สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 288

บทที่ 288 คำสั่งซื้อนี้ รับไว้เถอะ

บทที่ 288 คำสั่งซื้อนี้ รับไว้เถอะ

คืนนั้น มู่ซืออวี่เดินเข้ามาด้านหลังลู่อี้ บีบนวดไหล่ให้เขา

ลู่อี้ที่ยังอ่านเอกสารราชการอยู่เริ่มผ่อนคลาย ชายหนุ่มหลับตาลงเพลิดเพลินกับผลประโยชน์ที่ได้รับ

“ซูอวี้กลับมาแล้ว บอกว่ามีคำสั่งซื้อใหญ่ หากได้รับก็นับว่าเป็นโชคดีเลยทีเดียว เพียงแต่ข้าไม่สบายใจนัก ข้ามักจะรู้สึกว่าตนพยายามร้องขอหนังจากเสือ ข้าจึงอยากถามท่าน”

“ทำได้” ลู่อี้เอ่ยขึ้น

“ข้ายังไม่ได้บอกเลยว่าเป็นคำสั่งซื้ออะไร”

“เกี่ยวข้องกับจงอ๋องใช่หรือไม่?”

“ท่านรู้ได้อย่างไร?”

“ด้วยนิสัยของเจ้า หากเจ้าบอกว่า ‘ร้องขอหนังจากเสือ’ ย่อมต้องทำให้เจ้าเป็นกังวลทั้งยังหวาดกลัวอย่างแน่นอน คนที่ทำให้เจ้าหวาดกลัวถึงเพียงนี้มีเพียงจงอ๋อง ยิ่งไปกว่านั้น การที่จงอ๋องคิดจะสร้างเรือนหลังใหม่ไม่ใช่ความลับอะไร ผู้มั่งมีทั่วหล้าล้วนต้องการประจบเอาใจเขา ในฐานะที่เป็นนายอำเภอเมืองฮู่เป่ย ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร”

“ข้าไม่ประทับใจเมืองซูโจวนัก โดยเฉพาะจงอ๋อง จงอ๋องอยากสร้างเรือนอีกหลัง หากได้รับมา ต้องเป็นงานใหญ่แน่ ๆ รายได้ย่อมเป็นกอบเป็นกำ เพียงแต่เมื่อเทียบกับเงินแล้ว ข้าหวังให้ทุกคนปลอดภัยมากกว่า ข้าไม่อยากรับความเสี่ยงนี้”

“ข้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับจงอ๋อง” ลู่อี้เอ่ยขึ้น “ตอนนี้เขายังใช้ประโยชน์จากข้าได้ เขาไม่ทำให้เจ้าต้องลำบากใจแน่นอน”

“ท่านทำงานให้เขาหรือ? แต่เขาเป็นคนเช่นนั้น…”

ลู่อี้ดึงมือมู่ซืออวี่มากุม กระชับนางเข้ามาในอ้อมกอดของตน

มู่ซืออวี่นั่งลงบนตักลู่อี้ คล้องแขนขึ้นรอบคอเขา ใบหน้าเท่าฝ่ามือของนางเต็มไปด้วยความไม่ยินดี

“ท่านก็รู้ว่าข้ากลัวเขา แต่ท่านยังถลำลึกไปเกี่ยวข้องกับเขาอีก นั่นเป็นถึงองค์ชายเชียวนะ อีกทั้งยังเป็นองค์ชายที่ถูกขับไล่ออกจากเมืองหลวง ท่านไม่กลัวถูกดึงเข้าไปพัวพันหรือ?”

“จงอ๋องไม่มีฐานอำนาจที่จะแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ไม่มีผู้ใดเก็บเขามาใส่ใจ แม้แต่เจียงเหล่าที่อยู่ที่นี่” ลู่อี้กล่าว “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจียงเหล่าเป็นคนของผู้ใด?”

มู่ซืออวี่ส่ายหน้า

“ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีพระชนมพรรษามากแล้ว องค์รัชทายาทกำลังรุ่งโรจน์ ทว่าองค์รัชทายาทผู้นี้ไม่เด็ดเดี่ยวพอ ไม่ใช่องค์ชายที่เขาปรารถนา บุตรสาวคนรองของเจียงเหล่าแต่งงานกับหย่งอ๋อง เจียงเหล่าย่อมเป็นคนของหย่งอ๋อง”

“เหตุใดท่านจึงบอกเรื่องเหล่านี้กับข้า? ข้าไม่เข้าใจสิ่งใดเกี่ยวกับราชสำนักเลย”

“ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ข้าเพียงแต่อยากบอกเจ้าไว้” ลู่อี้จูบลงบนริมฝีปากนาง “หากเป็นสตรีธรรมดาทั่วไป แน่นอนว่าข้าย่อมไม่บอกเรื่องน่าเบื่อเหล่านี้กับเจ้า เพียงแต่เจ้าไม่ใช่สตรีธรรมดาสามัญ”

“เช่นนั้นที่ท่านกลายมาเป็นนายอำเภอ เป็นจงอ๋องที่ช่วยท่าน หรือว่าเป็นเจียงเหล่าที่ช่วยท่าน?”

“เจียงเหล่า” ลู่อี้ตอบ “เขาต้องการให้ข้าช่วยทำเรื่องหนึ่งให้เขา หากข้ากลายเป็นนายอำเภอ ข้าย่อมช่วยเขาได้มากขึ้น”

“หลานสาวคนนั้นของเขาปฏิบัติต่อท่านพิเศษกว่าผู้อื่น หากเขาต้องการใช้สอยท่าน ก็ควรยกหลานสาวให้แต่งงานกับท่าน เช่นนี้จะได้ชนะใจคน”

ลู่อี้ยิ้มบาง ๆ “ไม่มีทาง หากข้าทนสิ่งเย้ายวนไม่ไหว แม้แต่ภรรยาที่ผูกผมร่วมกันยังละทิ้งได้ ด้วยนิสัยหวาดระแวงของเขาแล้ว เกรงว่าข้าจะยิ่งใช้ไม่ได้ ตราบใดที่ข้าไม่คิดจะแต่งงานกับนาง เขาย่อมไม่บังคับข้า”

หลังจากได้รับความเห็นชอบจากลู่อี้ เมื่อเจิ้งซูอวี้มาถามนางเรื่องนี้อีกครั้ง นางจึงตอบรับไปโดยตรง

“ดีจริงเชียว” เห็นได้ชัดว่าเจิ้งซูอวี้ยินดีกับผลลัพธ์มากเพียงใด “ข้านึกว่าท่านจะไม่รับปาก ไม่ยอมรับคำสั่งซื้อใหญ่นี้ แต่ท่านกลับยอมรับแล้วจริง ๆ ข้าดีใจเหลือเกิน เงินตั้งเท่าไหร่ หากได้รับเงินก้อนนี้ ไม่เพียงข้าและท่านเท่านั้น กระทั่งคนงานเหล่านั้นที่เราจ้างก็มีชีวิตดีขึ้นได้”

“คำสั่งซื้อใหญ่เช่นนี้ ท่านคิดว่าพวกเจี่ยงจงจะทำเสร็จทันหรือไม่?”

“ไม่ทันแน่นอน หากรับคำสั่งซื้อมาแล้ว ท่านต้องไปรับผิดชอบด้วยตัวเอง”

“เอาเถอะ ข้ารู้แล้ว”

“อะไรกัน ท่านไม่อยากแยกจากใต้เท้าลู่สินะ”

“ไม่ยินดีจริง ๆ นั่นแหละ ทว่าซูโจวอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก อยากกลับก็ยังสามารถกลับมาได้”

เจิ้งซูอวี้อยากกลับไปเยี่ยมหลุมฝังศพมารดาตน มู่ซืออวี่จึงไปซื้อของที่ต้องใช้ในการไปเยี่ยมหลุมฝังศพด้วยกัน จากนั้นจึงตามนางไปยังสุสานบรรพบุรุษตระกูลเจิ้ง