สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1063

บทที่ 1063 ลู่จื่ออวิ๋นหายไป

บทที่ 1063 ลู่จื่ออวิ๋นหายไป

ห้องตำรา ลู่อี้ส่งข้อมูลให้กับเซี่ยเฉิงจิ่น

เซี่ยเฉิงจิ่นกางออกดู แล้วลุกขึ้นยืนทันที “พ่อตา อวิ๋นเอ๋อร์นาง…”

“หน่วยข่าวกรองรายงานว่าอวิ๋นเอ๋อร์กลับมายังเมืองหลวงก่อน ระหว่างทางถูกโจมตี ตกลงไปในแม่น้ำไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร คนของเราค้นหานางไปทั่วทุกที่กลับหาไม่พบ ข้ารู้ว่าหมู่นี้อาณาจักรเฟิ่งหลินไม่ได้สงบสุขนัก เจ้าอยู่ที่นี่นานไม่ได้ บัดนี้เกิดเรื่องเช่นนี้กับอวิ๋นเอ๋อร์อีก เจ้าคิดจะทำอย่างไร?”

“ข้าจะไปตามหาอวิ๋นเอ๋อร์” เซี่ยเฉิงจิ่นกล่าว “ส่วนเรื่องในราชสำนัก ข้าจะเขียนจดหมายถึงท่านอัครเสนาบดี ให้สิทธิ์เขาจัดการอย่างเต็มที่”

“อาณาจักรเฟิ่งหลินไม่สงบ เจ้ากลับมอบอำนาจในราชสำนักให้อัครเสนาบดีคนสำคัญแล้ว คิดถึงผลที่ตามมาบ้างหรือไม่?”

“ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ข้าก็เต็มใจที่จะแบกรับมัน และข้าทนแบกรับมันได้ อย่างไรก็ตามหากเกิดอะไรขึ้นกับอวิ๋นเอ๋อร์ ข้าไม่สามารถทนไหว”

อาณาจักรไม่อาจขาดฮ่องเต้ได้แม้เพียงวันเดียว ทว่าอาณาจักรหนึ่งสามารถมีฮ่องเต้ได้หลายพันคน อย่างไรก็ตาม ภรรยาของเขานั้นไม่ใช่ นางอาจกำลังรอให้เขาไปช่วยอยู่ที่ไหนสักแห่ง ภรรยาของเขามีเขาเป็นสามีเพียงผู้เดียวเท่านั้น

“ข้าจะตระเตรียมคนส่งเฉิงอี๋กลับอาณาจักรเฟิ่งหลิน เจ้าเห็นว่าอย่างไร?”

“พ่อตาพิจารณาทุกอย่างถี่ถ้วนแล้ว” เซี่ยเฉิงจิ่นกล่าว “ขอบคุณพ่อตายิ่งนัก”

เซี่ยเฉิงอี๋เป็นรัชทายาท หากเซี่ยเฉิงจิ่นไม่อาจกลับอาณาจักรได้ก็ให้เซี่ยเฉิงอี๋เข้าไปจัดการสถานการณ์โดยรวมเสีย บัดนี้เขาควรรับหน้าที่สำคัญแล้ว

เมื่อเซี่ยเฉิงอี๋ทราบเรื่องการเตรียมการของบิดา เขาก็เร่งเร้าให้บิดาไปตามหามารดาและยินดีกลับอาณาจักรไปรักษาสถานการณ์โดยรวม

ลู่อี้ไม่วางใจ จึงจัดเตรียมคนสนิทหลายคนให้เซี่ยเฉิงอี๋ อีกทั้งยังมอบตราประทับหมาป่าในมือให้เขา

ตราประทับหมาป่าที่ว่าเป็นกองทัพส่วนตัวของลู่อี้ แต่ละคนเพียงหนึ่งต้านได้ถึงร้อย ทั้งหมดมีจำนวนเพียงหนึ่งพันคนเท่านั้น ลู่อี้ใจกว้างกับหลานชายผู้นี้ยิ่งจึงมอบคนให้เขาถึงห้าร้อยคนอย่างไม่ลังเล

ณ เมืองฮู่เป่ย มู่ซืออวี่ผลักประตูเปิดเข้าไปข้างใน

“พระชายาลู่ ท่านเคาะประตูไม่ได้หรือไร?”

ฉีเซียวรีบซ่อนแขนไว้ใต้เสื้อผ้า

“กลิ่นเลือดโชยมาแต่ไกล นอกจากกลิ่นเลือดแล้วยังมีกลิ่นเหม็นด้วย หากข้าเคาะประตู ท่านคงไม่บอกให้ข้ารู้ว่าได้รับบาดเจ็บ ถึงแม้จะต้องตายอยู่ข้างในกระมัง?”

“คราวนี้ได้รับบาดเจ็บที่ใดอีก?”

“พวกเรากำลังจะจับเศษเดนคนสำคัญของพรรคเทพจันทราได้ แต่นึกไม่ถึงว่าจะถูกพบเข้า เพียงแต่วางใจเถอะ น้องชายเจ้าสบายดี เขาพักผ่อนอยู่ห้องข้าง ๆ ”

“ก็เพราะได้ยินว่าเขากลับมาแล้ว ข้าจึงรู้ว่าท่านกลับมาด้วย” มู่ซืออวี่มองดูบาดแผลแล้วเอ่ย “อาวุธมีพิษ จะต้องสกัดพิษออก”

“ข้ากินยาถอนพิษไปแล้ว พิษที่ตกค้างไม่นับเป็นอะไร” ฉีเซียวกล่าว

“ไม่ได้ ข้าต้องเค้นมันออกมา”

มู่ซืออวี่หยิบกริชขึ้นมาลนไฟ

ฉีเซียว “…”

ความโหดร้ายของสตรีผู้นี้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว

เขาหลับตาลง ปล่อยให้นางใช้กริชเฉือนบาดแผลตนบาดแผลแล้วบาดแผลเล่า ของเหลวอุ่น ๆ จึงไหลออกมา

“ครั้งนี้พวกท่านปล่อยให้คนของพรรคเทพจันทราหนีไปได้อีกแล้วหรือ?”

“หนีน่ะหนีไปแล้ว เพียงแต่ทิ้งหลักฐานสำคัญเอาไว้ ดังนั้นข้าจึงต้องกลับเมืองหลวงเพื่อตรวจสอบ”

ฉีเซียวจะกลับเมืองหลวงแล้ว มู่ซืออวี่จึงขอให้พาจูเฉินไปด้วย เขาจะได้กลับไปเมืองหลวงเพื่อเตรียมตัวเข้าสอบ