สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 313

บทที่ 313 ครอบครัวมู่ตกสู่ความยุ่งเหยิงแล้ว

บทที่ 313 ครอบครัวมู่ตกสู่ความยุ่งเหยิงแล้ว

ปัง ๆๆ! เสียงเคาะหนัก ๆ บนประตูปลุกคนในครอบครัวแม่เฒ่าเจียงให้ตื่นขึ้น

ฟ้าสางแล้ว คนอื่น ๆ ในหมู่บ้านล้วนไปทำงานในไร่ในสวน คนในครอบครัวมู่เกียจคร้านกว่าผู้อื่น ยังไม่มีผู้ใดตื่นมาทำงานทั้งสิ้น

เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น คนเหล่านั้นยังคงเกี่ยงกันไปเปิดประตู

“ภรรยาเจิ้งอี้ เจ้าออกไปเปิดประตูซิ” ถังซื่อเคาะผนัง ตะโกนไปยังห้องข้าง ๆ

คนถูกเรียกเบ้ปาก แสร้งทำเป็นเมินเฉย

เสียงเคาะประตูยังคงดังต่อไป

เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากห้องข้าง ๆ ถังซื่อจึงลุกขึ้นก่นด่า

“บ้านผู้อื่นแต่งสะใภ้เหมือนบ้านเรา แต่สะใภ้บ้านอื่นเขาปรนนิบัติรับใช้พ่อแม่สามีทุกอย่าง สะใภ้บ้านเรารู้จักแต่ล่อลวงบุรุษ แม้กระทั่งอาหารก็ทำไม่เป็น”

“พอได้แล้ว โหวกเหวกโวยวายอะไรตั้งแต่เช้า?” มู่ต้าไห่ตะคอกขึ้นมาอย่างหมดความอดทน

“รู้จักแต่ตะคอกใส่ข้า! ข้าว่าพวกท่านแต่ละคนสภาพราวกับผี คงถูกปีศาจจิ้งจอกเขมือบแล้วกระมัง!”

มู่ซือเจียวกล่อมลูกสาวของนางที่อยู่ข้าง ๆ

ในระยะเวลาสั้น ๆ นั้น นางดูโทรมลงไปไม่น้อย

เมื่อได้ยินเสียงจากห้องข้าง ๆ มู่ซือเจียวก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน สายตาของนางเยือกเย็นขึ้นมาก

เจี่ยงเสี่ยวถงอ้าปากหาว เมื่อนางหันมาเห็นมู่ตงหยวนที่อยู่ข้าง ๆ ก็หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง

นางค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง

“ข้างนอกอึกทึกคึกโครมเพียงนี้ เจ้ายังนอนหลับได้อีก” เจี่ยงเสี่ยวถงเหน็บแนมมู่ตงหยวน

มู่ตงหยวนหลับตาไม่ปริปาก

ถังซื่อเปิดประตูโผล่หัวออกไปถาม “ผู้ใดกัน… พวกเจ้าจะทำอะไร?”

นอกประตูมีคนสวมเครื่องแต่งกายของทางการยืนอยู่ประมาณสิบคน

ทันทีที่ถังซื่อเปิดประตู คนเหล่านั้นก็บุกเข้าไป ไม่สนใจถังซื่อแต่อย่างใด

“พวกเจ้าเป็นใครกัน? พ่อเด็ก ๆ! มู่ตงหยวน! พวกเจ้ารีบออกมาเร็วเข้า!” ถังซื่อหวีดร้องเสียงแหลม

เสียงนั้นไม่เพียงแต่ทำให้บุรุษสองคนที่อยู่ข้างในตกใจ แต่ยังดึงดูดความสนใจของชาวบ้านอีกด้วย

คนในครอบครัวมู่รีบพากันออกมา

พวกเขาบางคนยังคงสวมใส่เสื้อผ้าของตนเอง บางคนก้มตัวลงใส่รองเท้า แต่ละคนล้วนตื่นตระหนก

ตู้เสี่ยวเอ๋อร์และเจี่ยงเสี่ยวถงมักจะทะเลาะเบาะแว้งกันเสมอ ถ้าไม่มีคนบุกเข้ามาก็ยากนักที่จะใกล้ชิดกันเช่นนี้

“พวกเจ้าทำอะไรกัน?”

คนครอบครัวมู่พยายามหยุดพวกเขาไว้

หัวหน้าที่มาวันนี้ไม่ใช่นักการเกา ต้าหนิว หรือเอ้อร์หนิว แต่เป็นไป่หลี่หัวที่พวกเขาไม่รู้จัก

ไป่หลี่หัวนำตราสัญลักษณ์ออกมา ซึ่งเป็นสิ่งที่ทางการจะใช้ระหว่างการตรวจค้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยเห็นตรา แต่ก็เคยเห็นสัญลักษณ์ทางการบนนั้น

“แม่เฒ่าเจียงขโมยของ ข้าได้รับคำสั่งของใต้เท้าให้มาตรวจค้น เอาของที่ถูกขโมยมากลับคืนไป” ไป่หลี่หัวเอ่ยอย่างเยือกเย็น

“ขโมย… ของรึ” ถังซื่อตะลึงงัน

“หากพวกเจ้าขัดขวางพวกเรา เช่นนั้นก็จะจับไปขังคุกพร้อมกัน”

ทุกคนในครอบครัวมู่มองดาบบนเอวของเจ้าหน้าที่ทางการ พวกเขาจะกล้าขัดขวางได้อย่างไร?