สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1178

บทที่ 1178 ตอนพิเศษ (63)

บทที่ 1178 ตอนพิเศษ (63)

ผลงานการเป็นนายอำเภอของลู่ฉาวจิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ ทว่านายกองเซี่ยวทางนั้นกลับเกิดเรื่องผิดปกติขึ้นแล้ว

เมื่อลู่ฉาวจิ่งปรากฏตัวในค่ายของนายกองเซี่ยวอีกครั้งจึงได้เห็นรูปร่างผอมโซของ ‘ทหาร’ ที่เดินผ่านไปผ่านมา แววตาเขาพลันปรากฏความเคร่งขรึม

ดูเหมือนต้องรวบแหแล้ว

ถึงแม้เขาจะซื้อตัวคนที่อยู่รอบกายนายกองเซี่ยว อีกทั้งยังส่ง ‘ทหาร’ ที่กำลังจะตายออกไปอย่างเงียบ ๆ และหาที่ทำการรักษาให้พวกเขา ทว่าขณะที่เวลาล่วงเลยไป ผู้คนที่ไม่สามารถทนต่อการทรมานก็มีจำนวนมากขึ้นเช่นกัน เช่นนี้จะทำให้เกิดเรื่องใหญ่ได้

อย่างไรแผนการก็ใกล้จะสำเร็จแล้ว ถึงเวลารวบแหสักที

“เกิดอะไรขึ้น?” ลู่ฉาวจิ่งเข้ามาในค่ายทหาร

“บิดาถูกหลอกแล้ว” นายร้อยเฉินเอ่ยด้วยความโมโห “เถ้าแก่จางที่เจ้าแนะนำผู้นั้น นึกไม่ถึงว่าจะฉวยโอกาสแย่งชิงผลประโยชน์รวบสินค้าของเราไปแล้ว”

“เถ้าแก่จางอะไร?” ลู่ฉาวจิ่งมองนายร้อยเฉินด้วยความประหลาดใจ “ข้าไม่ได้แนะนำเถ้าแก่จางให้ท่าน ท่านติดต่อกับเขาได้อย่างไร?”

นายร้อยเฉินถึงกับสะอึก

เขาหันไปมองนายกองเซี่ยวที่สีหน้าไม่น่าดูชม ภายในใจรู้สึกผิด

“ข้าเห็นว่าเขาต้องการสินค้ามาก คิดว่าคงน่าเสียดายหากต้องพลาดโอกาสในการทำการค้าครั้งนี้จึงติดต่อเขาไป ไม่ใช่ว่าเจ้ายุ่งอยู่กับการเป็นขุนนางชั้นล่างหรือ? ข้าเห็นว่าเจ้าติดพันจึงไม่ได้หารือด้วย”

นายกองเซี่ยวมองลู่ฉาวจิ่ง “ตาเฒ่านั่นกล้าหลอกเรา ตอนนี้กำลังหลบซ่อนตัว เจ้าแต่ไรมาก็ชาญฉลาด มีวิธีใดที่จะจับเขาออกมาหรือไม่?”

ลู่ฉาวจิ่งส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเบา ๆ “ท่านนายกอง ท่านก็เห็นแล้ว ต่อให้ข้าเก่งกาจเพียงใดก็เพียงแค่มีฝีมือไม่เลว ทว่าเรื่องเสาะหาข่าวคราวข้ายังไม่สู้นายร้อยเฉิน”

“เช่นนั้นเจ้าคิดวิธี…”

“ท่านนายกอง ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องทำอย่างไร พวกนั้นไม่ใช่พ่อค้าของแคว้นเรา หากแต่มาจากอาณาจักรเฟิ่งหลิน ท่านนายกอง ท่านมีเส้นสายมากมาย จักต้องมีวิธีมากกว่าข้าเป็นแน่”

นายกองเซี่ยวขมวดคิ้ว

“ท่านนายกอง ดูเหมือนว่าจะมีเพียง…”

“ลู่เจ๋อ เจ้าลืมแล้วกระมังว่าผู้ใดให้สถานะเจ้ามาถึงทุกวันนี้?”

“แน่นอนว่าต้องขอบคุณท่านนายกองที่ส่งเสริมข้า” ลู่ฉาวจิ่งเอ่ย “ไม่เช่นนั้นข้าน้อยจะมีวันนี้ได้อย่างไร?”

“เจ้าจดจำได้ก็ดี เช่นนั้นตอนนี้ข้ามีบางอย่างให้เจ้าทำ”

หลิวจิ่วจู๋นับตั๋วเงินแล้วผลักตั๋วเงินหลายใบไปกองตรงหน้าหยางชิงซือ

หยางชิงซือมองดูจำนวนพวกมันแล้วเอ่ย “มากเกินไปหน่อยหรือไม่?”

“เจ้าช่วยข้ามามากมาย นี่เป็นสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ ข้าไม่ได้ให้เจ้ามากไปหรอก”

“เช่นนั้นข้าขอรับไว้แล้วกัน” หยางชิงซือเอ่ยพร้อมกับยิ้มกริ่ม “เลี้ยงลูกจำเป็นต้องใช้เงินพอดี ต่อไปลูกข้าเกิดมาจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารการกินเครื่องนุ่งห่ม”

“ลูก?”

“อืม” หยางชิงซือยกมือขึ้นลูบท้อง “ข้าท้องแล้ว”

หลิวจิ่วจู๋ตกใจ “เรื่องตั้งแต่เมื่อใดกัน? ไยข้าไม่รู้?”

“วันนี้พึ่งตรวจมา ข้าไม่ได้บอกเจ้าอยู่หรือ? เจ้าเป็นคนแรกที่รู้เชียวนะ!” หยางชิงซือกล่าว “เจ้านั่นไม่ได้กลับมานานแล้ว ข้าไม่บอกเขาหรอก ให้เขาค่อย ๆ เสียใจไปเถอะ!”

หลิวจิ่วจู๋ยื่นมือไปลูบท้องของหยางชิงซือ “สัมผัสไม่ได้เลย!”

“ข้าพึ่งท้อง ท้องยังเล็กอยู่” หยางชิงซือไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “เจ้าทำคลอดมาก็หลายครั้ง เหตุใดแม้กระทั่งเรื่องนี้ยังไม่รู้เล่า?”

หลิวจิ่วจู๋หัวเราะคิกคัก “ไม่ใช่ว่าเพราะข้าตื่นเต้นเกินไปหรือ?”

ที่บ้านมีเรื่องมงคล หลิวจิ่วจู๋จึงบอกให้ห้องครัวเตรียมอาหารให้เหมาะกับสตรีมีครรภ์มากขึ้น ทั้งยังกำชับกับห้องครัวว่าต่อไปอย่าเตรียมอาหารที่เป็นของแสลงซึ่งหยางชิงซือต้องหลีกเลี่ยง