สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 688

บทที่ 688 จับสายลับ

บทที่ 688 จับสายลับ

ฉีเซียวหยิบมันขึ้นมา แล้วโปรยผงแป้งลงไปบนตู้นิรภัย

ทั่วทั้งตู้นิรภัยถูกโรยด้วยผงสีขาว

เขาก้มศีรษะลงเป่าหนึ่งครั้ง จากนั้นผงแป้งก็ปลิวออกไป ทิ้งรอยนิ้วมือมากมายไว้บนตู้นิรภัยที่แต่เดิมเคยว่างเปล่า

“ฉีเซิ่ง ไปเก็บลายนิ้วมือของนายช่างทั้งหมดมา”

“ขอรับ”

“นี่ท่านกำลังทำอะไรหรือ?”

“ลายนิ้วมือทั้งหมดนี้เป็นลายนิ้วมือของผู้ที่เคยแตะต้องตู้นิรภัย ดูจากลายมือเหล่านี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าคนที่เคยสัมผัสมันมีไม่น้อย ดังนั้นเราต้องตัดความเป็นไปได้ออกทีละคน ท่านบอกว่านายช่างเหล่านั้นไม่มีความจำเป็นต้องขโมยภาพแบบจำลองจำลองไม่ใช่หรือ เช่นนั้นก็ตัดพวกเขาออกไปก่อน อันดับแรกหาลายนิ้วมือบนตู้นี้ก่อนว่าลายนิ้วมือใดที่นายช่างทิ้งไว้ ลายนิ้วมือใดที่เป็นของท่านและใต้เท้าโม่ ท้ายที่สุดลายมือผู้ใดเหลืออยู่ เราค่อยตรวจสอบต่อไป”

มู่ซืออวี่ตะลึงงันไปแล้ว

ในยุคโบราณมีวิธีการสืบสวนที่ใช้ทักษะขั้นสูงเช่นนี้ด้วยหรือ?

เอาเถอะ นางคงประเมินความสามารถของหน่วยลับต่ำเกินไปแล้ว

ฉีเซิงเก็บลายนิ้วมือของหลาย ๆ คนมา

“ท่านจะมองออกได้อย่างไรว่าลายนิ้วมือเหล่านี้เป็นของผู้ใด”

“สัญชาตญาณกระมัง! ขอเพียงแค่ข้าได้มองสักครั้งก็จะรู้ว่าลายนิ้วมือนั้นเป็นนิ้วใด และจากรอยของนิ้วมือคนผู้นั้นก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขาแตะตู้นิรภัยด้วยท่าทางใด”

สองชั่วยามต่อมา ฉีเซียวรวบรวมลายนิ้วมือของผู้ต้องสงสัยได้ครบแล้ว

“ข้าอยากเห็นมือคนงานในโรงต่อเรือของพวกเจ้า”

“กิจการเดินเรือของเรามีคนหลายร้อยคน”

“ไม่เป็นไร ใช้เวลาไม่นานนัก”

“เช่นนั้นก็เอาเถอะ!”

เฟิงเจิงพาทุกคนมารวมตัวกัน

เรื่องการขโมยภาพแบบจำลองเป็นเรื่องร้ายแรง เฟิงเจิงไม่กล้าเปิดเผยเรื่องสำคัญเช่นนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากมู่ซืออวี่ ดังนั้น คนงานในโรงต่อเรือหลายคนจึงยังสับสนเป็นอย่างยิ่ง ไม่รู้ว่าด้วยเหตุใดจู่ ๆ ถึงต้องหยุดทำงานกะทันหัน

“ผู้ดูแล เหตุใดถึงเรียกพวกเรามาที่นี่เล่าขอรับ?”

“นั่นสิ ได้ยินพวกเขาพูดกันว่ากิจการเรือของพวกเราอาจไม่ได้ดำเนินต่อไปแล้ว เจ้านายคิดจะปิดกิจการเรือของพวกเรา เป็นเรื่องจริงหรือไม่?”

“พวกเจ้าอย่าได้ไปฟังคำพูดไม่มีมูลเหล่านั้น” เฟิงเจิงเอ่ย “เจ้านายเราไม่มีวันล้มเลิกกลางทาง นอกจากนี้ เหตุใดนางจึงจะยุบโรงต่อเรือเล่า? นั่นจะมีประโยชน์อะไรกับนางหรือ? พวกเจ้าแต่ละคนโง่หรืออย่างไร?”

“เช่นนั้นเหตุใดจึงเรียกเรามาที่นี่เล่า?”

“แน่นอนว่าเป็นเพราะเจ้านายรู้ว่าพวกเจ้าทำงานหนักจึงต้องการดูแลพวกเจ้าให้ดี ๆ จริงสิ อีกประเดี๋ยวพวกเจ้าจะต้องแบมือให้ใต้เท้าฉีดู เจ้านายจะเลือกผู้ที่ขยันหมั่นเพียรที่สุดยี่สิบคนมาตกรางวัลให้”

“เช่นนั้นเกี่ยวอะไรกับมือเล่า? เหตุใดต้องดูมือเราด้วย?”

เฟิงเจิงยังคงหลอกลวงโดยไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีหน้า “มือที่ทำงานหนักและมือที่เกียจคร้านจะเหมือนกันได้อย่างไร? ปกติพวกเจ้าทำงานอะไร ทำงานหนักแค่ไหน มือคู่หนึ่งย่อมเผยให้เห็นวิธีการทำงานของพวกเจ้าได้”

เมื่อฉีเซียวต้องการดูมือ เหล่าคนงานก็ยื่นมือออกไปอย่างให้ความร่วมมือ ฉีเซียวจึงตรวจดูอย่างถี่ถ้วนเพื่อให้มั่นใจว่าเขาจะไม่มองพลาดไปเด็ดขาด

ฉีเซียวเหลือบมองเฟิงเจิงแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยกับมู่ซืออวี่ที่อยู่ข้าง ๆ “ลูกน้องของท่านแต่ละคนฉลาดยิ่งกว่าคนก่อน ๆ เสียอีก”

“หากเขาไม่ฉลาด ข้าจะกล้าฝากกิจการเดินเรือที่สำคัญเช่นนี้ให้เขาดูแลหรือ?”