สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1228

บทที่ 1228 ตอนพิเศษ (90.1)

บทที่ 1228 ตอนพิเศษ (90.1)

งานแต่งงานของลู่ฉาวจิ่งแตกต่างออกไปเล็กน้อย

ชุดแต่งงานของเขากับหลิวจิ่วจู๋ปักเย็บโดยมีลู่จื่ออวิ๋นที่นำช่างปักชั้นยอดถึงยี่สิบคนตัดเย็บให้ หลิวจิ่วจู๋เพียงแค่ทำการเย็บสองตะเข็บสุดท้ายเท่านั้น

ชุดแต่งงานทั้งสองชุดคือแบบใหม่ล่าสุดที่ลู่จื่ออวิ๋นเป็นผู้ออกแบบ แนวคิดในการออกแบบมาจากกฎเกณฑ์ที่บุรุษสวมแดงสตรีสวมเขียวที่มู่ซืออวี่กล่าวถึงโดยไม่ได้ตั้งใจ

มู่ซืออวี่ออกแบบเกี้ยวแต่งงานด้วยตนเอง ทั้งสองวนรอบเมืองด้วยเกี้ยวแต่งงาน มีชาวบ้านในเมืองมารอเฝ้าชม

ข้าง ๆ มีเด็กชายเด็กหญิงหน้าตาน่ารักสองคนคอยโปรยใบไม้สีเงินสีทองออกไปข้างนอก

วันนี้มีคนมารอดูมากขึ้น บางคนมาจากแดนไกลจึงพลาดงานแต่งงานของลู่จื่อชิงกับซ่งหานจือ หัวใจเจ็บแปลบด้วยความเสียดาย เพียงแต่โชคดี งานแต่งของคุณชายน้อยสกุลลู่ก็เป็นงานที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนเช่นกัน มาทันงานแต่งของเขาจึงพอชดเชยความเสียใจของคนเหล่านี้ได้บ้าง

ซ่งหานจือมีสหายอยู่ทั่วหล้า เขามีสหายในยุทธภพเป็นจำนวนมาก ดังนั้นงานแต่งจึงยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ

ลู่ฉาวจิ่งเป็นขุนนางรุ่นสองผู้ถ่อมตัว นอกจากนั้นหลายปีมานี้เขายังเล่าเรียนอยู่ต่างถิ่น ทั้งยังใช้ตัวตนและรูปลักษณ์ปลอมเข้าเล่าเรียนศึกษา จึงมีสหายเพียงสามคนห้าคนเท่านั้นที่มีมิตรภาพลึกซึ้งต่อกัน ทั้งห้าคนนี้แต่เดิมก็ไม่รู้จักลู่ฉาวจิ่ง คิดว่าเขาเป็นบัณฑิตจากสกุลยากจน ทั้งยังเป็นซิ่วไฉที่รูปร่างหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ ไม่คาดคิดว่าวันหนึ่งจะถอดหน้ากากที่ใช้ปกปิดตัวตนออก ถอดเสื้อผ้าบัณฑิตที่เรียบง่ายสมถะออก กลายเป็นคุณชายน้อยของจวนลู่อ๋อง

“สกุลลู่จะจัดงานเลี้ยงเป็นเวลาสามวัน”

“สามวัน?”

“ไม่ผิด ไม่ว่าพื้นเพ หรือสถานะเป็นอย่างไร เพียงแค่กล่าวคำอวยพรก็สามารถนั่งกินได้ เพียงแต่ หากกล้าก่อเรื่องในอาณาเขตสกุลลู่…”

“มีเพียงคนรนหาที่ตายจึงจะสร้างปัญหาในอาณาเขตสกุลลู่กระมัง?”

ลู่ฉาวจิ่งจูงมือหลิวจิ่วจู๋ก้าวลงจากเกี้ยวแต่งงาน ท่ามกลางสายตาของผู้คนทั่วทั้งเมือง เขาพาหลิวจิ่วจู๋ไปคำนับฟ้าดิน

หลังเสร็จสิ้นพิธี ลู่ฉาวจิ่งพาหลิวจิ่วจู๋ไปส่งให้กับลู่จื่อชิงและลู่จื่ออวิ๋น

หากเป็นสถานการณ์ปกติ เจ้าบ่าวจะส่งเจ้าสาวไปยังห้องหอ เจ้าสาวต้องรอเจ้าบ่าวกลับมาอยู่ที่ห้องหอเท่านั้น ทว่าตอนที่ลู่จื่อชิงแต่งงานนางดื่มไปเป็นจำนวนมาก แขกเหรื่อหลายคนก็ถูกนางมอมจนเมา ตอนนี้เมื่อลู่ฉาวจิ่งพาเจ้าสาวไปฝากไว้ให้กับพี่สาวทั้งสองคนจึงไม่มีผู้ใดคิดว่าแปลก อย่างไรเสียคนสกุลลู่แต่ละคนก็ล้วนแปลกอยู่แล้ว ระบบความคิดของพวกเขาแตกต่างจากคนทั่วไป หากพวกเขาแต่งงานอย่างเคร่งครัดตามขนบธรรมเนียม เช่นนั้นจึงจะแปลก

หยางชิงซือนั่งอยู่ท่ามกลางแขกเหรื่อ มองดูสหายผู้แสนดีได้รับการปกป้องจากพี่สาวน้องสาวสกุลลู่เป็นอย่างดี ดวงตาของนางเปี่ยมไปด้วยความอิจฉาและความสุข

ทั้งสองเติบโตมาด้วยกัน นางได้เห็นความยากลำบากของหลิวจิ่วจู๋มาด้วยตาตนเอง คิดว่าสวรรค์ช่างเคยชินกับการเล่นตลกกับคนยิ่งนัก แม่นางที่ดีอย่างจิ่วจู๋จักมีชะตากรรมที่เลวร้ายเช่นนั้นได้อย่างไร? จนกระทั่งได้พบกับลู่ฉาวจิ่ง หยางชิงซือจึงเข้าใจ ความโชคร้ายทั้งหลายแหล่ก่อนหน้านั้นของหลิวจิ่วจู๋ล้วนเกิดขึ้นเพื่อเหลือโชคดีไว้ให้นางได้พบกับลู่ฉาวจิ่ง

จงซู่เกินติดตามลู่ฉาวจิ่ง กลายเป็นมือขวาของเขา ทว่าการที่จงซู่เกินไม่รู้หนังสือกลายเป็นปัญหา เพื่อพัฒนาให้ดีขึ้น ลู่ฉาวจิ่งจึงจัดเตรียมอาจารย์ผู้หนึ่งให้มาสอนจงซู่เกินอ่านเขียน

“ฮูหยินจง” ฮูหยินขุนนางข้าง ๆ เข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม “ท่านกับฮูหยินน้อยลู่เป็นพี่หญิงน้องหญิงกัน เหตุใดไม่เข้าไปทักทายเล่า?”

“วันนี้นางเป็นเจ้าสาว คงมีหลายคนที่อยากพูดคุยกับนาง ตอนนี้ข้าไม่เข้าไปรบกวนนางแล้ว อย่างไรเสียปกติพวกเราก็อยู่ด้วยกัน พูดคุยกันได้ตลอดเวลา”

“เมื่อวานข้าได้ยินจากนายท่านบ้านข้าว่า สามีของท่านได้เลื่อนขั้นแล้ว เป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง”

“ขอบคุณ สามีบ้านข้าก็มักจะเอ่ยถึงใต้เท้าฟางอยู่บ่อย ๆ เขาบอกว่าตอนที่พึ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกยังไม่เข้าใจหลาย ๆ สิ่ง โชคดีที่มีใต้เท้าแซ่ฟางคอยแนะนำอย่างกระตือรือร้น ช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงการออกนอกลู่นอกทางในหลาย ๆ ครั้งได้”

“เราทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนร่วมงานและนั่นคือสิ่งที่ควรจะเป็น นายท่านของข้าเต็มใจที่จะช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ เขากระตือรือร้นต่อเพื่อนร่วมงานมาก”