็กน้อย ทั้งสองก็สารภาพออกมาทั้งหมด”

“ก่อนอื่นทำการยืนยันเสียก่อนว่าสิ่งที่พวกเขาสารภาพเป็นความจริง อย่าได้ทำเรื่องฉลาดให้กลายเป็นโง่ ตกหลุมพรางพวกเขาเข้าเสียเอง”

“พระชายาวางใจ ถึงแม้ท่านจะอยากรู้เรื่องที่ลึกกว่านี้ก็ไม่ได้แล้ว ซ่งซูเป็นเพียงผู้ดูแลเล็ก ๆ ของพรรคเทพจันทรา พวกเขาไม่มีคุณสมบัติเข้าไปที่ส่วนกลางจึงไม่รู้อะไรมากนัก”

“นางเกือบกลืนกินสกุลฉินเข้าไปครึ่งหนึ่งแล้ว อย่างนี้ยังเป็นแค่เพียงผู้ดูแลเล็ก ๆ อีกหรือ? เช่นนั้นธิดาเทพบนเกาะเทพจันทราที่ข้าเคยพบและคนที่อยู่ส่วนกลาง จะต้องมีสถานะแบบใด?”

“บ่าวว่านางไม่ได้โกหกนะเจ้าคะ ระหว่างไต่สวนบ่าวล้วนได้ยิน” เจ๋อหลานเอ่ย “ซ่งซูเดิมทีใช้ชีวิตลำบาก จู่ ๆ วันหนึ่งก็มีบุรุษผู้หนึ่งเข้ามาบอกว่าสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของนางได้ คนผู้นั้นก็คือคนรักของนางในตอนนี้หรือก็คือพ่อตัวปลอม ซ่งซูรวบรวมข้อมูลให้บุรุษผู้นั้น นึกไม่ถึงว่านางจะติดโรคสกปรกมา ด้วยไม่ต้องการให้ชายผู้นั้นรังเกียจ นางจึงหนีไป ภายหลังจึงได้พบกับท่านหมอซ่งและลูกสาวของเขา”

“สองพ่อลูกสกุลซ่งมาพบนาง ช่างโชคไม่ดีจริง ๆ” มู่ซืออวี่เอ่ย “โลกนี้ไม่ขาดแคลนคนใจดี แต่ไม่ใช่คนใจดีทุกคนจะได้รับรางวัลตอบแทน นางสารภาพอะไรอีกหรือไม่?”

“นางมอบรายชื่อให้เรา รายชื่อนั้นพวกเราสาวไปถึงตัวผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่น ๆ ได้ หากเราตามเบาะแส จะต้องหาปลาใหญ่ออกมาได้แน่นอนเจ้าค่ะ” เจ๋อหลานเอ่ย “เพียงแต่ซ่งซูผู้นั้นกล่าวคำพูดไม่น่าฟังเล็กน้อย”

“ว่าอย่างไร?”

“นางบอกว่ากู่พิษชนิดนี้ไม่ได้มีนางใช้ผู้เดียว ตอนนั้นเป็นคนจากข้างบนมาสอนนาง แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่ควรใช้ วิธีการนี้อันตรายต่อผู้วางกู่พิษเช่นกันจึงใช้กับคนที่สำคัญเท่านั้น”

“คนรักผู้นั้นของนางเป็นอย่างไร?”

“ดีต่อนางทีเดียวเจ้าค่ะ พอมองเห็นความจริงใจอยู่บ้าง”

“ความรู้สึกของบุรุษ…” มู่ซืออวี่เอ่ยอย่างใจเย็น “ข้าไม่เชื่อ”

“เช่นนั้น พระชายาก็ไม่เชื่อท่านอ๋องเช่นกันหรือเจ้าคะ?” เจ๋อหลานถาม

มู่ซืออวี่เหลือบมองเจ๋อหลานแวบหนึ่งแล้วเอ่ยด้วยท่าทีโมโห “ปกติข้าตามใจเจ้าเกินไปใช่หรือไม่ นับวันยิ่งไม่รู้จักผู้ใหญ่ผู้น้อยขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว บุรุษที่ใช้ประโยชน์จากสตรีจะเทียบกับท่านอ๋องได้หรือ?”

“บ่าวรู้ความผิดแล้วเจ้าค่ะ” เจ๋อหลานรีบนอบกายคำนับ

“หากพ่อตัวปลอมผู้นั้นรักซ่งซูอย่างลึกซึ้งจริง ๆ คงไม่มีทางทนดูนางขายเรือนร่างเพื่อรวบรวมข่าวสารให้ได้ บางทีเขาอาจมีความรู้สึกดี ๆ อยู่บ้าง ทว่าไม่ได้มากมายแน่นอน ส่วนซ่งซูตัวปลอมผู้นั้น นางกลับจริงใจต่อคนรักของตนไม่น้อย นางมีโอกาสมากมายที่จะอยู่ห่างจากเรื่องวุ่นวายเหล่านี้ แต่นางไม่ทำ แสดงให้เห็นว่านางโง่เขลาเหมือนสตรีส่วนใหญ่ที่ถูกความรู้สึกผูกมัดเอาไว้”

“พระชายา พรรคเทพจันทรานี้ซับซ้อนยิ่งนัก ระหว่างทางเราพบเจอปัญหามากเกินไป เกรงว่าพรรคเทพจันทรานี้เหมือนฝูงมดใต้พื้นดิน อาจดูไม่สำคัญ แต่กลับมีมากมายทั้งยังเกี่ยวพันกันไปหมด จนเพียงพอให้เขย่าช้างทั้งตัวได้นะเจ้าคะ”

“นายท่านฉินทำเรื่องโง่ ๆ มานานแล้ว ถึงเวลาที่เขาจะต้องออกหน้าเก็บกวาดความยุ่งเหยิงนี้” มู่ซืออวี่เอ่ย “ก่อนอื่น เขาต้องจัดการเก็บกวาดปีศาจร้ายในป่า ผีพรายในน้ำภายในสกุลฉินเสียก่อน”

มู่ซืออวี่ส่งข่าวให้ฉินเหวินหาน พูดคุยกับฉินเหวินหานอย่างลับ ๆ อยู่ในห้องตำราเป็นเวลานาน

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วยาม ซ่งซูก็ถูกปล่อยตัวไป

นางยังคงแสดงบทบาทเป็นภรรยารองของฉินเหวินหาน

ณ จวนฉิน เรือนกล้วยไม้

เจิ้งซูอวี้ส่งมู่ซืออวี่ไปแล้ว นางก็ไอออกมาเบา ๆ

สาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ รีบร้อนยกยาน้ำมา “อุ่นกำลังดีเลยเจ้าค่ะ ฮูหยินรีบดื่มเถิด!”

เจิ้งซูอวี้โบกมือ “ขมเกินไป ข้าไม่อยากดื่ม”

“ฮูหยิน ท่านหมอกำชับไว้ ท่านต้องดูแลตนเองดี ๆ นะเจ้าคะ” สาวใช้ด้านข้างรบเร้า “คราวนี้ท่านถูกคนชั่วช้าทำร้าย ร่างกายของท่านทรุดโทรม ไม่รักษาตัวไม่ได้นะเจ้าคะ”

“ท่านหมอไม่ได้กล่าวอะไร รักษาเพียงใดก็ไม่มีประโยชน์” เจิ้งซูอวี้กล่าว “ข้ารู้จักร่างกายตนเองดี ทรุดโทรมมาหลายปีเพียงนี้ นับตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ฟื้นคืนพละกำลังอีกเลย บัดนี้ยังถูกวางกู่พิษใส่ เรี่ยวแรงและเลือดหดหาย อยู่ได้อีกวันก็นับว่าดีแล้ว”

“เจ้ากำลังกล่าวอะไร?” ฉินเหวินหานเดินเข้ามา

เมื่อเจิ้งซูอวี้เห็นเขา ใบหน้าพลันมืดครึ้ม นางกล่าวเสียงเย็น “ท่านออกไปเถอะ”

ฉินเหวินหานให้บ่าวรับใช้ออกไป แล้วเดินเข้าไปหาภรรยา

เจิ้งซูอวี้นั่งลงริมหน้าต่างแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “ข้ารู้ว่าท่านต้องการจะเอ่ยอะไร ท่านจะบอกว่าท่านมีความลำบาก จะบอกว่าเพื่อร่างกายของข้าท่านไม่กล้าเสี่ยง ท่านทำได้เพียงให้ความร่วมมือกับพวกเขา เสียสละกิจการของสกุลฉิน สนองความอยากของอีกฝ่าย รักษาครอบครัวเล็ก ๆ ของเราเอาไว้ ทว่าเรื่องใหญ่เพียงนี้ ท่านเคยถามข้าหรือไม่? ท่านอย่าได้เอ่ยว่าไม่มีโอกาส ไม่ว่าสตรีนางนั้นจะจับตามองเพียงใด อย่างไรก็ต้องมียามที่นางออกไปข้างนอก ท่านเพียงแค่ต้องทิ้งข้อความไว้ให้ข้า ด้วยความเข้าใจต่อกันในฐานะสามีภรรยาที่อยู่กินกันมานาน ข้าย่อมพอคาดเดาอะไรได้บ้าง แต่ท่านไม่มีความตั้งใจจะแบ่งปันความรับผิดชอบกับข้า คิดว่าตนเป็นวีรบุรุษ แบกรับทุกอย่างเอาไว้บนบ่า”

“ฮูหยิน เจ้าอย่าโกรธไปเลย อย่างนี้ไม่ดีต่อสุขภาพของเจ้า”

เจิ้งซูอวี้ถอนหายใจ “ข้ารู้จักร่างกายตนเองดี”

โชคดีที่ลูกยังเล็กจึงไม่ต้องกังวลอย่างนาง ดังนั้นนับว่าไม่ขาดทุนมากนัก