สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1179

บทที่ 1179 ตอนพิเศษ (64)

บทที่ 1179 ตอนพิเศษ (64)

ลู่ฉาวจิ่งได้ยินคำพูดของถังกั๋วกงแล้วก็เอ่ย “หากท่านต้องการตรวจสอบ สามารถตรวจสอบได้ทุกเมื่อ”

“ได้” ถังกั๋วกงเตรียมจะจากไป ขณะที่เขากำลังจะออกไปก็มองย้อนกลับมา “เจ้ามาเป็นนายอำเภอที่นี่ได้อย่างไร? ต้องการความช่วยเหลือจากข้าหรือไม่?”

“ยามนี้ยังไม่จำเป็น หากต้องการความช่วยเหลือจากกั๋วกง ข้าจะต้องไม่เกรงใจท่านอย่างแน่นอน”

“ถึงแม้บิดาของเจ้าจะน่ารังเกียจ ทั้งยังวางแผนต่อต้านข้าหลายครั้งหลายครา ทว่าข้าเห็นเจ้าแล้วรู้สึกจำเริญตาทีเดียว” ถังกั๋วกงกล่าว

“เป็นเกียรติของผู้เยาว์ยิ่งแล้ว”

“หมู่นี้ไม่มีข่าวคราวบิดาเจ้าเลยหรือ?”

“ผู้เยาว์เคยติดต่อกับพี่ใหญ่ ท่านพ่อท่านแม่กำลังเดินทางท่องเที่ยวไปทั่วหล้า เรื่องราวทั้งหมดในเมืองหลวงล้วนมอบให้พี่ใหญ่จัดการ”

“พี่ใหญ่เจ้าเป็นจิ้งจอกน้อยที่น่ารังเกียจยิ่งกว่าบิดาเจ้าอีก” ถังกั๋วกงแค่นเสียงเย็น “ข้าว่าสกุลลู่ล้วนแต่เป็นจิ้งจอกน้อย พบพวกเจ้าคราใดย่อมไม่มีเรื่องดี”

“ผู้เยาว์จะถือเสียว่าท่านกั๋วกงกำลังยกย่องความฉลาดของสกุลลู่เรา ถังกั๋วกง ผู้เยาว์ยังมีเรื่องต้องออกไปจัดการ ท่านอยากค้นหาสิ่งใดสามารถให้คนของศาลาว่าการตระเตรียมให้ได้ หากท่านกั๋วกงไม่ต้องการให้ผู้ใดรู้ตัวตนของท่านก็สามารถบอกว่าเป็นญาติของผู้เยาว์ได้”

“เอาเถอะ จัดการเรื่องของเจ้าไปเถิด”

ถังกั๋วกงไม่คาดคิดว่าจะได้พบแม่นางน้อยผู้นั้นในศาลาว่าการอีกครั้ง

หลิวจิ่วจู๋เดินถือตะกร้าเข้ามา เมื่อเห็นถังกั๋วกง ดวงตาคู่นั้นก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ท่านไม่ใช่ท่านอาของเถ้าแก่ถังหรือ? ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร?”

ภายหลังหลิวจิ่วจู๋จึงได้รู้ว่าเขาเป็นท่านอาของถังลี่เฉิง

ถังกั๋วกงกล่าว “ข้ามาตรวจสอบทะเบียนราษฎร์ที่ศาลาว่าการ”

“เช่นนั้นสามีข้าเห็นด้วยแล้วหรือ?”

“สามีเจ้า?”

“เขาคือนายอำเภอที่นี่”

ถังกั๋วกงมองสำรวจหลิวจิ่วจู๋แล้วกล่าว “ดูเจ้าอายุยังไม่มาก นึกไม่ถึงว่าจะแต่งงานแล้ว”

แก้มของหลิวจิ่วจู๋ค่อย ๆ เปลี่ยนสี “พวกเราพึ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน”

เอ่ยถึงเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกใจไม่เป็นสุข อย่างไรตนที่เป็นฮูหยินนายอำเภอผู้นี้ก็เป็นแต่เพียงในนามเท่านั้น

ขณะเดียวกันก็ยังมีเรื่องคับข้องใจอยู่บ้าง

นางหน้าตาอัปลักษณ์มากเลยหรือ? เหตุใดเขาจึงไม่ยินดี… เป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกับนาง?

“สามีข้าเล่า?”

“เขากล่าวว่ามีเรื่องต้องทำจึงออกไปแล้ว”

หลิวจิ่วจู๋ขมวดคิ้ว “ข้าอุตส่าห์ทำของอร่อยมาให้เขา”

สิ้นคำก็หันไปมองถังกั๋วกง “นายท่าน ท่านกินข้าวแล้วหรือยัง? หากยังไม่กินและไม่รังเกียจฝีมือการทำอาหารหยาบ ๆ ของข้า อาหารทำเองเหล่านี้ข้าจะเลี้ยงท่าน”

“ข้ากำลังหิวพอดี อาหารมื้อนี้ของฮูหยินมาได้ทันกาล เช่นนั้นข้าขอฉวยโอกาสจากใต้เท้านายอำเภอแล้ว”

ถังกั๋วกงไม่รู้ว่าเหตุใด เมื่อมองแม่นางน้อยผู้นี้ เขารู้สึกสบายใจเป็นอย่างยิ่งและไม่อยากเห็นนางต้องผิดหวัง

น่าเสียดาย เขาส่งคนไปตรวจสอบแล้ว ข้อมูลของแม่นางน้อยผู้นี้ไม่สอดคล้องกับคนที่เขากำลังตามหาจริง ๆ

เจ้าหน้าที่ทางการผู้หนึ่งเดินเข้ามาบอกหลิวจิ่วจู๋ว่าลู่ฉาวจิ่งอยู่ที่ใด

หลิวจิ่วจู๋รู้ว่าลู่ฉาวจิ่งออกไปแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าเขาออกไปครั้งนี้วันกลับยังไม่แน่นอน จู่ ๆ นางก็เริ่มเศร้าขึ้นมา

“เขาออกไปข้างนอกบ่อยหรือ?”

“เป็นครั้งคราวเจ้าค่ะ”

“เขามักจะสังหารก่อนแล้วค่อยบอกกล่าวทีหลังอย่างนี้เสมอหรือ?”