สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 615

บทที่ 615 เย่อิงเกอเข้าเมืองหลวง

บทที่ 615 เย่อิงเกอเข้าเมืองหลวง

ชาวบ้านต่างตกใจกลัวหาที่ซ่อนกันจ้าละหวั่น เหลือไว้เพียงคนสองกลุ่มที่กำลังต่อสู้ฆ่าฟันกันทั่วทั้งถนน

ผ่านไปไม่นานนัก ฉีเซียวและคนของหน่วยลับก็มาถึง

ดวงตาภายใต้หน้ากากนั่นเยือกเย็นจนน่าหวาดกลัวดุจงูพิษจ้องมองเหยื่อ

“ใต้เท้าลู่ ครานี้ท่านไม่แย่งชิงกับข้าแล้วกระมัง?”

ลู่อี้จัดการนักฆ่าคนหนึ่งโดยไม่แม้แต่เหลียวมองมา “ใต้เท้าฉี คนพวกนี้มาที่นี่เพราะข้า หากยามนี้ท่านยังคิดจะฉกชิงประโยชน์จากข้าคงไม่ค่อยดีกระมัง?”

“เช่นนั้นพวกเรามาแข่งกัน ดูซิว่าผู้ใดจะจับเป็นได้มากกว่ากัน”

“ข้าไม่แข่งกับท่านแล้ว” ลู่อี้เอ่ยนิ่ง ๆ “ฮูหยินของข้ายังอยู่ตรงนี้ วันนี้ข้าไม่โต้เถียงกับท่าน หากท่านต้องการนำคนเหล่านี้ไปไต่สวนที่หน่วยลับ เช่นนั้นก็พาไปเถอะ”

ฉีเซียวได้ยินว่ามู่ซืออวี่อยู่ที่นี่จึงหันไปมองในฝูงชน กวาดตาเพียงแวบเดียวก็เห็นตำแหน่งที่มู่ซืออวี่ยืนอยู่

เขายกมือส่งสัญญาณ

ลู่อี้กลับไปอยู่ข้าง ๆ มู่ซืออวี่ “เจ้าตกใจหรือไม่?”

มู่ซืออวี่เช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของนาง “ข้าไม่ได้บอบบางเพียงนั้น ข้าแค่เป็นห่วงท่าน”

“พวกเราไปเถอะ” ลู่อี้ดึงมู่ซืออวี่ออกมา

มู่ซืออวี่หันกลับไปมอง เห็นฉีเซียวกำลังหักคอมือสังหารด้วยมือเดียว

บางทีนางอาจคิดมากเกินไปกระมัง!

ฉีเซียวที่โหดเหี้ยมอำมหิตผู้นี้จะเป็นหร่วนฉีที่สง่างามนิ่งสุขุมผู้นั้นได้อย่างไร?

ลู่อี้ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ มู่ซืออวี่ก็ไม่ได้เอ่ยถามสิ่งใด บทสนทนาระหว่างทั้งสองคนเกี่ยวข้องกับเรื่องในราชสำนักเหล่านั้น อย่างไรเสียนางก็ไม่เข้าใจ

“ท่านพี่…” มู่เจิ้งหานเดินเข้ามา “วันนี้ท่านแม่ส่งจดหมายมา คนจากร้านค้าฉินจี้มาส่ง”

มู่ซืออวี่รับจดหมายนั้นมาแล้วเอ่ยว่า “วันนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ข้าจึงจะตอบกลับ หน้าเจ้าไปโดนอะไรมา? ไปต่อยตีกับผู้ใดมาหรือ?”

“ไม่ใช่” มู่เจิ้งหานเอ่ย “ข้ากำลังฝึกวรยุทธ์กับพี่ใหญ่ผู้คุ้มกัน!”

มู่ซืออวี่หัวเราะ “ใช้ได้นี่ เจ้าจะเอาแต่เล่าเรียนทั้งวันอย่างลู่ฉาวอวี่ไม่ได้ อย่างไรเสียที่บ้านมีหนอนหนังสือผู้เดียวก็พอแล้ว”

“ท่านพี่ ท่านรู้จักฉาวอวี่น้อยไป วรยุทธ์ของฉาวอวี่ข้ามผ่านข้าไปแล้ว” มู่เจิ้งหานเอ่ยด้วยท่าทีห่อเหี่ยว “ข้าเป็นน้าของเขา เล่าเรียนก็ไม่สู้เขา วรยุทธ์ยังสู้เขาไม่ได้อีก ล้มเหลวอะไรเยี่ยงนี้”

“ข้าคิดว่าเจ้าชินแล้วเสียอีก เหตุใดเจ้ายังไม่ชินอีก?” มู่ซืออวี่เย้าแหย่เขา “ผู้ใดคลอดฉาวอวี่มา? ข้าคลอดมานะ ข้าฉลาดกว่าเจ้าไม่ใช่เรื่องธรรมดามากหรือ?”

“พี่เขย ท่านคิดว่านางมียางอายบ้างหรือไม่? ฉาวอวี่รู้หนังสือเชี่ยวชาญวรยุทธ์แล้วเกี่ยวข้องอันใดกับการที่นางมีเงินกัน? หากฉาวอวี่เหมือนกันกับนางก็ควรทำการค้า ไม่ใช่เก่งกาจทั้งบุ๋นบู๊อย่างนี้”

สองพี่น้องทะเลาะเบาะแว้งโต้เถียงกันเป็นปกติ ลู่อี้ไม่เข้าไปยุ่งใน ‘การต่อสู้’ ระหว่างพวกเขา แต่รอให้มู่ซืออวี่เป็นฝ่ายได้เปรียบ ก่อนจะดึงนางจากไป

กลางดึกคืนนั้น ลู่อี้ก็ถูกเรียกออกไป

มู่ซืออวี่ฟังเสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ ห่างออกไป นางกอดหมอนข้างเอาไว้แน่น

ขณะที่ต่างฝ่ายต่างกำลังยุ่ง มู่ซืออวี่ก็ใกล้สร้างโถงพระเล็กเสร็จแล้ว

ระหว่างดำเนินการสร้างโถงพระเล็ก ฉินเหลียนเอ๋อร์ยังส่งของมาอีกหลายครั้ง ครั้งแรกเพื่อขอบคุณนาง ครั้งถัด ๆ มาเพื่อผูกมิตร