สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 571

บทที่ 571 มีคนอยู่เบื้องหลังนาง

บทที่ 571 มีคนอยู่เบื้องหลังนาง

หลังจากท่านหมอทำแผลให้อวี้ซื่ออีกรอบจึงหันไปมองอันอวี้ “โชคดีที่มันเบี่ยงออกไปเล็กน้อย ไม่เช่นนั้น…”

คำกล่าวนี้ทุกคนล้วนเคยได้ยินมาก่อน พวกเขาจึงไม่คิดว่ามีสิ่งใดแอบแฝง

อันอวี้จึงเอ่ยขึ้น “ท่านหมอ ข้าจะไปส่งท่าน”

เมื่อออกมาด้านนอกแล้ว อันอวี้ก็เอ่ยถามท่านหมอ “เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”

“นางไม่ได้เป็นผู้แทงเอง”

“ไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”

“ข้าดูไม่ผิดเป็นแน่”

อันอวี้ยัดถุงเงินให้ท่านหมอ “ลำบากท่านมาเสียเที่ยวแล้ว ข้าจะอยู่ที่นี่ต่อ ท่านไปที่สกุลลู่แล้วบอกเรื่องเมื่อครู่นี้ให้ฮูหยินทราบด้วยนะเจ้าคะ”

“ไม่มีปัญหา”

สองเค่อต่อมา มู่ซืออวี่ก็ได้พบกับท่านหมอ จึงได้รู้ผลการตรวจสอบ

อันที่จริงก่อนหน้านี้นางถามท่านหมอหลินแล้ว ท่านหมอหลินกล่าวว่าบาดแผลนั้นไม่ดูเหมือนทำขึ้นเอง ทว่าท่านหมอดูไม่ชัดทำให้ไม่แน่ใจ นางจึงต้องหาผู้อื่นมาตรวจสอบ

มู่ซืออวี่ให้จื่อซูมอบถุงเงินให้ท่านหมอ

ท่านหมอรับถุงเงินนั้นมาและรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างยิ่งจึงกล่าวเสริมอีกสองสามคำ “ผู้เฒ่าคนนี้คาดเดาบางอย่างได้ ไม่รู้ว่าถูกหรือไม่ เดิมทีไม่ควรเอ่ยออกไป ทว่าเห็นฮูหยินเป็นกังวลจึงคิดว่าเอ่ยออกไปจะดีกว่า บางทีอาจทำให้ท่านนึกอะไรขึ้นมาได้บ้าง”

“ท่านหมอเชิญกล่าว”

“สตรีนางนั้นได้รับบาดเจ็บกลางถนน ตอนนั้นมีคนอยู่เป็นจำนวนมากใช่หรือไม่?”

“มีคนอยู่เป็นจำนวนมากจริง ๆ” จื่อเยวี่ยนเอ่ย

“เช่นนั้นเป็นไปได้หรือไม่ว่า… มีคนแทงไม้ไผ่ซี่นั้นเข้าที่อกนางตอนเดินผ่าน?” ท่านหมอเสนอแนะขึ้นมา

มู่ซืออวี่เงียบไป

ตอนนั้นมีคนอยู่บนถนนไม่น้อยจริง ๆ พวกเขาจดจ่ออยู่กับอวี้ซื่อ ทว่าไม่ได้สนใจว่ามีผู้ใดเข้ามาใกล้หรือไม่

“บ่าวเตะนางออกไปหนึ่งที แม้จะพยายามควบคุมแรงแล้ว นางกลับกระเด็นออกไปเสียไกล บ่าวจำได้ว่ามีชายชราสวมหมวกไม้ไผ่สานคนหนึ่งเดินผ่านในตอนนั้น”

“มีคนอยู่เบื้องหลังนางจริง ๆ” มู่ซืออวี่ได้ข้อสรุปแล้ว “แผนการใหญ่โตเพียงนี้จะต้องไม่ได้พุ่งเป้ามาที่ข้าอย่างแน่นอน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังนางคนนั้นจะต้องทำเพราะสามีข้าเป็นแน่”

ท่านหมอจากไปแล้ว

การวางอุบายของครอบครัวผู้มั่งมีประเภทนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

เขาได้รับผลตอบแทนและทำหน้าที่ของตนให้สิ้นสุด เรื่องอื่นใดล้วนไม่เกี่ยวข้องอีก

“จือเชียนยังอยู่หรือไม่?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ในราชสำนัก ไม่อาจปิดบังสามีข้าได้แล้ว”

“บ่าวจะไปหาเขาประเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ” จื่อซูเอ่ย

ในห้องเหลือเพียงมู่ซืออวี่และจื่อเยวี่ยน จื่อเยวี่ยนเห็นสีหน้ากังวลใจของมู่ซืออวี่จึงเอ่ยถาม “ฮูหยินคิดว่าคนผู้นั้นต้องการจะทำอะไรหรือเจ้าคะ?”

“สามีข้าคงเป็นภัยต่อผลประโยชน์ของคนผู้นั้น เขากลายเป็นขวากหนามที่ต้องถอนรากถอนโคนสำหรับอีกฝ่าย” มู่ซืออวี่กล่าวต่อไป “ข้าคิดว่าคนผู้นั้นไม่อาจฉวยประโยชน์จากสามีของข้าได้โดยตรง เขาจึงเริ่มต้นที่ข้า ภายหน้าพวกเราจะต้องระมัดระวังให้มากกว่าเดิม ไม่เช่นนั้นพวกเราจะกลายเป็นเบี้ยในมือผู้อื่นได้ง่าย ๆ”

“เรื่องเช่นนี้ไม่อาจป้องกันได้ มีเพียงรอให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหว พวกเราค่อยจัดการตามสถานการณ์ก็แล้วกัน” จื่อเยวี่ยนเอ่ย

“ส่วนอวี้ซื่อ เราอาจพอสอบถามอะไรได้บ้าง” มู่ซืออวี่เอ่ย “ในเมื่อมีคนอยู่เบื้องหลังนาง เช่นนั้นนางจะต้องรู้เรื่องบางอย่างเป็นแน่ พวกเราหลอกล่อให้นางเอ่ยความจริงได้”

“หากฮูหยินออกหน้า นางจะต้องต่อต้านเป็นแน่เจ้าค่ะ”

“ดังนั้น ข้าไม่ต้องออกหน้า แล้วให้อันอวี้ออกหน้าไปเลยดีกว่า” มู่ซืออวี่ลูบท้องของนาง “จิตใต้สำนึกของอวี้ซื่อมีความปรารถนาที่จะควบคุมอันอวี้อยู่แล้ว นางเกลียดชังอันอวี้จากก้นบึ้งของจิตใจ ในสายตาของนาง อันอวี้เป็นเบี้ยในมือ นางจึงคลายความระวังที่สุดเวลาอันอวี้ไปหา งานที่ยากเย็นนี้ทำได้เพียงมอบให้อันอวี้จัดการแล้ว”

อันอวี้มาพบกับฮูหยินลู่ในคืนนั้น