สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 601

บทที่ 601 ใต้เท้าฉีช่างแปลกจริง ๆ

บทที่ 601 ใต้เท้าฉีช่างแปลกจริง ๆ

“เรื่องนี้ง่ายดาย ท่านไปเลือกเอาเถอะ!” ฉีเซียวกล่าว

หน่วยลับมีคนมากความสามารถทุกแขนง ขอแค่เพียงมีฝีมือ แม้นจะเป็นขโมยขโจรมาก่อนก็สามารถเข้าหน่วยลับได้

แน่นอนว่า ในเมื่อเข้ามาในหน่วยลับแล้วย่อมถูกควบคุมโดยหน่วยลับ หากคนของหน่วยลับกระทำความผิด บทลงโทษย่อมรุนแรงกว่าผู้อื่น คนที่หวงแหนชีวิตตนเองย่อมรู้ว่าไม่ควรฝ่าฝืนข้อห้าม

ยิ่งไปกว่านั้น หน่วยลับอยู่ภายใต้การบัญชาการของฮ่องเต้ ไม่ว่าจะเป็นอำนาจหรือความมั่นคั่งล้วนแต่สูงกว่ากรมกองอื่น ๆ มีเพียงคนโง่งมเท่านั้นที่จะเสี่ยงชีวิตกระทำผิด

ลู่อี้มองฉีเซียว

ฉีเซียวสวมหน้ากากเอาไว้ ย่อมมองไม่เห็นหน้าตาของเขา

ทว่าดวงตาของเขา…

ค่อนข้างเหนื่อยล้า

ไม่คมปลาบเยือกเย็นดังเช่นยามปกติแม้แต่น้อย

“ใต้เท้าฉี ท่านไม่เป็นอันใดจริงหรือ?”

“ข้าไม่เป็นไร”

สายตาของลู่อี้ยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างฉีเซียว

“วันนี้ใต้เท้าฉีดูสวมใส่เสื้อผ้าหนาไปหน่อยนะ”

“อากาศเริ่มหนาวขึ้นมาแล้ว ข้ากลัวความหนาว อดที่จะใส่ให้หนาหน่อยไม่ได้”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้” ลู่อี้เอ่ยนิ่ง ๆ “เช่นนั้นรบกวนคนของใต้เท้าฉีนำทางด้วย ข้าจะไปเลือกคนประเดี๋ยวนี้”

ฉีเซียวจัดการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งนำทางลู่อี้ไป

ทันทีที่ลู่อี้จากไป ฉีเซียวก็ครางออกมาเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงบนโต๊ะ

“ใต้เท้า ท่านได้รับบาดเจ็บ แทบลุกจากเตียงเดินไปเดินมาไม่ได้ ท่านควรนอนพักฟื้นสักสองสามวันนะขอรับ” คนสนิทข้าง ๆ กังวลใจเป็นอย่างยิ่ง

“เมื่อครู่นี้เจ้าไม่เห็นหรือ? ลู่อี้เริ่มสงสัยข้าแล้ว” ฉีเซียวเอ่ย “หากลู่อี้รู้ ไม่นานก็จะมีคนที่สอง คนที่สาม… คนที่รู้ตัวตนของข้าจะมีมากขึ้นเรื่อย ๆ”

ขณะที่กล่าวเช่นนั้น ฉีเซียวก็ถอดหน้ากากบนใบหน้าออก

เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามเลิศล้ำ

หากมู่ซืออวี่อยู่ที่นี่ คงต้องตะลึงงันอย่างแน่นอน

หร่วนฉีคือฉีเซียว!

ฉีเซียวก็คือหร่วนฉี!

เห็นได้ชัดว่าเป็นคนสองคนที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันแม้แต่น้อย บัดนี้กลับกลายมาเป็นคนเดียวกันได้

แซ่หร่วนเป็นแซ่ของมารดาฉีเซียว นี่เป็นชื่อที่เขาใช้ยามปลอมแปลงตนอยู่ข้างนอก ส่วนฉีเซียวเป็นชื่อที่แท้จริงของเขา

เขาได้พบกับมู่ซืออวี่นับว่าเป็นโชคชะตา

ตอนนั้นเขาเดิมพันกับคนอื่นและพ่ายแพ้ดังที่ทุกคนคาดไว้ เขาจึงแปลงโฉมเป็นสตรี อาศัยอยู่ในเมืองฮู่เป่ยเป็นเวลาหนึ่งปี

เหตุผลที่เขาต้องอาศัยอยู่ในเมืองฮู่เป่ยเป็นเวลาหนึ่งปี แน่นอนว่าเพื่อจัดการคดี ตอนนั้นเจียงเก๋อเหล่ารั้งอยู่ในเมืองฮู่เป่ยด้วยข้ออ้างคือต้องการรักษาสุขภาพตนเอง ทว่ากลับเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

‘ร้านเพียงหนึ่งเดียว’ เป็นกิจการของสกุลหร่วน สกุลหร่วนแรกเริ่มเดิมทีเป็นสกุลช่างฝีมือที่ยอดเยี่ยม ช่างฝีมือสกุลโม่ที่มือชื่อเสียงโด่งดัง เดิมทีเรียนรู้มาจากสกุลหร่วน ทว่าด้วยเหตุผลบางประการ งานฝีมือของสกุลหร่วนค่อย ๆ ถดถอยลง สกุลโม่จึงโดดเด่นขึ้นมานับแต่นั้น

เสนาบดีกรมโยธาธิการคนปัจจุบันเป็นคนสกุลโม่ เจ้าหน้าที่กรมโยธาธิการหลายคนก็มาจากสกุลโม่ สกุลโม่หลงลืมรกรากและบรรพบุรุษของตนว่าเป็นผู้ใดไปนานแล้ว

นี่ออกนอกประเด็นไปแล้ว

ฉีเซียวถอดเสื้อคลุมของเขาออก เผยให้เห็นบาดแผล

ตรงนั้นมีเลือดไหลออกมา

“ข้าน้อยจะไปเชิญท่านหมอมาประเดี๋ยวนี้”

“ไม่ต้อง” ฉีเซียวเอ่ย “เจ้าเข้ามาช่วยข้าพันแผลก็ใช้ได้แล้ว”

“ข้าน้อยไม่ได้มือเบา เกรงว่าหากทำให้ท่านเจ็บคงไม่ดีแน่”