สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 386

บทที่ 386 ตัวตนของเถ้าแก่เนี้ยฉี

บทที่ 386 ตัวตนของเถ้าแก่เนี้ยฉี

จื่อเยวี่ยนและมู่ซืออวี่ได้ยินเช่นนี้แล้วจะทำอย่างไรได้

ทั้งสองคนรีบหมุนตัววิ่งตามออกไป โดยมีจื่อซูไล่ตามหลังมา

“หยุดนะ!” มู่ซืออวี่ตะโกนออกไป “จับคนผู้นั้นไว้ เขาขโมยถุงเงินข้า”

ครั้นได้ยินนางกล่าวเช่นนี้ ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ก็ขวางคนผู้นั้นไว้ทันที บางคนก็ทุบตีและเตะเขา

“เจ้าหัวขโมยน่ารังเกียจ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าขโมยของฮูหยินนายอำเภอ”

“ใช่ ๆ! ลองตัดมือเขาดูดีกว่า ดูซิว่ายังจะกล้าอุกอาจเช่นนี้หรือไม่”

“ช่วยดะ… ด้วย…” คนผู้นั้นยกมือบังหัวของตนเองไว้ พยายามดิ้นรนหลบหนี ทว่าถูกกำแพงมนุษย์กักขังเอาไว้อย่างแน่นหนา

มู่ซืออวี่เห็นดังนี้ จึงบอกให้จื่อซูไปเรียกนักการมา

ฝีเท้าของจื่อซูว่องไวเป็นอย่างยิ่ง ไม่นานก็พาต้าหนิวและคนอื่น ๆ มาถึงจุดเกิดเหตุ

“เจ้าหน้าที่ทางการมาแล้ว! ทุกคนหยุด” จื่อซูตะโกนขึ้น

ทุกคนหยุดมือทันที

มู่ซืออวี่เอ่ยขึ้น “หัวหน้าต้าหนิว คนผู้นี้ขโมยถุงเงินข้า”

ต้าหนิวกล่าวว่า “พาตัวไป กลับไปไต่สวนเขาให้ดี”

เขาถือโอกาสนี้คุมตัวคนผู้นั้น มู่ซืออวี่เพิ่งจำได้ว่าชายคนนี้คือคุณชายแซ่จางที่เพิ่งพบในภัตตาคารเมื่อไม่นานมานี้

นางใช้ผ้าเช็ดหน้าอุดปากเขา เพื่อกันไม่ให้เอ่ยอะไรที่จะทำให้หร่วนฉีเสื่อมเสียชื่อเสียงออกมา

“ต้าหนิว คนผู้นี้ไม่ได้ขโมยถุงเงินข้า” มู่ซืออวี่ดึงต้าหนิวหลบออกมายังที่ที่ไม่มีผู้ใดอยู่ใกล้ ๆ จากนั้นจึงเล่าสถานการณ์คร่าว ๆ ให้เขาฟัง “ข้าไม่เห็นหร่วนฉี ไม่รู้ว่านางเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้จับเขาไปขังคุกก่อน ประเดี๋ยวข้าจะกลับไปดูหร่วนฉี รอนางฟื้นแล้ว ข้าจะพานางไปศาลาว่าการ”

“คนประเภทนี้น่ารังเกียจยิ่งกว่าเสียอีก” ต้าหนิวเอ่ยด้วยความโกรธ “ท่านวางใจเถอะ ข้าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน”

“ช้าก่อน คนผู้นี้ดูเหมือนจะเป็น… ข้าได้ยินมาว่าเขาเป็นน้องชายของใต้เท้าจาง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ตอนนี้อย่าเพิ่งแตะต้องเขาจะดีกว่า ข้าจะไปดูก่อนว่าเถ้าแก่เนี้ยฉีเป็นอย่างไร รอให้ใต้เท้าลู่ของเรากลับมาก่อนค่อยว่ากัน”

ต้าหนิวนำตัวอีกฝ่ายไปแล้ว

มู่ซืออวี่รีบร้อนกลับไปยัง ‘ร้านเพียงหนึ่งเดียว’ พร้อมสาวใช้ทั้งสอง

พวกเขามายังห้องรับรองของหร่วนฉีอีกครั้ง พบว่าอีกฝ่ายนอนพิงผนัง หน้าผากมีรอยฟกช้ำ อีกทั้งสีหน้าของนางยังแดงก่ำผิดปกติ แม้จะยังไม่ได้สติแต่ดูเหมือนว่านางจะเจ็บปวดมาก

“รีบเชิญท่านอาจูมาที่นี่”

จื่อซูรีบไปเชิญท่านหมอจูมาทันที

เมื่อท่านหมอจูมาถึงก็คลำชีพจรเขาเป็นอย่างแรก จากนั้นจึงเอ่ยกับมู่ซืออวี่ “เจ้าออกไปก่อน”

“ให้ข้าอยู่ช่วยเถอะ!” มู่ซืออวี่เอ่ย “ถึงแม้ท่านจะเป็นท่านหมอ แต่ก็เป็นบุรุษ นางเป็นสตรีที่ไม่เคยออกเรือนผู้หนึ่ง…”

“ผู้ใดกล่าวว่าเขาเป็นสตรี?” ท่านหมอจูเหลือบมองนาง “หากเป็นสตรี ข้าคงไม่ให้เจ้าออกไปหรอก แต่เขาไม่ใช่ ข้าให้เจ้าออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงข้อครหา “เขาถูกยาพิษหู่หลางจือ*[1] ข้าจะฝังเข็มให้เขา”

มู่ซืออวี่และสาวใช้สองคนนิ่งงันไปแล้ว

หร่วนฉีไม่ใช่สตรี หรือเขาจะเป็นบุรุษ?

จะเป็นไปได้อย่างไร?

“ข้าได้ยินผิดไปหรือ?” มู่ซืออวี่ถามสาวใช้ทั้งสอง “พวกเจ้าได้ยินหรือไม่?”

ทั้งคู่พยักหน้าซ้ำ ๆ

“ถึงแม้หร่วนฉีจะมีรูปร่างองอาจ อกผายไหล่ผึ่งสักหน่อย และเปิดเผยตรงไปตรงมากว่าสตรีทั่วไป แต่นางจะไม่ใช่สตรีได้อย่างไร? ท่านเคยเห็นบุรุษใดงดงามเช่นนี้หรือ?” ไม่ใช่ว่ามู่ซืออวี่ไม่เชื่อท่านหมอจู ทว่านางยังคงสับสนอยู่

“บุรุษงดงามเช่นนี้จริงอยู่ว่ามีน้อยยิ่ง ทว่าไม่ใช่ว่าไม่มีเลย เอาล่ะ ๆ นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือข้าต้องกำจัดพิษในร่างเขา พวกเจ้ารีบออกไปก่อน” ท่านหมอจูเอ่ยเร่ง

มู่ซืออวี่และสาวใช้ทั้งสองออกไป

กระทั่งออกจากประตูมาแล้ว มู่ซืออวี่ก็ยังคงงุนงง

แต่ก่อนตอนเห็นสตรีปลอมตัวเป็นบุรุษ บุรุษปลอมตัวเป็นสตรีในละครย้อนยุคที่ฉายทางทีวี นางยังคิดว่าโง่งมนัก ทว่าเมื่อมีบุรุษปรากฏกายในชุดสตรีขึ้นมาจริง ๆ นางกลับมองไม่ออกแม้แต่น้อย

ดูเหมือนว่านางจะโง่ยิ่งกว่า