สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 382

บทที่ 382 ลู่เซวียนเข้าเมืองหลวงแล้ว

บทที่ 382 ลู่เซวียนเข้าเมืองหลวงแล้ว

ราษฎรไม่น้อยมารวมตัวกันสองข้างทางของเมืองฮู่เป่ย

ชาวบ้านเหล่านี้เมื่อได้ยินว่าลู่อี้และคนอื่น ๆ กลับมายังเมืองแล้วจึงมาจากสถานที่ต่าง ๆ แตกต่างกันไป

ฟิ้ว

มีคนโยนถุงเงินใบหนึ่งใส่ลู่อี้

ผู้ใต้บังคับบัญชาข้างหลังเขาล้วนหัวเราะคิกคัก

ถึงแม้จะเป็นคนเคร่งขึมอย่างเซี่ยคุน ในตอนนี้ยังมีสีหน้าเจ้าเล่ห์ขึ้นมาแล้วเช่นกัน

ลู่อี้โยนถุงเงินนั้นกลับคืนให้เด็กสาวที่กำลังเอียงอายผู้นั้น

“ข้ากลัวภรรยา แม่นางได้โปรดอย่าทำร้ายข้า มิเช่นนั้นกลับไปข้าคงถูกภรรยาลงทัณฑ์แล้ว” ลู่อี้ประกบมือ เอ่ยกับผู้คนที่อยู่รอบ ๆ

“ใต้เท้า ท่านวางใจเถอะ พวกเราไม่บอกฮูหยินเป็นแน่!” คนในฝูงชนตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

“ใช่ ๆ เพียงแค่ถุงเงินใบหนึ่ง พวกเราไม่บอกฮูหยินหรอก”

ลู่อี้ “…”

เสียงตะโกนอึกทึกครึกโครมปานนี้ ได้ยินไปหลายตรอกซอกซอย จะไม่เป็นการบอกนางอีกได้อย่างไร

ที่นี่ยังไม่วุ่นวายมากพอหรอกหรือ?

“ไม่บอกอะไรข้า?” มู่ซืออวี่โผล่หน้าออกมาจากรถม้า

ทุกคนล้วนเงียบเป็นเป่าสาก

มู่ซืออวี่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ จึงมองลู่อี้ด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ใต้เท้าลู่ช่างน่าเกรงขามจริง ๆ!”

ลู่อี้ลงจากหลังม้าแล้วตรงปรี่เข้าไปในรถม้าของมู่ซืออวี่

จื่อซูและจื่อเยวี่ยนเห็นพ้องต้องกันจึงลงจากรถม้าทันที จะได้ให้พื้นที่กับสามีและภรรยาที่ไม่ได้พบกันนาน

“ขอบคุณทุกท่านที่เป็นห่วงใต้เท้าลู่ของพวกเรา ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ทุกคนไปทำงานของตนเถอะ อย่าได้ทำให้งานของพวกท่านล่าช้าเพราะเขาเลย” มู่ซืออวี่เอ่ยกับทุกคน

หลังจากกลับมายังศาลาว่าการแล้ว มู่ซืออวี่ใช้น้ำร้อนผสมอ้ายเฉ่า*[1] ที่เตรียมไว้แต่เนิ่น ๆ อาบน้ำให้ลู่อี้

ลู่อี้นอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ ปิดตาลงเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติดูแลของมู่ซืออวี่

มู่ซืออวี่ใช้ใยขัดตัวที่ทำขึ้นมาเองขัดถูให้ลู่อี้

“ผอมลงไปมากแล้ว ท่านไม่ได้ทานอาหารให้เพียงพอหรือ?”

“จำนวนคนไข้โรคฝีดาษในเมืองเตียนอวี้มีมากกว่าเมืองฮู่เป่ยของเราเป็นสิบเท่า ยามนั้นจิตใจข้าไม่เคยสงบเลยสักวัน จะยังมีความอยากอาหารได้อย่างไร?” ลู่อี้เอ่ยเบา ๆ “ทุกวันมัวแต่ขโมยคนจากท่านพญายมราช”

“ท้ายที่สุดก็หมดเรื่องหมดราวแล้ว”

“อืม” ลู่อี้หันกลับมาคว้ามือของมู่ซืออวี่ “ข้าได้ยินจากนักการหวังแล้ว ช่วงเวลานี้ลำบากเจ้าแล้ว”

“หากคิดว่าข้าลำบากมากแล้วจริง ๆ เช่นนั้นก็รักษาร่างกายให้แข็งแรง” มู่ซืออวี่ขัดถูแผ่นอกให้เขา “ดูรอยคล้ำใต้ตาท่านสิ อาบน้ำแล้วก็ไปนอนหลับพักผ่อนเสีย ข้าจะไปจัดหาที่ทางให้คนอื่น ๆ”

เพราะมีท่านหมอจูคอยแนะนำ ทุกคนจึงเผาเสื้อผ้าทิ้ง พร้อมอาบน้ำให้สะอาดตั้งแต่ตอนที่ออกมาจากเมืองเตียนอวี้แล้ว

เมื่อกลับมาถึงเมืองฮู่เป่ย มู่ซืออวี่ก็สั่งให้ทุกคนอาบน้ำด้วยอ้ายเฉ่า

ทั่วทั้งศาลาว่าการล้วนยุ่งอยู่กับเรื่องนี้ ส่วนเรื่องอื่น ๆ จึงปล่อยไว้ชั่วคราว

“จริงสิ ทุกคนที่ติดตามไปในครั้งนี้ จะได้รับรางวัลคนละ 10 ตำลึงเงิน จากนั้นจะได้รับวันหยุดห้าวัน” มู่ซืออวี่กล่าว “จื่อเยวี่ยน เจ้าไปหาคนทำบัญชี เบิกเงินออกมาแล้วนำไปมอบให้พวกเขา”

“เจ้าค่ะ ฮูหยิน”

ท่านหมอจูและลู่เซวียนเดินเข้ามา

ลู่เซวียนยิ้มตาหยีแล้วเอ่ยว่า “พี่สะใภ้ ข้าจะได้หรือไม่?”