สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 598

บทที่ 598 น้องสามี อยากสร้างความชอบอีกหรือไม่

บทที่ 598 น้องสามี อยากสร้างความชอบอีกหรือไม่

มู่ซืออวี่หารือเรื่องรายละเอียดกิจกรรมกับลูกศิษย์ทั้งสองของนาง จากนั้นจึงงีบหลับอยู่ข้างหน้าต่าง

ตอนนี้นางตั้งครรภ์ ความง่วงงุนของนางยิ่งย่ำแย่ขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว นางจึงรับผิดชอบเพียงให้คำแนะนำ ปล่อยที่เหลือให้เฟิงเจิงและหวังต้าชุนไปจัดการ

“ฮูหยิน ท่านไปนอนพักผ่อนที่เตียงเถิด!” ซางจือเอ่ยเบา ๆ

มู่ซืออวี่ลืมตาขึ้นมาเอ่ยด้วยท่าทีสะลึมสะลือ “หากข้านอนตอนนี้ กลางคืนจะนอนไม่หลับ ข้าเพียงแค่งีบเดี๋ยวเดียว งีบเดี๋ยวเดียว…”

ฉานอีนำผ้าห่มผืนบางมาห่มให้มู่ซืออวี่

จู่ ๆ มู่ซืออวี่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เบิกตาโพลงโดยพลัน

“ฮูหยิน ข้าทำให้ท่านตกใจหรือเจ้าคะ? บ่าวสมควรตายเจ้าค่ะ” ฉานอีคุกเข่าลง

“ไม่ใช่ จู่ ๆ ข้าก็นึกออกเรื่องหนึ่ง” มู่ซืออวี่ค่อย ๆ ลุกขึ้น “เตรียมรถม้า ไปที่บ้านนายท่านรอง”

ลู่เซวียนเพิ่งกลับมาถึงจวน พ่อบ้านก็แจ้งว่าฮูหยินใหญ่ลู่มาแล้ว

“พี่สะใภ้ข้ามา? นางมาคนเดียวหรือ?”

“พาสาวใช้อีกสองคนมาด้วยขอรับ”

“ตอนนี้อยู่ที่ใด?”

“รอนายท่านรองอยู่ในห้องตำราขอรับ กล่าวว่ามีเรื่องสำคัญจะหารือกับท่าน”

ลู่เซวียนกลับไปที่ห้องเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านธรรมดา ๆ จากนั้นจึงไปพบมู่ซืออวี่

“พี่ใหญ่มาหาข้าที่นี่บ่อยครั้ง แต่พี่สะใภ้น้อยครั้งที่จะมา ดูจากสีหน้าของท่านแล้ว วันนี้มีเรื่องอะไรดี ๆ เกิดขึ้นหรือ?” ลู่เซวียนเอ่ยถาม

“ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยให้เจ้าได้เลื่อนขั้นอย่างไรเล่า” มู่ซืออวี่เอ่ย “นั่งลงพูดคุยกันเถอะ”

สาวใช้สองคนอยู่ใกล้ ๆ คอยเติมชาให้นายทั้งสอง

มู่ซืออวี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระยะนี้ให้ฟังคร่าว ๆ

“เจ้าคนแซ่หลี่ผู้นั้นมาจากจวนพระสัสสุระ หมายความว่าพระสัสสุระคิดจะรวบรวมพ่อค้าทั่วทั้งเมืองหลวง เขาคิดจะกุมความมั่งคั่งเอาไว้ในมือหรือ?” มู่ซืออวี่เอ่ย “วิธีการของพวกเขาก็ชั่วร้ายเช่นกัน หากไม่ยินยอมเข้าร่วมกับเขา เจ้าก็จะถูกตอบโต้ ‘ร้านเพียงหนึ่งเดียว’ ตรงข้ามพวกเราเพิ่งถูกทุบ”

“ข้าทำอันใดได้บ้าง?” เรื่องเศรษฐกิจอยู่ในการควบคุมของกรมพระคลัง ตอนนี้เขาเป็นรองเสนาบดีกรมพระคลัง เรื่องนี้อยู่ในความรับผิดชอบของเขาจริง ๆ

ทว่าแต่โบราณมา การต่อสู้ระหว่างผู้ทำการค้าเปรียบเสมือน ‘เรื่องภายในบ้าน’ ที่ยากแก่การแก้ไข

“หากพวกเขาจัดตั้งกลุ่มการค้าเมืองหลวงขึ้นมาได้ เช่นนั้นราชสำนักก็สามารถรวบรวมผู้ทำการค้าเข้าด้วยกันและจัดตั้งกฎหมายขึ้นมาภายในชื่อของราชสำนัก ถึงตอนนั้นกลุ่มการค้าเมืองหลวงก็จะเหลือเพียงในนามแล้ว อีกทั้งราชสำนักยังสามารถกำหนดกฎหมายการค้าขึ้นมาเล่มหนึ่ง ซึ่งในนั้นจะมีกฎหมายมากมายที่เกี่ยวข้องกับการทำการค้า…”

มู่ซืออวี่และลู่เซวียนพูดคุยกันเป็นเวลาสองชั่วยาม ลู่เซวียนเขียนบางอย่างลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็ขยายความโดยอาศัยความคิดของมู่ซืออวี่ ทั้งสองคนยิ่งพูดคุยกันลึกลงไปเรื่อย ๆ กระดาษที่เต็มไปด้วยร่างก็กระจายออกเต็มโต๊ะตรงหน้า

เมื่อลู่อี้มารับมู่ซืออวี่ เขาก็เห็นฉากที่เต็มไปด้วยการปรึกษาหารืออย่างดุเดือดระหว่างน้องสามีและพี่สะใภ้ โดยมีสาวใช้สองคนฟังด้วยท่าทีง่วงงุนอยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินเสียงคนเข้ามา พวกนางจึงตื่นจากความงุนงงและยืนตัวตรงทันที

“นายท่าน…”

ลู่อี้สะบัดมือส่งสัญญาณให้สาวใช้ทั้งสองคนถอยออกไป

เขานั่งลงฝั่งตรงข้าม ฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสอง

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง ลู่อี้ดูเหมือนได้แรงบันดาลใจบางอย่างจึงหยิบพู่กันที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นมาเขียนบางอย่างลงไป

เมื่อลู่เซวียนและมู่ซืออวี่หยุดสนทนาจึงได้รู้ว่าลู่อี้มาถึง

“พี่ใหญ่ ท่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“มาสักพักหนึ่งแล้ว” ลู่อี้เอ่ย “วีธีของพี่สะใภ้เจ้าไม่เลว ทันทีที่ร่างกฎหมายการค้านี้ขึ้นมาและประกาศใช้ เหล่าผู้ทำการค้าจะสามารถหลบเลี่ยงข้อพิพาทระหว่างกัน ทั้งยังหลีกเลี่ยงการหาผลประโยชน์ของผู้ไม่ประสงค์ดีได้ หลายวันนี้เจ้าไม่ต้องไปท้องพระโรงแล้ว เพียงแค่จัดทำร่างนี้อยู่ที่บ้านให้ถี่ถ้วนก็พอ หากทำคนเดียวไม่ไหว เช่นนั้นก็นำคนจากกรมพระคลังสักสองคนมาช่วย”

“หิวยิ่งนัก นี่ถึงเวลาทานอาหารแล้วใช่หรือไม่?”

“ข้าจะให้บ่าวยกอาหารมาเดี๋ยวนี้” ลู่เซวียนกล่าว

สองพี่น้องลู่ดื่มสองสามจอก มู่ซืออวี่มองพวกเขาด้วยความอยาก ทว่านางต้องห้ามตนเองไว้เพื่อเด็กในท้อง