สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1084

บทที่ 1084 ที่มาของฝิ่น

บทที่ 1084 ที่มาของฝิ่น

สำนักหมอหลวง

ลู่ฉาวอวี่เฝ้าหมอหลวงหลายคนดมกลิ่นและชิมสมุนไพร ผ่านไปนานสองนาน พวกเขากลับยังไม่รู้ผล แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เร่งรีบ

เขานั่งดื่มชาอยู่ตรงนั้น

“ใต้เท้า ยาชุดนี้ไม่มีอะไรผิดปกติขอรับ” หมอหลวงกล่าว “ใต้เท้าเข้าใจอะไรผิดหรือไม่?”

“ตรวจสอบออกมาแน่ชัดแล้วหรือ?”

“ข้ารับรองได้”

ลู่ฉาวอวี่ถอนหายใจเบา ๆ

เขาลุกขึ้นยืน แล้วเอ่ย “เช่นนั้นก็เก็บไว้เถอะ”

“เงิน…”

“สมุนไพรดี ๆ เช่นนี้ หรือว่าเจ้าสำนักอยากได้เปล่า ๆ?” ลู่ฉาวอวี่เลิกคิ้ว

เจ้าสำนักหมอหลวง “…”

ท่าทีเช่นนี้เหมือนบิดาที่น่าเกลียดชังผู้นั้นของอีกฝ่ายไม่มีผิดเพี้ยน ทว่าเขากลับไม่กล้าเอ่ยคำว่า ‘ใช่’ ออกไป

เดิมทีคิดว่าจะได้รับยาชุดหนึ่งเปล่า ๆ บัดนี้ดูเหมือนจะคิดมากไป เมื่อไหร่กันที่คนสกุลลู่ยอมขาดทุน?

เมื่อลู่ฉาวอวี่ออกจากสำนักหมอลวง ลู่จิ้นก็เข้ามารายงาน “พวกเราจับตาดูคนจากเผ่าเฮยสยงเหล่านั้นเป็นพิเศษ ภายหลังพวกเขาลอบไปที่ตลาดมืด จากนั้นก็ค้าขายฝิ่นขอรับ”

“เจ้าแน่ใจหรือว่าเป็นฝิ่น?” ลู่ฉาวอวี่หยุดฝีเท้า

“ข้าน้อยคอยจับตาดูพวกเขากระทั่งพวกเขาขายฝิ่นไป จากนั้นจึงรวบจับพวกเขากับผู้ซื้อในคราวเดียว บัดนี้พวกเขาอยู่ในคุกของสำนักตรวจการแล้วขอรับ”

สิงเจียซือไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด เพียงแต่นางรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

พู่กันในมือนางลื่นหลุดจากนิ้วตกลงไปบนกระดาษ ทิ้งไว้เพียงหมึกแอ่งหนึ่ง

“เจ้านาย! เจ้านาย! ท่าไม่ดีแล้วขอรับ ข้างนอกมีทหารมามากมายเลยขอรับ” คนงานวิ่งปรี่เข้ามา

สิงเจียซือลุกขึ้นยืน

ทหารกลุ่มหนึ่งเข้าล้อมรอบสถานที่เอาไว้ เมื่อเห็นสิงเจียซือ เขาก็มองนางตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเอ่ย “เจ้าเป็นเจ้าของที่นี่หรือ?”

สิงเจียซือขมวดคิ้วกล่าว “เจ้าค่ะ ใต้เท้าท่านนี้ ท่านมีเรื่องอะไรหรือ?”

“พาตัวไป!” แม่ทัพผู้นั้นโบกมือ

“ช้าก่อน” สิงเจียซือหยุดเขา “ข้าเป็นฮูหยินน้อยของสกุลลู่ ท่านคิดจะพาข้าไป อย่างไรก็ต้องมีคำอธิบาย”

แม่ทัพผู้นั้นหัวเราะเยาะพลางโบกป้ายคำสั่งในมือไปมา “สกุลลู่แล้วอย่างไร? นี่เป็นป้ายทองของฝ่าบาท ด้วยป้ายทองนี้ แม้กระทั่งพระญาติของฝ่าบาทก็ถูกจับได้”

เมื่อลู่ฉาวอวี่รู้ว่าสิงเจียซือถูกจับไปที่ศาลต้าหลี่ เขาก็รีบไปที่ศาลต้าหลี่ในทันที

“แม่ทัพทัง” ลู่ฉาวอวี่เห็นทังอวี้นั่งอยู่ที่นั่น จึงเอ่ยถาม “เหตุใดท่านจึงอยู่ที่นี่?”

“นับแต่นี้ไป ศาลต้าหลี่อยู่ภายใต้การควบคุมของข้า” ทังอวี้เอ่ย “ใต้เท้าลู่น้อย หากท่านมาที่นี่เพื่อภรรยาคนงาม เช่นนั้นท่านก็เก็บแรงเอาไว้เถอะ! ผู้อื่นกลัวพวกท่านสกุลลู่ แต่ข้าไม่กลัว…”

“ท่านจับนาง เพราะฝิ่นเหล่านั้นจากเผ่าเฮยสยงหรือ?” ลู่ฉาวอวี่เอ่ยถาม

“ดูสิ การพูดคุยกับคนฉลาดประหยัดเวลาได้มากทีเดียว” ทังอวี้กล่าว “ฝ่าบาทมีพระบัญชาลงมาแล้ว คดีนี้มอบให้ข้าจัดการ”

“เป็นไปไม่ได้” ลู่ฉาวอวี่มองเขาด้วยสายตาเฉียบคม “ฝ่าบาททรงมอบคดีนี้ให้ข้าแล้ว”

“งั้นหรือ?” ทังอวี้ยักไหล่ “เช่นนั้นก็โชคไม่ดียิ่งนัก ท่านกำลังเอ่ยถึงเมื่อก่อน แต่ข้ากำลังเอ่ยถึงตอนนี้”

“ทังอวี้ ท่านคิดจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้าจริง ๆ หรือ?” ลู่ฉาวอวี่เอ่ยเสียเย็น