สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1071

บทที่ 1071 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง

บทที่ 1071 ข่าวใหม่ในเมืองหลวง

เมื่อซ่งหานจือได้ยินนางเอ่ยเช่นนี้ ใบหน้าของเขาพลันตกตะลึง “ชิงเอ๋อร์ เจ้า… ไม่ชอบข้าแล้วหรือ?”

ลู่จื่อชิงหันไปมองเขา แววตาเต็มไปด้วยความสับสน

“อะไรนะ?”

“เจ้าเห็นสภาพข้าตอนยังเด็ก ตอนนั้นข้าหน้าตาไม่ดี มิหนำซ้ำยังถูกผู้อื่นรังแก เจ้าเห็นข้าร้องไห้ และยังเห็นข้าในสภาพน่าอับอายหลายรูปแบบ…”

ลู่จื่อชิงพยายามใคร่ครวญ ก่อนจะรู้สึกถึงบางอย่างอย่างที่คลุมเครือ

“แล้วอย่างไร?”

“ตอนนั้นข้าไม่หล่อเหลาทั้งยังไม่ฉลาด เจ้าคงไม่ชอบข้ามากกระมัง!”

ลู่จื่อชิงเม้มปาก “เหลวไหล ตอนเจ้ายังเล็กน่ารักมากต่างหาก”

อ้วนแล้วอย่างไร? ถึงแม้เขาจะเป็นเจ้าอ้วนน้อย แต่ก็ยังเป็นเจ้าอ้วนน้อยที่น่ารัก ไม่เช่นนั้นลู่จื่อชิงคงไม่ยอมให้เขาติดตามมาหลายปีเพียงนี้ อีกทั้งยังไม่เคยคิดว่าเขามีอะไรไม่ดี

“เจ้าคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรือ?” ซ่งหานจือถาม

“แน่นอน”

“เช่นนั้นไยเจ้าถึงคิดว่าเราจะเบื่อกันเล่า? เจ้าไม่ได้เบื่อข้า อีกทั้งข้ายังชอบเสี่ยวชิงเอ๋อร์ที่สุด”

แก้มลู่จื่อชิงร้อนผะผ่าวขึ้นมา

คนผู้นี้ไม่รู้จักปิดบังเลยจริง ๆ

ชอบไม่ชอบอะไรกัน?

“พวกเราไปกันเถอะ!” ลู่จื่อชิงลุกจากชิงช้า “ท่านน้าเล็กข้ามาแล้ว เจ้ายังไม่เคยพบเขาเลย ข้าจะพาเจ้าไปรู้จักเขา”

ขณะที่ลู่ฉาวอวี่กำลังล้างผักก็เห็นลู่จื่อชิงและซ่งหานจือเดินพูดคุยหัวเราะเข้ามา เขาเงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อครู่แม่สาวน้อยยังดูกังวล ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ นางก็เปลี่ยนจากความกังวลเป็นความสุขได้ เจ้าเด็กสกุลซ่งผู้นี้ช่างเก่งในการเกลี้ยกล่อมคนจริง ๆ ทว่าคงเป็นเพราะเหตุนี้ เขาถึงไม่วางใจนัก

เด็กน้อยไม่คิดอะไรมากผู้นั้นจะตามอีกฝ่ายทันได้อย่างไร?

“ท่านพี่ ท่านช่วยข้าชิมน้ำผลไม้นี้ทีว่าเป็นอย่างไร”

สิงเจียซือส่งน้ำผลไม้ให้เขา

เครื่องคั้นน้ำผลไม้นี้มู่ซืออวี่เป็นคนออกแบบ นางเคยสอนสิงเจียซือมาก่อนแล้ว ทั้งยังบอกเคล็ดลับในการคั้นน้ำผลไม้ให้นางฟัง แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการอธิบายรสชาติที่ถูกปากลู่ฉาวอวี่

ลู่ฉาวอวี่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “พอดี”

สิงเจียซือได้ยินดังนั้นจึงเติมน้ำใส่แก้วให้เขาจนเต็ม จากนั้นจึงใส่น้ำผึ้งลงไป เติมความหวานให้น้ำผลไม้อีกเล็กน้อยจึงจะเป็นรสชาติที่ผู้อื่นชื่นชอบ

หม้อไฟพร้อมแล้ว คนอื่น ๆ ก็พร้อมแล้วเช่นกัน

สิงเจียซือชอบบรรยากาศของครอบครัวในสกุลลู่ ที่นี่นางสัมผัสได้ถึงความสามัคคีและความอบอุ่นของครอบครัวธรรมดา ๆ ไม่เหมือนสกุลใหญ่สกุลอื่นที่ปากหวานก้นเปรี้ยว แต่ละคนมีความคิดเป็นของตัวเอง

“พี่สะใภ้ ท่านเข้าใจพี่ชายข้าดีเกินไปแล้วกระมัง?” ลู่จื่อชิงเห็นสิงเจียซือนำของที่ลู่ฉาวอวี่ชอบทานไปไว้ตรงหน้าเขา ส่วนอาหารที่เขาไม่ชอบทานก็ถูกวางห่างออกไป ทั้งยังปรุงรสที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษด้วย นางรู้สึกประหลาดใจ “พี่ชายข้าเป็นคนประหลาด นอกจากท่านแม่และพี่หญิงของข้าแล้ว แม้กระทั่งท่านพ่อข้ายังไม่เข้าใจความต้องการของเขาหมดทุกอย่าง บัดนี้ดียิ่ง มีท่านช่วยทำความเข้าใจขึ้นมาอีกคนแล้ว”

สิงเจียซือมองลู่ฉาวอวี่แวบหนึ่งแล้วจึงกล่าว “ความชอบของท่านพี่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ”

ซ่งหานจือผสมน้ำจิ้มให้ลู่จื่อชิง

ลู่จื่อชิงเห็นดังนั้นจึงหันไปกล่าวขอบคุณ

ซือหม่าจี้อิงเอ่ยกับจูเฉิน “เจ้าชอบทานอะไรหรือ? ไม่ต้องสนใจพวกเขา พวกเขามาเป็นคู่ พวกเรากินของตนเองเถอะ”