สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 651

บทที่ 651 เจ้าหมายจะทำให้ข้าคับข้องใจ?

บทที่ 651 เจ้าหมายจะทำให้ข้าคับข้องใจ?

เจ้าชาดอยู่ที่เรือนย่อย ดังนั้นม้าที่นางขี่ในวันนี้ไม่ใช่เจ้าชาด แต่เป็นม้าตัวสูงใหญ่อีกตัว

เซี่ยชิงโจวกำลังตรวจสอบทรัพย์สินของเขาพอดี เมื่อเห็นลู่จื่ออวิ๋น เขาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง “ไม่ได้พบกันเพียงไม่กี่วัน สถานะของคุณหนูสกุลลู่ก็สูงขึ้นอีกแล้ว เมื่อเจ้าเด็กคนนั้นกลับมา ไม่รู้ว่าคุณหนูสกุลลู่จะยังเป็นกุลสตรีในห้องหออยู่หรือไม่”

สกุลหนึ่งมีธิดางดงาม สกุลอื่นย่อมต้องการสู่ขอมาให้บุตรชายของตน ลู่จื่ออวิ๋นผู้นี้เป็นตัวอย่างแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

เจี่ยงหย่งหยางตบบ่าเซี่ยชิงโจวแปะ ๆ “หน้าที่ที่สำคัญเป็นอันดับหนึ่งของเจ้าในเมืองหลวงคือจับตามองแม่นางลู่ ที่สำคัญคือจะต้องงัดกลอุบายทั้งหมดที่มีออกมาขับไล่ผู้ที่จะมาทาบทามสู่ขอนางไป หากเซี่ยเฉิงจิ่นกลับมาและพบว่าคนในดวงใจของเขาไม่อยู่แล้วละก็ เจ้าก็รอกลายเป็นกลองหนังมนุษย์เสียเถอะ!”

“นั่น ๆ นั่นผู้ใด? เจียงหว่านเฉิน?”

“เจ้าเด็กสกุลเจียงนั่นมาทำอะไรที่นี่? เขายังเข้าไปหาแม่นางลู่อีกด้วย ท่าไม่ดีแล้ว เจียงหว่านเฉินคงไม่ได้พึงใจนางเช่นกันกระมัง? นั่นเป็นคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจเชียวนะ”

เจียงหว่านเฉินขี่ม้าไล่ตามมาให้ทันลู่จื่ออวิ๋น

“ทักษะการขี่ม้าของแม่นางลู่ร้ายกาจยิ่ง!” เจียงหว่านควบม้าเคียงข้างนาง

ลู่จื่ออวิ๋นหันกลับไปมองเขา “ท่านก็ไม่ย่ำแย่เช่นกัน”

“อยากแข่งกันหรือไม่?”

“เอาสิ!”

เซี่ยชิงโจวและเจี่ยงหย่งหยางเฝ้ามองหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีควบม้าไปรอบ ๆ สนามม้า สีหน้าเบิกบานของพวกเขาสะดุดตาเป็นพิเศษ

เจียงหว่านเฉินเป็นเด็กหนุ่มที่สง่างามมากจริง ๆ

เขาและลู่จื่ออวิ๋นเป็นคนรู้จักมักคุ้นกัน ฉะนั้นพวกเขาจึงเข้ากันได้อย่างเป็นธรรมชาติ ความประทับใจของลู่จื่ออวิ๋นที่มีต่อเขานั้นค่อนข้างดีจึงไม่ได้ระแวดระวัง นางสามารถคบหากับเขาเป็นสหายได้อย่างสนิทใจ

เซวียนอ๋องฟ่านเหยี่ยนพบปะกับผู้คนอยู่ที่สนามม้า เขามองลู่จื่ออวิ๋นที่กำลังยิ้มแย้มราวกับดอกไม้อยู่กับชายอื่น ดวงตาทรงอำนาจคู่นั้นมืดครึ้มลง

“ท่านอ๋อง ท่านก็พึงใจแม่นางสกุลลู่หรือ?” ทหารที่อยู่ข้าง ๆ เขาแสดงสีหน้ากระจ่าง “น่าเสียดาย สกุลลู่ปฏิบัติต่อแม่นางท่านนี้ประหนึ่งก้อนทองคำ ผู้ใดล้วนไม่สมหวัง หากท่านอ๋องไม่ได้แต่งชายา สกุลลู่คงพอไว้หน้าท่านอ๋อง น่าเสียดายที่ท่านมีชายาแล้ว ด้วยนิสัยของใต้เท้าลู่ที่รักลูกดุจชีวิต ย่อมไม่มีทางส่งลูกสาวตนมาเป็นชายารอง”

“ท่านพูดไม่ผิด” ฟ่านเหยี่ยนกำฝ่ามือตนเองแน่น ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

ลู่จื่ออวิ๋นหยุดลง เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นฟ่านเหยี่ยน รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็เหือดหายไป

ใจของฟ่านเหยี่ยนแตกสลาย

นางอยู่ด้วยกันกับเจียงหว่านเฉินและยิ้มแย้มออกมาอย่างมีความสุขเช่นนั้น ทว่าทันที่นางเห็นเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของนางกลับเลือนหายไป หรือว่าในสายตาของนาง เขาเหลือทนถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?

“เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์…” ฟ่านเหยี่ยนขี่ม้าเข้ามา

เดิมทีลู่จื่ออวิ๋นตอบตกลงที่จะกลับไปพร้อมเจียงหว่านเฉินแล้ว ทว่าเมื่อเห็นเขาเข้ามา จะจากไปตอนนี้คงไม่เหมาะสมนัก นางจึงไปทักทายฟ่านเหยี่ยน

“คารวะท่านอ๋อง”

“เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าทราบสถานการณ์ของพี่ชายเจ้าหรือไหม?”

ลู่จื่ออวิ๋นสั่นศีรษะเบา ๆ

“ท่านอ๋อง ท่านเรียกข้าว่าแม่นางลู่เถิด!”