สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1182

บทที่ 1182 ตอนพิเศษ (66.1)

บทที่ 1182 ตอนพิเศษ (66.1)

“ไม่นานมานี้ศาลาว่าการอำเภอกำลังตรวจสอบทะเบียนราษฎร์ ข้าเพียงแต่ทำไปตามหน้าที่” ถังกั๋วกงเอ่ยอย่างใจเย็น “ได้ยินว่าอนุผู้นั้นของท่านไม่ทราบที่มา ข้าสงสัยว่านางเกี่ยวข้องกับขุนนางกบฏผู้หนึ่งจึงคิดจะเอ่ยถามคำถามเพิ่มเติมสักสองสามข้อ บัดนี้ในเมื่อท่านมาแล้ว เช่นนั้นก็มาพูดคุยเรื่องของอนุท่านกันเถิด ข้ายังต้องทำการตรวจสอบอีกครั้ง หากอนุบ้านท่านเกี่ยวข้องกับขุนนางกบฏผู้นั้นจริง ๆ…”

“ใต้เท้าเข้าใจผิดแล้ว” เหมียวกุ้ยกล่าวอย่างร้อนรน “ภรรยาของข้าเป็นเพียงสาวใช้ ไม่ใช่คุณหนูสกุลสูงศักดิ์อะไร ขุนนางกบฏผู้นั้นควรไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนาง….”

ขุนนางกบฏหรือ?

หากความผิดนี้ตัดสินออกมาแล้ว พวกเขาทั้งสกุลเหมียวล้วนต้องรับผลกรรม…

หลังจากเหมียวกุ้ยได้ยินดังนั้นก็ไม่กล้าเสี่ยงอีกต่อไป

ส่วนข้อมูลที่เขาได้รับมานั้น เขาจะถือเสียว่าคนของเขาเข้าใจผิด สิ่งที่ขุนนางผู้นี้กำลังตามหาไม่ใช่ครอบครัวของตนแม้แต่น้อย หากแต่เป็นกบฏ ‘ญาติ’ ผู้นี้ไม่อาจยอมรับมั่ว ๆ เป็นอันขาด

“ก่อนหน้าท่านไม่ได้กล่าวเช่นนี้”

“ข้าเป็นเพียงผู้น้อยผู้หนึ่ง แม้กระทั่งสาวใช้จากสกุลสูงศักดิ์ อยู่ที่นี่ยังล้ำค่าเป็นอย่างยิ่ง ผู้น้อยเพียงแต่… สับสนไปเสียแล้ว”

“เช่นนั้นหรือ?”

“ใช่แล้วขอรับ ๆ”

“ยังจะนับญาติอยู่หรือไม่?”

“ไม่นับแล้ว ไม่นับแล้วขอรับ”

ถังกั๋วกงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ทหาร ส่งแขก!”

เหมียวกุ้ยโค้งคำนับแล้วจากไปอย่างเร็วรี่

หลังจากที่เหมียวกุ้ยจากไปแล้ว ผู้ติดตามที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ย “นายท่าน คำพูดของเหมียวกุ้ยผู้นี้ไม่สอดคล้องกันแม้เพียงเรื่องเดียว ที่แท้คำกล่าวใดเป็นจริงคำกล่าวใดเป็นเท็จ แม้กระทั่งข้าน้อยยังสับสนแล้วเช่นกัน”

ถังกั๋วกงขมวดคิ้ว “เดิมทีข้าก็มักจะรู้สึกว่าสตรีตื้นเขินดุร้ายเช่นนั้นไม่อาจเป็นลูกสาวข้าไปได้ ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบให้ชัดเจนอีกครั้ง ตรวจสอบอนุผู้นั้นของสกุลเหมียวให้กระจ่างแจ้งทะลุปรุโปร่ง”

หลังจากผู้ใต้บังคับบัญชาออกไปแล้ว ถังกั๋วกงก็ออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์

โดยไม่รู้ตัว เขาก็มาถึงร้านผ้าไหมของถังลี่เฉิงแล้ว

กล่าวไปแล้วก็บังเอิญยิ่งนัก หลิวจิ่วจู๋กำลังพูดคุยเรื่องการค้ากับถังลี่เฉิงอยู่ที่นั่นพอดี

เมื่อเห็นหลิวจิ่วจู๋ ถังกั๋วกงจึงเอ่ย “สามีผู้นั้นของเจ้าเป็นขุนนางแล้ว เจ้ามากน้อยอย่างไรก็เป็นฮูหยินขุนนางผู้หนึ่ง เหตุใดจึงยังลำบากลำบนอยู่เช่นนี้?”

“สามีก็ส่วนสามี ข้าก็ส่วนข้า สามีมีเรื่องของตน ข้าก็ควรมีเรื่องของตนเช่นกัน ไม่เช่นนั้นจะไม่น่าเบื่อหรือ” หลิวจิ่วจู๋กล่าว “นายท่านถังรู้สึกว่าเรื่องที่ข้าทำทำให้สามีขายหน้าหรือ?”

“ไม่ใช่เช่นนั้น”

คนสกุลลู่แต่ไรมาไม่เคยสนใจเรื่องเหล่านี้

นังหนูน้อยผู้นี้คงจะสอดคล้องกับความต้องการของคนสกุลลู่ทีเดียว

“ข้าอยากขึ้นเขาไปล่าสัตว์ เจ้ามีสถานที่ดี ๆ แนะนำบ้างหรือไม่?”

“ขึ้นเขาหรือ…” หลิวจิ่วจู๋คิดอยู่พักหนึ่ง “บนเขาบ้านเดิมข้ามีเหยื่อให้ล่าไม่น้อยทีเดียว คนหมู่บ้านเราไม่กล้าเข้าไปลึก มีเพียงสามีข้าเท่านั้นที่ล่าสัตว์ป่าได้”

ถังลี่เฉิงรู้สึกว่าถังกั๋วกงแปลก ๆ อยู่บ้าง

หากไม่ใช่เพราะอายุห่างกัน เขาคงคิดว่าท่านอาของเขาเกิดความคิดอะไรต่อแม่นางน้อยผู้นี้แล้ว

เพียงแต่ ด้วยนิสัยของอีกฝ่าย เขาคงไม่พึงใจแม่นางน้อย นับประสาอะไรกับแม่นางน้อยที่มีสามีแล้ว

“หากนายท่านถังสนใจ ข้าสามารถพาท่านไปที่นั่นได้”

หลิวจิ่วจู๋นั่งอยู่ในรถม้า ชมวิวทิวทัศน์ภายนอก

ถังกั๋วกงมองดูใบหน้าด้านข้างของหลิวจิ่วจู๋ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกคุ้นเคยสนิทสนม

หากแม่นางน้อยผู้นี้เป็นลูกสาวตน…