สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 652

บทที่ 652 รายงานสงครามชายแดน

บทที่ 652 รายงานสงครามชายแดน

อันอวี้พาเซี่ยเสี่ยวอันออกไปซื้อของ เมื่อหมุนตัวไปก็เห็นอันอี้หาง

“ฮูหยิน ท่านมองอะไรอยู่เจ้าคะ?” จื่ออวี่มองตามสายตาของอันอวี้

“ข้าเหมือนจะเห็นพี่ชายของข้า” อันอวี้เอ่ย “แต่ว่า… เขาสวมชุดขุนนาง”

“คุณชายอันสวมชุดขุนนางหรือเจ้าคะ? เป็นไปไม่ได้กระมังเจ้าคะ! คุณชายอันยังไม่ทันสอบผ่านเป็นจิ้นซื่อ ทั้งการสอบครั้งหน้าก็ยังมาไม่ถึงนะเจ้าคะ” จื่ออวี่เอ่ย

“ข้าไม่ได้พบพี่ชายข้ามานานแล้ว จื่ออวี่ เจ้าไปซื้อของอย่างอื่น พวกเราไปบ้านพี่ชายข้ากันเถอะ”

พี่สะใภ้ของนางให้ความรู้สึกแปลกพิกล อีกทั้งยังพูดจากับนางได้ไม่ถึงสองสามคำ ช่วงนี้กิจการร้านของอันอวี้กำลังไปได้ดี นางจึงไม่ได้ไปที่บ้านของอันอี้หางอีก

ณ ที่อยู่อาศัยสกุลอัน เมื่ออันอวี้มาถึงที่บ้าน อันอี้หางกลับไม่อยู่ พ่อบ้านบอกว่า ‘ฮูหยิน’ อยู่ที่บ้าน

อันอวี้อยากจะถามไถ่เรื่องอันอี้หาง นางจึงเดินตามพ่อบ้านเข้าไปที่สวนหลังบ้านของสกุลอัน

“ซานเหนียง ตอนนี้ท่านเป็นฮูหยินขุนนางแล้ว ช่างโชคดีจริง ๆ! ไม่เหมือนพี่หญิงน้องหญิงอย่างพวกเรา ยังต้องต้อนรับผู้มาบอกลาผู้ไป จริงสิ ตอนนั้นเหตุใดท่านจึงตกลงปลงใจกับนายท่านอันผู้นี้เล่า?”

“บุรุษน่ะ จัดการพวกเขาไม่ง่ายดายหรือ?” อู๋ซานเหนียงเอ่ยด้วยความดูถูก “เขามีวันนี้ได้ล้วนต้องขอบคุณข้า”

“อย่างไรหรือ?”

อันอวี้หมุนตัวเดินออกมา

จื่ออวี่ไล่ตามนางมา “ฮูหยิน ยังไม่ได้พบฮูหยินอันเลยนะเจ้าคะ เหตุใดจึงจะไปแล้ว?”

“สตรีพรรค์นี้มีดีอะไร?” อันอวี้เอ่ยด้วยความโมโห

“เช่นนั้น พวกเราควรฟังว่านางจะกล่าวอย่างไรต่อไป” จื่ออวี่เอ่ย “นางไม่ได้บอกหรือว่าคุณชายอันมีวันนี้ได้ล้วนต้องขอบคุณนาง?”

“ข้าถามจากพี่ชายข้าโดยตรงจะดีกว่า! ข้าไม่อยากได้ยินความข้างเดียวจากปากนาง” อันอี้เอ่ย “ข้าไม่ได้รังเกียจว่านางมีภูมิหลังไม่ดี แต่เมื่อครู่เจ้าก็ได้ยินแล้ว คำที่ออกจากปากนางล้วนดูถูกพี่ชายของข้า หากนางไม่ชอบพี่ชายของข้าถึงขนาดดูแคลน เช่นนั้นเหตุใดยังต้องแต่งงานกับเขา?”

อันอวี้หันไปหาพ่อบ้านแล้วเอ่ยว่า “ช่วงนี้พี่ชายของข้ากำลังทำอะไร? เหตุใดเขาจึงมาเป็นขุนนางได้?” ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

พ่อบ้านเอ่ย “บ่าวไม่รู้ว่านายท่านทำอะไรอยู่ข้างนอกขอรับ”

“เช่นนั้นก็ช่างเถิด”

อันอวี้ไปหามู่ซืออวี่ ฝ่ายหลังกำลังเล่นตัวต่ออยู่กับลู่ฉาวจิ่ง อันอวี้พาเซี่ยเสี่ยวอันมาด้วย เมื่อลู่ฉาวจิ่งเห็นเซี่ยเสี่ยวอัน เขาก็ทิ้งมู่ซืออวี่ทันที ร้องเรียกแต่ ‘ท่านพี่’

“เหตุใดจึงไม่เห็นเสี่ยวชิงเอ๋อร์เล่า?”

“นางไปเกาะแกะพี่สาวของนางแล้ว” มู่ซืออวี่กล่าว “เหตุใดวันนี้เจ้ามีเวลามาเล่นกับข้าเล่า?”

“ระยะนี้ที่ร้านมีเรื่องมากมายให้จัดการ ข้าจึงไม่มีเวลามาที่นี่ แต่ข้าหวังเหลือเกินว่าจะได้มาเล่นกับท่านทุกวัน” อันอวี้เอ่ย “วันนี้ข้าเจอพี่ชายของข้า…”

จากนั้นนางก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ให้มู่ซืออวี่ฟังคร่าว ๆ

“เรื่องนี้ง่ายดาย ส่งคนไปเฝ้าหน้าประตูบ้านสกุลอัน หากพี่ชายของเจ้ากลับมาก็พาตัวเขามาถาม” มู่ซืออวี่ส่งน้ำผลไม้ให้อันอวี้ “แทนที่จะถามผู้อื่น ไม่สู้ถามเจ้าตัวเล่า เรื่องเช่นนี้ยังมีผู้ใดรู้ดีกว่าเจ้าตัวอีกหรือ?”

มู่ซืออวี่ส่งคนไปเฝ้าที่ฝั่งตรงข้ามบ้านสกุลอัน

เมื่อเห็นอันอี้หางก็เชิญเขามาที่จวนเพื่อพูดคุย

สองชั่วยามต่อมา บ่าวรับใช้กลับมารายงานว่า นายท่านอันมีเรื่องสำคัญจะหารือกับสหายร่วมงาน วันนี้ไม่อาจปลีกตัวมาได้ วันหลังจะมาเยี่ยมเยือนลู่โหว

“คำพูดเดิมของเขาคือ…”

“คำพูดเดิมของนายท่านอันเป็นเช่นนี้ขอรับ วันนี้เขาเชิญสหายร่วมงานมาที่บ้านเพื่อหารือเรื่องสำคัญ ไม่อาจปลีกตัวมาได้ วันหลังจะมาเยี่ยมเยือนลู่โหวและฮูหยิน”