สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1166

บทที่ 1166 ตอนพิเศษ (57/1)

บทที่ 1166 ตอนพิเศษ (57/1)

จางซื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้ก็ใจสลายยิ่งกว่าเดิม

แม้ว่าพฤติกรรมของหวังสือจู้จะดูผิดปกติราวกับเกิดบางอย่างขึ้นจริง ๆ ทว่าลึก ๆ ในใจนางยังคงหวังว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะเป็นการเข้าใจผิด ทั้งยังหวังว่าหวังสือจู้จะจงใจทำให้นางกลัว

“ลูกชาย ภายหน้าแม่จะไม่พูดจาเหลวไหลอีกแล้ว แม่จะไม่นินทาผู้ใด ไม่ล่วงเกินผู้อื่นแล้ว ต่อแต่นี้ไปแม่จะกินมังสวิรัติจะสวดมนต์ ไม่ทำเรื่องผิดศีลธรรมอีก เจ้าบอกแม่เถอะว่า อันที่จริงแล้วเจ้าเพียงทำให้แม่กลัวใช่หรือไม่?”

หวังสือจู้สะบัดมือจางซื่อออก กล่าวอย่างหมดความอดทนว่า “ข้าไม่เป็นไร ท่านอย่าทำให้ตนเองกลัวไปเลย”

“ท่านหมอมาแล้ว” เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก บ่าวรับใช้ที่หลิวจิ่วจู๋ส่งไปเดินนำท่านหมอเข้ามา “ท่านหมอ เชิญทางนี้ขอรับ”

“ข้าไม่ต้องการท่านหมอ ไม่เอาท่านหมอ! พวกเจ้าเข้าใจหรือไม่? ไสหัวไป! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้…” หวังสือจู้กรีดร้องออกมา

พลั่ก! หยางชิงซือหยิบหมอนไม้ข้างตัวขึ้นมาทุบเขา

หวังสือจู้ล้มลงในทันที

“หากข้าไม่ตีเขาให้สลบ เขาจะให้ความร่วมมือหรือ?” หยางชิงซือกล่าวเสียงค่อยอย่างรู้สึกผิด “ข้าคุมแรงได้ ไม่ทำให้เขาเจ็บเป็นแน่ ท่านวางใจ ข้าพอมีประสบการณ์ทุบหัวคนให้หมดสติมาบ้าง”

“ท่านหมอ ท่านรีบตรวจดูเถิดว่าลูกชายของข้าเป็นอะไรหรือไม่” จางซื่อเอ่ยกับท่านหมอ

ท่านหมอคนนั้นเป็นท่านหมอจากร้านยาที่ปกติหลิวจิ่วจู๋มักจะขายยาอมให้ ทั้งยังเป็นหมอที่มีชื่อเสียงของที่นี่ เมื่อเทียบกับท่านหมอคนอื่น ๆ แล้ว เขาไม่หลอกลวงและเป็นมิตรกับชาวบ้านมากกว่า

ท่านหมอตรวจบริเวณที่หวังสือจู้ถูกตีก่อน จากนั้นจึงเอ่ยกับหยางชิงซือ “แม่นางน้อยผู้นี้ช่างเหลวไหลยิ่งนัก ศีรษะเป็นจุดที่เปราะบางมาก จะตีอย่างนี้ไม่ได้ ภายหน้าอย่าได้ทำอีก โชคดีที่ครั้งนี้ไม่เป็นไร ครั้งต่อไปอาจไม่โชคดีเช่นนี้แล้ว”

“ข้าเข้าใจแล้วท่านหมอ” หยางชิงซือรู้สึกผิดยิ่งกว่าเดิม

ครั้งนี้จางซื่อกลับไม่ได้ทำตัวไร้เหตุผล เมื่อรู้ว่าศีรษะลูกชายไม่ได้รับบาดเจ็บก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรหยางชิงซืออีก

“ท่านหมอ ร่างกายลูกชายข้า…”

“อาการบาดเจ็บที่ท้ายทอยไม่เป็นไร เพียงแต่ร่างกายของเขา…” ท่านหมอถอนหายใจเบา ๆ “โรคประเภทนี้ยุ่งยากยิ่ง ถึงแม้เขาจะเป็นเพียงระยะเริ่มต้น แต่คิดจะรักษากลับไม่ได้ง่ายดายเพียงนั้น”

นางมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว

อย่างไรก็ตาม นางยังคงต้องการฟังคำตอบอื่นจากท่านหมอ

“กามโรค…”

จางซื่อแข้งขาอ่อนแรง นั่งแหมะลงกับพื้น

นางยกมือขึ้นปิดปาก พยายามข่มก้อนสะอื้นลงไป

เมื่อครู่นี้นางร้องไห้มาสองสามรอบแล้ว ตอนนี้นางต้องควบคุมตนเอง

“ท่านหมอ มีวิธีรักษาหรือไม่?” หลิวจิ่วจู๋เอ่ยถาม

“อาการของเขายังไม่รุนแรงนัก สามารถรักษาให้หายได้ เพียงแต่จะต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก” ท่านหมอกล่าว “เรื่องนี้อย่าได้ปล่อยให้รั่วไหลออกไป ไม่เช่นนั้นผู้อื่นจะรู้ว่าข้าตรวจโรคเช่นนี้ให้ลูกชายท่าน เกรงว่าจะไม่มารักษาที่โรงหมอของเราอีก”

โรคนี้เป็นโรคต้องห้าม เกรงว่าหากสัมผัสแม้เพียงเล็กน้อยก็จะรู้สึกว่าตนติดโรคตามไปด้วย นำมาซึ่งความโชคร้าย

“พวกเรารู้ พวกเราจะไม่พูดอย่างแน่นอน” จางซื่อกล่าว “เช่นนั้นต้องใช้เงินมากน้อยเพียงใด?”

“เตรียมสักหนึ่งร้อยตำลึงกระมัง!”

“มากเพียงนั้นเชียวหรือ? ข้าไม่มีเงินมากเพียงนั้น” จางซื่อกล่าว “จริงสิ บ้าน บ้านหลังนี้…”

“ขออภัยที่ข้าต้องกล่าวตามตรง บ้านหลังนี้ของท่านมีขนาดเล็ก ทั้งยังทรุดโทรม อย่างมากก็เพียงเจ็ดสิบตำลึง” ท่านหมอกล่าว “เพียงแต่ หากท่านต้องการช่วยชีวิตลูกชาย ท่านจะต้องเตรียมเงินล่วงหน้า ไม่เช่นนั้นเทพเซียนก็ยากที่จะช่วยเขาได้”

“พวกเราขอตัวก่อน” หยางชิงซือดึงหลิวจิ่วจู๋ไป “ท่านป้าจาง ท่านอย่าพึ่งร้อนใจ ท่านหมอบอกแล้วว่ารักษาได้”

“ใช่แล้ว พวกข้าขอตัวก่อน” หลิวจิ่วจู๋เห็นด้วย