สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1115

บทที่ 1115 ตอนพิเศษ (17-2)

บทที่ 1115 ตอนพิเศษ (17/2)

“เจ้าคิดอย่างไร?”

“นี่ไม่ใช่ชีวิตของข้า ข้าคิดอย่างไรจึงไม่สำคัญ” หยางชิงซือเอ่ย “คราวนี้ท่านพ่อท่านแม่ทำเกินไป ถึงแม้ข้าจะเป็นลูกสาวแท้ ๆ ก็ไม่อาจเอ่ยอะไรดี ๆ แทนพวกเขาได้ ตามใจพี่สะใภ้ของข้าเถิด! นางคิดจะทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น”

“ของเหล่านั้นที่เจ้าซื้อมา…” หลิวจิ่วจู๋ชี้ไปทางห้องข้าง ๆ “ข้าวางไว้บนโต๊ะ เจ้าจะเอากลับไปตอนนี้หรือว่ายังคงฝากไว้ที่นี่ก่อน?”

“ภายหน้าค่อยว่ากัน ข้าฝากไว้ที่เจ้าก่อน” หยางชิงซือกล่าว “วันนี้เพียงแค่อยากมากินข้าวกับเจ้า ข้าไม่อยากกลับไป บรรยากาศที่บ้านน่ากระอักกระอ่วนเกิน ย่ำแย่จนข้าเจียนจะหายใจไม่ออกแล้ว”

“เด็กเล่า?”

“ตอนที่ข้าออกมาก็หลับไปแล้ว คงไม่มีเรื่องอะไร” หยางชิงซือกล่าว “เจ้าว่าหากข้าแต่งให้จงซู่เกิน ภายหน้าจะน่าสงสารเหมือนพี่สะใภ้หรือไม่? ท่านป้าสกุลจงขัดหูขัดตาข้ามาตลอด หากข้าแต่งไปจะมีชีวิตที่ดีได้อย่างไรกัน?”

หลิวจิ่วจู๋เติบโตมาพร้อมกับหยางชิงซือ จงซู่เกินติดสอยห้อยตามหยางชิงซือมาโดยตลอด เขาเผยความต้องการที่จะแต่งงานกับนางนับตั้งแต่สามปีที่แล้ว

หยางชิงซือบอกว่านางไม่สนใจ ทว่าอันที่จริงนางได้ยอมรับแล้ว ไม่เช่นนั้นยามเกิดเรื่องอะไรคงไม่นึกถึงจงซู่เกินเป็นคนแรก นั่นเพราะนางไม่เห็นเขาเป็นคนนอก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางเริ่มถอดใจกลางคัน

“เจ้าไม่ใช่พี่สะใภ้” หลิวจิ่วจู๋เอ่ย “เพียงแต่ บ้านพี่ซู่เกินมีพี่ใหญ่ผู้หนึ่ง พี่ใหญ่เขากับพี่สะใภ้แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว ทั้งยังมีลูกชายด้วยกันถึงสองคน หากเจ้าแต่งไปอยู่ร่วมกับพวกเขาคงไม่ได้สะดวกถึงเพียงนั้น นิสัยของเจ้าพวกเราล้วนรู้ดี แม้เพียงความกล้ำกลืนเล็กน้อยเจ้าก็ไม่มีทางยอมฝืนทน”

หยางชิงซือนั่งอยู่หน้าเตากำลังก่อไฟ

“ไฟแรงเกินไปแล้ว” หลิวจิ่วจู๋เอ่ยเตือน “ไฟจะต้องเบา ไม่เช่นนั้นมันจะไหม้ได้ง่าย ๆ”

หลิวจิ่วจู๋ทำยาอมแล้วให้หยางชิงซือลองชิมดู

หยางชิงซือรับมาเม็ดหนึ่ง นางขมวดคิ้วพลางกล่าว “รสชาติแปลก ๆ”

“ถึงแม้มันจะหวาน ทว่าส่วนใหญ่ล้วนทำมาจากยาสมุนไพร แน่นอนว่าย่อมไม่อร่อยเท่าลูกอมของจริง อย่างไรก็คงสะดวกกว่าดื่มยาต้มกระมัง?” หลิวจิ่วจู๋มองนางด้วยสีหน้าคาดหวัง “เจ้าเห็นว่าอย่างไร?”

หยางชิงซือพยักหน้าอย่างฝืนใจ “พอใช้ได้”

ลู่ฉาวจิ่งกำลังให้อาหารไก่อยู่ที่ลานบ้านจึงมีเสียงกุ๊ก ๆ ดังมาจากข้างนอก

หลิวจิ่วจู๋เดินถือยาอมจ่อไปที่ปากของลู่ฉาวจิ่ง “เจ้าลองชิมดูสิ ชิงซือมีเรื่องให้กังวล นางตัดสินได้ไม่ดี ข้าจะฟังเจ้า”

ในมือของลู่ฉาวจิ่งมีอาหารไก่ ไม่สะอาดนัก เขาจึงก้มศีรษะลงกินยาอมที่หลิวจิ่วจู๋ป้อนให้