สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1062

บทที่ 1062 หรืออยากตามข้ากลับอาณาจักร?

บทที่ 1062 หรืออยากตามข้ากลับอาณาจักร?

“เรื่องนี้ไม่ทราบขอรับ” พ่อบ้านถังกล่าว “คุณหนูรู้จักคุณชายของเราดีที่สุด อีกทั้งท่านก็รู้ความเคยชินของเขา ไม่สู้ไปช่วยหาเป็นอย่างไรขอรับ?”

“ได้ ข้าจะไปดู” ลู่จื่อชิงหยิบสมุดบัญชีขึ้นมา แล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะเอ่ยกับซือหม่าจี้อิง “พี่ใหญ่ซือหม่า ท่านก็ไม่ต้องอยู่ข้างนอกแล้ว ลมค่อนข้างแรงทีเดียว ระวังจะจับไข้ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”

“ไปเถอะ”

ลู่จื่อชิงติดตามพ่อบ้านถังเข้าไปในลานเรือนซ่งหานจือ

“ของอะไรของเจ้าหายไปหรือ?”

“จี้หยกที่ท่านแม่มอบให้ข้า”

“แพงมากเลยหรือ?

“มีค่าเป็นอย่างมาก”

“จี้หยกนั้นไม่เหมือนกัน” ซ่งหานจือกล่าว “ก่อนหน้านี้ข้าเคยใส่ไว้ในกล่อง บัดนี้กลับพบว่ามันหายไปแล้ว”

ลู่จื่อชิงหยิบกล่องที่เขาเอ่ยถึงขึ้นมาดู “กล่องนี้ไม่ได้มีกลไกอะไรนี่!”

“ข้าจำได้” ซ่งหานจือกล่าว “เมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่ข้าจะไปจากเมืองหลวง ข้าฝังของบางอย่างไว้ใต้ต้นไม้ต้นนั้นกับเจ้า จำได้หรือไม่? ข้าคงจะใส่จี้หยกชิ้นนั้นไว้ข้างใน”

ลู่จื่อชิงตามซ่งหานจือไปที่ต้นไม้นั้น

นางจำได้ว่าซ่งหานจือฝังกล่องไว้ข้างใต้จริง ๆ เพียงแต่นางไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในกล่อง เพียงบอกว่าคราวหน้าหากกลับมาเมืองหลวงแล้วค่อยเปิดมัน ต่อมาเมื่อกลับมาถึงเมืองหลวง นางก็มัวแต่ทะเลาะกับเขาจึงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้

บัดนี้นางกลับมาอยู่ใต้ต้นไม้ที่ว่าแล้ว เมื่อคิดถึงความรู้สึกอย่างสตรีที่ผุดขึ้นมา แก้มของนางก็ร้อนผ่าวขึ้นเล็กน้อย ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างแตกต่างออกไปจากเดิม

“จะขุดหรือ?” ลู่จื่อชิงถาม

“ขุด” ซ่งหานจือใช้พลั่วขุดดิน “ตอนนั้นที่ฝังไว้ เจ้าสงสัยว่าข้างในมีอะไร ข้าห้ามไว้ไม่ให้เจ้าเห็น ตอนนี้ถึงเวลาควรเปิดเผยปริศนาแล้ว”

ที่นี่คือลานเรือนของซ่งหานจือ บ่าวรับใช้คนเก่า ๆ ถูกเขาไล่ออกไปนานแล้ว ทั่วทั้งลานเรือนจึงมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

ในชั่วระยะชาถ้วยเดียว กล่องก็ถูกขุดขึ้นมา

ซ่งหานจือนำกล่องออกมาโดยไม่คำนึงถึงดินที่เปรอะเปื้อน

กล่องถูกปิดผนึกไว้เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าเขาคิดมาอย่างรอบคอบ ไม่มีแมลงหรือมดแทะแม้แต่น้อย

ไม่เพียงเท่านั้น ช่องว่างของกล่องยังปิดผนึกด้วยขี้ผึ้ง ข้างในทายากันเน่าเสียเอาไว้ เมื่อเปิดผ้าชั้นนอกออก ข้างในก็จะยังคงเหมือนกับตอนที่ฝังไว้

“เจ้าเปิดดูเป็นอย่างไร?” ซ่งหานจือมองลู่จื่อชิงด้วยความคาดหวัง

“นี่ไม่ใช่ของของเจ้าหรือ? ไยจึงอยากให้ข้าเปิด?”

“เจ้าไม่อยากรู้หรือ?”

“อืม…” นางค่อนข้างสงสัยทีเดียว

ลู่จื่อชิงเปิดกล่องใบนั้นออก

นางเห็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ข้างใน