สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 358

บทที่ 358 ถงซื่อตั้งครรภ์แล้ว

บทที่ 358 ถงซื่อตั้งครรภ์แล้ว

มู่ซืออวี่เลือกผักที่ดูสดใหม่ จื่อซูและจื่อเยวี่ยนช่วยกันหอบหิ้วคนละอย่างสองอย่าง

เมื่อผ่านร้านหนึ่งนางก็หยุดฝีเท้าลง แล้วหันไปถามสาวใช้ทั้งสอง “ข้าจำได้ว่าเดิมทีตรงนี้มีร้านขายข้าว เหตุใดตอนนี้ไม่มีแล้วเล่า?”

“เจ้าค่ะ ร้านขายข้าวคือร้านตรงนั้นที่กำลังปรับปรุง ดูเหมือนเจ้าของจะเปิดต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาจึงขายให้คนอื่นไปเจ้าค่ะ” จื่อเยวี่ยนเอ่ยพร้อมกับชี้ไปที่ร้านบนถนนฝั่งตรงข้าม

มู่ซืออวี่มองร้านนั้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “เหตุใดจึงรู้สึกว่าการตกแต่ง… ดูคลับคล้ายคลับคลาเล่า”

ณ โรงหมอถงตั๋ว ถงซื่อที่กำลังทำแผลให้คนไข้กุมท้องด้วยสีหน้าเจ็บปวด

“ฮูหยินจู ท่านเป็นอะไรหรือไม่?” คนไข้เอ่ยถาม “ท่านหมอจู ท่านหมอจู ฮูหยินของท่านป่วยแล้ว”

ท่านหมอจูรีบเข้ามาคลำชีพจรของถงซื่อ

หลังจากตรวจชีพจรแล้ว สีหน้าที่เดิมทีตื่นตระหนกก็เลือนหายไป กลายเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มปลื้มปีติ

“ฮูหยิน ท่านมีข่าวดีแล้ว”

ถงซื่อมองท่านหมอจูด้วยความตกตะลึง “อะไรนะ?”

ท่านหมอจูยิ้มหน้าบานราวกับคนโง่งม “พวกเรามีลูกแล้ว”

“ยินดีด้วย ยินดีด้วย” คนไข้ที่อยู่ข้าง ๆ แสดงความยินดีทันที

“ขอบคุณ” ท่านหมอจูเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คนไข้ในวันนี้ทุกคนไม่ต้องชำระค่ารักษา”

“โอ๊ะ เช่นนี้จะได้อย่างไร?” เหล่าคนไข้เอ่ยอย่างจริงใจ

มู่ซืออวี่เดินผ่านประตูเข้ามา เมื่อเห็นว่าบรรยากาศครึกครื้นจึงเอ่ยถาม “มีอะไรหรือ?”

หลายคนที่นี่รู้จักมู่ซืออวี่ พวกเขาไม่รู้ว่าควรยินดีหรือไม่ อย่างไรเสียมารดาของอีกฝ่ายก็มีลูกหลังการแต่งงานครั้งที่สอง เรื่องนี้ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถรับได้

“เหตุใดพวกท่านถึงได้มองข้าด้วยสายตาเช่นนี้?” มู่ซืออวี่งุนงง

“ซืออวี่ แม่ของเจ้ามีข่าวดีแล้ว” ท่านหมอจูไม่ปิดบัง เขาเอ่ยอย่างจริงใจ

แน่นอนว่าในใจเขาเองก็หวาดหวั่น

แต่เขารู้ดีว่ามู่ซืออวี่มีวิธีคิดที่แตกต่างจากหญิงสาวคนอื่น ๆ พวกเขามีชีวิตอย่างตอนนี้ได้ก็เพราะการสนับสนุนของนาง อย่างไรก็ตาม การตั้งครรภ์ของถงซื่ออาจทำให้มุมมองของอีกฝ่ายต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง

“จริงหรือ?” มู่ซืออวี่ประหลาดใจ “นานเท่าไหร่แล้ว? ร่างกายของท่านแม่เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ได้สองเดือนแล้ว” ท่านหมอจูเห็นนางไม่ได้มีสีหน้าย่ำแย่ จึงลอบถอนหายใจ

“เช่นนั้นก็ต้องดูแลเป็นอย่างดี” มู่ซืออวี่เอ่ย “ระยะนี้ก็ต้องทำอาหารดี ๆ ทาน ข้าว่าช่วงนี้โรงหมอของท่านเริ่มยุ่งแล้ว จ้างคนเพิ่มสักสองคนเถอะ!”

ครั้นทุกคนเห็นความใจกว้างของมู่ซืออวี่ บรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้านี้จึงผ่อนคลายลงทันที

“ฮูหยินลู่กล่าวได้ถูกต้อง ตั้งท้องตอนอายุเช่นนี้จะต้องดูแลเอาใจใส่ให้มาก” ท่านป้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “ภายหน้าคงไม่อาจทำงานในโรงหมอแห่งนี้แล้ว อย่างไรเสียที่นี่ก็มียามาก”

“ใช่แล้ว” มู่ซืออวี่เห็นด้วยอย่างยิ่ง

“เช่นนั้นข้าจะไม่เบื่อหรือ?” ถงซื่อขมวดคิ้ว “ช่วงนี้ยุ่งก็ดีแล้ว หากต่อไปว่างมาก ๆ เข้า ข้าจะทำอะไร?”

“ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรไม่ได้เลย งานเบา ๆ ยังพอทำได้” มู่ซืออวี่เอ่ย “จริงสิ ข้ามาที่นี่เพื่อเชิญพวกท่านไปทานอาหารมื้อค่ำด้วยกัน พอดีเลยจะได้แจ้งข่าวดีนี้กับทุกคนด้วย”

ถงซื่อกังวลใจเล็กน้อย

ลูกสาวนางเป็นคนเอาใจใส่กับเรื่องแบบนี้จึงสามารถยอมรับได้อย่างรวดเร็ว ทว่าลูกชายเล่าจะคิดอย่างไร เรื่องนั้นนางเองก็ไม่อาจรู้ได้!

หากบอกข่าวการตั้งครรภ์แก่ทุกคนในวันนี้ หานเอ๋อร์จะรับได้หรือไม่?

ท่านหมอจูดีใจมากจึงยกเว้นค่ารักษาของคนไข้ในวันนี้ตามที่พูดไว้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจติดพันกับงานนานนัก ผ่านไปสักพักเขาก็พาถงซื่อไปยังเรือนหลังศาลาว่าการเพื่อช่วยมู่ซืออวี่เตรียมอาหารมื้อค่ำของครอบครัว

วันนี้มีงานเลี้ยง อันอวี้และลู่จื่ออวิ๋นจึงกลับมาเร็วกว่าปกติ

ลู่จื่ออวิ๋นกอดเสี่ยวเฮยเอาไว้ ก่อนจะจ่อกระดูกไปที่ปากของมัน

“กินสิ…”

เสี่ยวเฮยเบือนหน้าหนีไปด้านข้าง

วันนี้ลู่จื่ออวิ๋นใส่ชุดสีเขียวอ่อน บนหัวมัดผมเป็นก้อนกลม ๆ สองลูก ดวงตาแวววาวของนางบ่งบอกถึงความไม่พอใจ