สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1220

บทที่ 1220 ตอนพิเศษ (86.1)

บทที่ 1220 ตอนพิเศษ (86.1)

นายอำเภอออกหน้าด้วยตนเอง นำเจ้าหน้าที่ทหารไปยังบ้านสกุลจากเพื่อตรวจสอบคดีนี้

คราบเลือดทำให้พวกเขาพบร่างของสตรีผู้หนึ่ง ส่วนเด็ก ๆ นั้น กลับไม่พบร่องรอย

ศาลาว่าการอำเภอ นายอำเภอเคาะไม้หนึ่งที ตะคอกด้วยโทสะ “จางหลิน ถึงตอนนี้เจ้ายังไม่ยอมสารภาพความจริงอีกหรือ? ผู้ตายเป็นอู๋ซานเหนียงจื่อใช่หรือไม่? เด็กเหล่านั้นไปที่ใดแล้ว?”

จางหลินตะโกนว่า “ใต้เท้า ข้าเที่ยวเล่นอยู่ข้างนอกมาหลายวันจะรู้ได้อย่างไรกันว่าเกิดอะไรขึ้น? ท่านพ่อท่านแม่ข้าบอกว่า อู๋ซานเหนียงจื่อไม่ได้กลับมาหลายวันแล้ว ข้าสอบถามได้ความว่าหมู่นี้นางมักจะไปที่ร้านไพ่นกกระจอกจึงคิดจะไปหาคน ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเหตุใดจึงมีศพ? ข้าไม่รู้ศพนั้นเป็นอู๋ซานเหนียงจื่อหรือไม่ หากใช่ นั่นก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข้า! ข้าไม่ได้ฆ่านาง ไม่ใช่ข้าที่ฆ่านาง”

“จางจิ้นฮู่ เจ้าว่าอย่างไร?” นายอำเภอกล่าว “ลูกชายเจ้าไม่รู้ว่าผู้ตายเป็นผู้ใด อย่าได้บอกว่าเจ้าก็ไม่รู้เช่นกัน หากเจ้าไม่รู้ เหตุใดเจ้าจึงต้องปิดบังรอยเลือด? แน่นอนว่า เจ้าต้องรู้อยู่แล้ว”

“ข้า… ข้า…” พ่อเฒ่าจางหันกลับไปมองแม่เฒ่าจาง

แม่เฒ่าจางกัดฟันกล่าว “ใต้เท้า อู๋ซานเหนียงจื่อเป็นข้าที่ฆ่าเอง นังแพศยาผู้นั้นไม่รู้จักประพฤติตนให้ดี นางคิดจะหนีไปกับผู้อื่น ลูกชายข้าเพื่อนนางแล้ว แม้กระทั่งจิ่นเหนียงล้วนฆ่า นางจะทิ้งลูกชายข้าไปได้อย่างไร?”

นอกศาลาว่าการอำเภอมีคนจำนวนมากกำลังฟังการพิจารณาคดี หลังจากได้ยินสิ่งที่แม่เฒ่าจางกล่าว หนึ่งในคนกลุ่มนั้นก็พูดเสียงดัง “ให้ตายเถอะ! พวกเจ้าทำให้จิ่นเหนียงตายเกี่ยวข้องอะไรกับซานเหนียง? เริ่มแรกที่ซานเหนียงมา นางยังเป็นเพียงแม่นางน้อยผู้หนึ่ง พวกเจ้ากักขังนางให้อยู่แต่ในห้อง ปฏิบัติกับนางราวกับสัตว์ จนกระทั่งซานเหนียงคลอดบุตรชายผู้หนึ่ง พวกเจ้าถึงได้ยอมปล่อยนางออกมา ซานเหนียงยอมรับชะตากรรมแล้วยินยอมอาศัยอยู่กับลูกชายพวกเจ้า แต่เขาปฏิบัติต่อนางอย่างไร?”

“เงียบ!” นายอำเภอเคาะค้อนอีกครั้ง

แม่เฒ่าจางกล่าว “ใต้เท้า ข้ายอมรับผิด”

ในยามนี้ มีเสียงฝีเท้าดังมาจากประตู

บรรดาผู้คนที่รายล้อมอยู่ต่างหลีกออกให้ผู้มาใหม่ผ่านเข้ามา

มู่ซืออวี่เดินเข้ามา ตามมาด้วยผู้เฒ่าสองคนกับเด็กสามคนด้านหลัง

นายอำเภอเห็นมู่ซืออวี่จึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเขาทำท่าจะสละที่นั่งให้ มู่ซืออวี่เกรงว่าหากให้เขากล่าวอะไรออกมาจะไม่อาจปิดบังตัวตนได้ นางส่งสัญญาณให้นายอำเภอนั่งลง ส่วนนางยืนอยู่ด้านล่างแล้วกล่าวขึ้นว่า “ใต้เท้านายอำเภอ ทั้งสองท่านนี้เป็นบิดามารดาของอู๋ซานเหนียงจื่อ เด็กทั้งสามคนนี้เป็นลูกของอู๋ซานเหนียงจื่อ”

เด็กทั้งสามต่างก็ได้รับบาดเจ็บ เมื่อพวกเขาเห็นจางหลินกับคนอื่น ๆ แสดงสีหน้าหวาดกลัว ลูกชายผู้หนึ่งก็วิ่งเข้าไปหาพ่อเฒ่าจาง ทั้งต่อยทั้งเตะเขา “ข้าจะฆ่าเจ้า เจ้าฆ่ามารดา เจ้าฆาตกรฆ่าคน ข้าจะล้างแค้นให้ท่านแม่ ข้าจะฆ่าเจ้า!”

พ่อเฒ่าจางปล่อยให้เด็กทุบตี

ในยามนี้เขาเหมือนไก่ตัวผู้ที่พ่ายแพ้

มู่ซืออวี่กล่าวต่อไป “เมื่อคนของข้าพบเด็กทั้งสาม พวกเขาถูกขายไปยังสถานที่ห่างไกลหลายสิบลี้ ผู้เฒ่าเหล่านี้เป็นบิดามารดาของอู๋ซานเหนียงจื่อ พวกเขากำลังตามหาอู๋ซานเหนียงจื่อ ข้าจึงพาพวกเขามาพร้อม ๆ กัน ใต้เท้านายอำเภอ พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวเด็ก อีกทั้งยังฆ่าสตรีจากครอบครัวดี ๆ จะลงโทษพวกเขาอย่างไร ขึ้นอยู่กับท่านเถอะ!”

นายอำเภอกล่าว “ในเมื่อพยานหลักฐานเป็นที่แน่ชัดแล้ว เช่นนั้นก็ควบคุมตัวไปประหารในภายหลัง”

“ใต้เท้า ข้าถูกใส่ความ ใต้เท้า…” จางหลินตะโกน ” อู๋ซานเหนียงจื่อยินดีติดตามข้ามา ไม่นับว่าถูกหลอก กล่าวได้เพียงว่านางโง่เขลา ชายใดเอ่ยวาจาน่าฟังเพียงไม่กี่คำก็ยินยอมพร้อมใจเชื่อว่าเป็นความจริง”