สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 198

บทที่ 198 ไม้เท้านำทาง

บทที่ 198 ไม้เท้านำทาง

ความวุ่นวายในสกุลหลี่ไม่เกี่ยวอะไรกับมู่ซืออวี่ เมื่อได้ยินเรื่องพวกนี้ของสกุลหลี่แล้ว นางเพียงถอนหายใจเท่านั้น

ช่างวุ่นวายโกลาหลจริง ๆ

นางลืมไปว่าตนเกี่ยวข้องเสียสนิท

กิจการของเรือนกรุ่นฝันนับว่าไม่เลว นางยุ่งหัวปั่นทุกวัน รู้สึกราวกับเท้าไม่ได้แตะพื้น ไม่คิดจะไปสนใจเรื่องของคนอื่นอีก

“เถ้าแก่เนี้ย” เจี่ยงจงเข้ามาจากข้างนอกแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความโมโห “สกุลเจิ้งกล่าวว่าระยะนี้ไม่มีงานให้เราทำแล้ว ไม่ให้พวกเราส่งของไปอีก”

“กิจการของพวกเขาไม่ดีหรือ?”

“หอหลิงอวิ๋นเป็นร้านเครื่องประดับที่ใหญ่โตที่สุดของที่นี่ ไม่รู้ว่าแต่ละวันขายได้มากเพียงใด ตอนนี้หอหลิงอวิ๋นอยู่ในความดูแลของนายท่านรองสกุลเจิ้ง ข้ารู้สึกว่ามีสิ่งผิดปกติ จึงแอบสอบถามจนได้ความว่าพวกเขารับกล่องเครื่องประดับมาจากร้านอื่น จึงบอกว่าไม่มีงานให้เราทำ เพราะก่อนหน้านี้เถ้าแก่เนี้ยมีสัญญาระยะยาวกับพวกเขา พวกเขาจึงไม่อยากจ่ายค่าล้มเลิกสัญญา”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าจะไปถามดู” มู่ซืออวี่ขมวดคิ้ว

หากอยากยกเลิกการร่วมมือกัน เช่นนั้นก็ต้องทำตามเงื่อนไขในสัญญา อยากจะถอนสัญญาโดยไม่จ่ายค่าฉีกสัญญา นี่ไม่ใช่ว่าไม่ปฏิบัติตามกฎการค้าหรือ?

มู่ซืออวี่ไปที่หอหลิงอวิ๋น ทว่าไม่ได้พบกับนายท่านรองสกุลเจิ้ง นางจึงไปที่ร้านยวลกลิ่นอิสตรี จึงพบว่าผู้ดูแลร้านถูกเปลี่ยนตัวไปหมดแล้ว ไม่มีคนรู้จักนางสักคน

“ฮูหยินท่านนี้ ท่านอยากซื้ออะไรหรือเจ้าคะ?”

“แม่นางชิวซวงอยู่หรือไม่?”

“พี่ชิวซวงไม่ได้ทำอยู่ที่นี่แล้วเจ้าค่ะ แต่ว่าสิ่งที่นางทำได้พวกเราก็ทำได้เช่นกัน ฮูหยินอยากซื้อสิ่งใด เพียงบอกพวกเราก็ได้แล้วเจ้าค่ะ”

“ฮูหยินลู่” เจิ้งซินเยว่เดินออกมาจากข้างในก็พบมู่ซืออวี่เข้าพอดี “ท่านมาหาน้องหญิงรองหรือ? ตอนนี้ร้านนี้อยู่ในการดูแลของข้า นางไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”

มู่ซืออวี่กวาดตามองเจิ้งซินเยว่ “เช่นนั้นขอแสดงความยินดีกับคุณหนูใหญ่เจิ้งที่ได้รับสืบทอดอำนาจของสกุล”

“ฮูหยินลู่มีความสามารถจริง ๆ บางทีพวกเราอาจจะร่วมมือกันได้” เจิ้งซินเยว่แย้มยิ้ม

“ข้าเป็นเพียงคนทำงานไม้ เกรงว่าจะไม่ต้องตาคุณหนูใหญ่เจิ้ง” มู่ซืออวี่กล่าว “ในเมื่อคุณหนูรองไม่อยู่ที่นี่ เช่นนั้นข้าต้องขอตัวแล้ว”

“ท่านอารองเปลี่ยนร้านทำกล่องเครื่องประดับเป็นร้านอื่นแล้ว ไม่ต้องการของท่านแล้ว!” เจิ้งซินเยว่ตะโกนไล่หลัง “ฮูหยินลู่ช่างใจกว้างจริง ๆ เป็นเช่นนี้ยังไม่โกรธ ยังต้องการสานสัมพันธ์กับน้องรองอีก”

“พ่อของนางก็คือพ่อของนาง ส่วนนางก็คือนาง ข้าเชื่อว่าหากเป็นนางคงไม่มีวันทำเรื่องเช่นนี้ ข้าไม่สนใจเรื่องในตระกูลของพวกท่าน แค่เพียงคิดว่าคุณหนูรองควรค่าแก่การสานสัมพันธ์” มู่ซืออวี่เอ่ยต่อไปว่า “แน่นอนว่าข้าไม่ได้มีความแค้นอะไรกับคุณหนูใหญ่ หากมีโอกาส บางทีพวกเราอาจได้ร่วมมือกัน”

เพียงแต่ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนางว่าจะมีโอกาสเช่นนั้นหรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความต้องการของอีกฝ่าย หากนางกล่าวว่าไม่มี เช่นนั้นก็ไม่มีโอกาสแล้ว

“อี๋เหนียง*[1] เสื้อผ้าของที่นี่สวยงามที่สุดในเมืองของเราแล้ว อีกเดี๋ยวท่านเลือกให้มากหน่อย ถึงตอนนั้นก็เอาให้คุณชายดูว่าเหมาะหรือไม่”

“แน่นอนสิ… มู่ซืออวี่ เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่?”

มู่ซืออวี่เงยหน้าขึ้นเห็นมู่ซือเจียวที่ถูกสาวใช้พยุง นางไม่แม้แต่จะสนใจมองต่อ รีบเดินผ่านไปทันที

“อี๋เหนียง นางเป็นใครหรือเจ้าคะ?”

“หญิงสารเลวคนหนึ่ง” มู่ซือเจียวจ้องมองตามหลังมู่ซืออวี่อย่างเคียดแค้น

นังหญิงสารเลวมู่ซืออวี่นั่นสวยขึ้นมากกว่าเดิมแล้ว ดูผิวเนียนละเอียดนั่นสิ ราวกับแม่นางน้อยที่ไม่เคยออกนอกเรือน แล้วหันกลับมามองนางเอง…

ทางด้านมู่ซืออวี่นั้นลูบแขนของตน หัวใจของนางราวกับถูกกรีดจนเลือดไหลรินออกมา

“เจียวอี๋เหนียง เชิญเข้ามาเร็ว” เจิ้งซินเยว่ทักทายมู่ซือเจียว “พอดีวันนี้มีแบบใหม่มา ยังไม่นำออกมาแสดงเลย ข้าจะหยิบออกมาให้ท่านดูเสียก่อน”

“จริงหรือ?” มู่ซือเจียวกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที