สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 476

บทที่ 476 เกิดเรื่องกับเจี่ยงจง!

บทที่ 476 เกิดเรื่องกับเจี่ยงจง!

มู่ซืออวี่นั่งลงตรงข้ามเขา

บ่าวรับใช้นำชามาให้

นางเล่าปัญหาที่สาขาย่อยและเรื่องที่เจี่ยงจงลูกศิษย์ของนางหายตัวไปให้เขาฟัง

“เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ความร่วมมือระหว่างสกุลฉินเราและสาขาย่อยของท่านล้วนเป็นลูกน้องที่จัดการ ข้าไม่ได้ดูแลด้วยตนเองจึงไม่รู้ว่ามีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ข้าจะเรียกลูกน้องมาถาม บางทีเขาอาจจะบอกเรื่องราวบางอย่างได้ ส่วนเจี่ยงจงอยู่ที่ใดนั้น ข้าพอมีเส้นสายอยู่ในเมืองซูโจว ข้าจะส่งคนของข้าไปหาดู ท่านรอฟังข่าวจากข้าเถิด”

“ได้ เช่นนั้นข้าต้องไปแล้ว” มู่ซืออวี่ลุกขึ้น

“ท่านยังไม่ได้ดื่มชาเลย”

“ท่านต้องเตรียมตัวออกไปข้างนอก หากข้ายังอยู่ดื่มชาที่นี่ ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักดูสถานการณ์หรือ? ข้าไม่ดื่มชาแล้ว ท่านมีเวลาว่างค่อยช่วยข้าตรวจสอบดู หากแก้ปัญหาได้ข้าจะขอบคุณท่านเป็นอย่างสูง” มู่ซืออวี่กล่าวจบ ก็นึกถึงปัญหางานแต่งนั่นขึ้นมา “ท่านยังจะแต่งงานอีกหรือ?”

ฉินเหวินหานยิ้มบาง ๆ “เกรงว่าคงให้ท่านเดินทางมาเสียเวลาเปล่า การแต่งงานนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว”

“ก็ไม่นับว่าเสียเปล่า หากไม่ใช่เพราะเดินทางมาเที่ยวนี้ ข้าเกรงว่าปัญหาเรื่องสาขาย่อยคงไม่ถูกพบ เอาเถอะ ท่านไม่ได้แต่งงานกับคุณหนูจิ้นนับว่าโชคดีแล้ว เมื่อวานนี้ข้าเห็น…”

“ข้ารู้สึกว่าท่านไม่ชอบนาง” ฉินเหวินหานเอ่ยขึ้น

“ข้าพบเจอคนที่แปลกประหลาดมามาก แต่บุตรสาวตระกูลขุนนางแปลกประหลาดเช่นนี้กลับหาได้ยากยิ่ง”

มู่ซืออวี่กลับไปที่ร้านสาขาย่อย

นางเล่าเรื่องที่พบเจอจากบ้านของเจี่ยงจง อีกทั้งยังเล่าเรื่องที่ไปพบฉินเหวินหานให้เจิ้งซูอวี้ฟัง

“นายน้อยฉินไม่เป็นไรกระมัง?”

“เขากล่าวว่าแต่งงานไม่ได้แล้ว”

“ไม่แต่งสตรีเช่นนั้น ก็นับว่าหลบเลี่ยงมหันตภัยร้ายได้แล้วกระมัง?”

“จื่อซู เจ้าไปเรียกจี้เฉี่ยวเหยียนมา” มู่ซืออวี่เอ่ย “จื่อเยวี่ยน เจ้าไปสังเกตดูข้างนอกว่าพวกเขาเหล่านั้นมีปัญหาใดหรือไม่”

“เจ้าค่ะ”

“เจ้าคิดจะทำอะไร?” เจิ้งซูอวี้เอ่ยถาม

“กวนน้ำให้ขุ่น”

ในเมื่อหาเจี่ยงจงไม่พบ เช่นนั้นก็ทำได้เพียงกวนน้ำให้ขุ่นแล้ว

เมื่อจี้เฉี่ยวเหยียนเข้ามา มู่ซืออวี่ก็โยนสมุดบัญชีลงตรงหน้าเขาอย่างไม่อ้อมค้อม

ฝ่ายหลังนั่งคุกเข่าลงทันที ทว่ามู่ซืออวี่กลับมองเห็นอารมณ์ที่อยู่ภายใต้การแสร้งตระหนก เขา ‘นิ่งสงบ’

“เกิดอะไรขึ้นกับสมุดบัญชีนี่?”

“เจ้านาย สมุดบัญชีมีอะไรหรือขอรับ?”

“สมุดบัญชีมีอะไร? เจ้าเป็นคนดูแลสาขาย่อย ตอนนี้เจ้ากลับถามว่าสมุดบัญชีมีอะไรหรือ?” มู่ซืออวี่ยิ้มหยัน “หรืออยากพบเจ้าหน้าที่ทางการ?”

“เจ้านาย ผู้น้อยเป็นเพียงคนขยันหมั่นเพียรผู้หนึ่ง ถึงแม้จะโง่เขลา แต่กับเจ้านายและร้านก็มีเพียงความซื่อสัตย์ คนที่รับผิดชอบทำบัญชีคือนักบัญชีฉี ข้าไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง ๆ หากสมุดบัญชีเล่มนี้มีปัญหา เช่นนั้นข้าจะเรียกส่วนทำบัญชีมาให้”

“ตอนนี้มีนักบัญชีฉีโผล่มาอีกคนแล้ว” เจิ้งซูอวี้ที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “นักบัญชีหยางคนก่อนเล่า?”

“มารดาเฒ่าของนักบัญชีหยางป่วยตายจึงต้องกลับไปไว้อาลัย เขาลาออกแล้ว”

“เช่นนั้นคนงานคนอื่น ๆ ของร้านเล่า? เหตุใดพวกเขาถึงได้หายไปและมีคนงานชุดใหม่เข้ามาแทนที่?”