สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1219

บทที่ 1219 ตอนพิเศษ (85.2)

บทที่ 1219 ตอนพิเศษ (85.2)

เมื่อเห็นสถานการณ์ในร้าน แต่ละคนต่างแสดงสีหน้าพิพักพิพ่วนออกมา

คนของทางการล้วนรู้ตัวตนของมู่ซืออวี่กับลู่อี้ เมื่อพวกเขาเห็นว่ามีคนกล้าก่อปัญหาในร้าน จู่ ๆ ก็รู้สึกหนาวที่ต้นคอ ราวกับจะถูกปลดจากตำแหน่งในชั่วพริบตา

“ท่านเจ้าหน้าที่ทางการ ข้าจะฟ้องร้อง ขณะเดียวกันก็ขอให้พวกท่านตรวจสอบคดีเมื่อห้าปีที่แล้วโดยละเอียดด้วย” มู่ซืออวี่กล่าว “คนที่ชื่อจางหลินผู้นี้ต้องสงสัยว่าล่อลวงสตรีครอบครัวดี ๆ มาเป็นอนุ มิหนำซ้ำยังทรมานและสังหารภรรยาเดิมของตน”

“ใต้เท้า ท่านอย่าไปฟังนางพูดจาเหลวไหล หลักฐานเล่า?” จางหลินตะโกนราวกับตนถูกใส่ความ

หลักฐานกลายเป็นขี้เถ้าไปนานแล้ว

นังแพศยาผู้นั้นเป็นแค่เพียงกองกระดูกกองหนึ่งตั้งแต่ห้าปีก่อน ยังจะตรวจสอบได้อย่างไร?

ส่วนอู๋ซานเหนียง ในเมื่อนางหนีไป ย่อมไม่กลับมาอีกแล้ว ถึงแม้จะกลับมาแล้วอย่างไร นางคลอดลูกสามคนให้เขา มีสายเลือดทั้งสามคนนี้ นางจะกล้าพูดจาเหลวไหลหรือ?

“ในเมื่อฮูหยินกล่าวเช่นนี้ย่อมต้องตรวจสอบ” เจ้าหน้าที่ทางการกล่าว

จางหลินมองเจ้าหน้าที่ทางการอย่างตื่นตระหนก “พวกท่านถูกสตรีผู้นี้ซื้อตัวไปแล้วใช่หรือไม่?”

“หุบปาก!” เจ้าหน้าที่ทางการเตะเข้าที่ตัวของจางหลิน “รู้ว่าตนกำลังพูดกับผู้ใดหรือไม่?”

ลู่อี้มาถึงแล้ว

เมื่อเห็นสนามรบนี้ เขาก็เดินเข้าไปหามู่ซืออวี่ “เป็นเขาที่ก่อเรื่องหรือ?”

“ใช่ เดิมทีคิดว่าเป็นคนขี้เมาก่อเรื่อง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นเขา คนผู้นี้ แต่ก่อนข้าพอได้ยินชื่อเสียงที่โด่งดังมาบ้าง เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะพาตัวเองมาถึงหน้าประตูร้านข้า”

ตอนที่อู๋ซานเหนียงเล่าประสบการณ์ให้ฟัง มู่ซืออวี่บอกว่านางควรไปแจ้งทางการ ทว่าอู๋ซานเหนียงบอกว่าที่บ้านมีลูกสามคน นางจึงไม่กล้าแจ้งทางการ

นึกไม่ถึงว่านางไม่กล้าไปแจ้งทางการแต่กลับกล้าหลบหนีในยามนี้

ไม่ถูก เป็นไปไม่ได้ที่อู๋ซานเหนียงจะหลบหนีไป

นางทนมาหลายปีก็เพื่อลูกทั้งสามคนนั้น หากนางต้องการหลบหนี คงจะหนีไปนานแล้ว คงไม่รอจนถึงวันนี้

จางหลินร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด

ในยามนี้เอง เขามองออกแล้วว่าคนของทางการโอนเอนไปทางนาง

“แน่นอนว่าอยู่บ้าน”

“ตอนที่เจ้าออกมายังอยู่ที่บ้านหรือ?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

“อาจจะ… ใช่กระมัง…” จางหลินหลบสายตา

มู่ซืออวี่มองเจ้าหน้าที่ทางการข้าง ๆ “บอกให้เขากล่าวความจริง”

เจ้าหน้าที่ชักดาบออกมา จ่อไปที่คอของจางหลิน “ฮูหยินให้เจ้าตอบ เจ้าก็ตอบมาแต่โดยดี!”

“ข้าไม่รู้นี่นา!” จางหลินร้องเสียงสูง “ข้าออกไปเล่นข้างนอกเพียงสองสามวัน พอกลับถึงบ้านก็ได้ยินท่านแม่บอกว่าอู๋ซานเหนียงไม่ได้กลับมา ข้ายังไม่เห็นลูก ไม่รู้ว่าลูกอยู่ที่ใด”

มู่ซืออวี่เอ่ยกับเจ้าหน้าที่ทางการ “ท่านไปดูที่บ้านสกุลจาง หากเด็กไม่เป็นไรก็แล้วไป หากเกิดเรื่องอะไร ยังต้องตรวจสอบดูอีกครั้ง”

เพื่อลูก ๆ แล้ว อู๋ซานเหนียงไม่มีทางที่จะจากไปทั้งอย่างนี้ มู่ซื่ออวี่มองออกว่านางห่วงใยลูก ๆ มากเพียงใด หากนางทอดทิ้งลูกได้ลง คงไม่ทนกับความคับข้องใจมานานหลายปี

ข้างนอกมีคนมากมายมายืนออกัน ชาวบ้านเห็นการต่อสู้ครั้งนี้จึงเอ่ย “ฮูหยินมู่ท่านนั้นเป็นผู้ใดหรือ?”

มู่*[1] เป็นชื่อที่มู่ซืออวี่ใช้เรียกตนเองกับโลกภายนอก

ท้ายที่สุดแล้วแซ่ ‘มู่’*[2] นี้โดดเด่นเกินไป อาจถูกผู้อื่นเชื่อมโยงไปถึงตัวตนของนางได้ง่าย ๆ

“ข้าว่าคงมีที่มาไม่ธรรมดา” คนข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “แต่ไรมาข้าไม่เคยเห็นเจ้าหน้าที่ทางการมาถึงรวดเร็วเพียงนี้ อีกอย่าง พวกเจ้าไม่ได้สังเกตหรือว่ามือเท้าของเจ้าหน้าที่เหล่านั้นตอนที่เข้ามาสั่นเทาเพียงใด”

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่ทางการก็กลับมาจากบ้านสกุลจาง