สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 697

บทที่ 697 องค์หญิงแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์จากอาณาจักรเหลียง

บทที่ 697 องค์หญิงแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์จากอาณาจักรเหลียง

ทูตจากอาณาจักรเฟิ่งหลินมาถึงเมืองหลวงก่อน ส่วนทูตจากอาณาจักรเหลียงมาถึงในวันที่สาม

การรับรองทูตเป็นหน้าที่ของกรมพิธีการ ในฐานะอัครมหาเสนาบดี ลู่อี้ต้องคอยจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ในแต่ละวันนับไม่ถ้วน หากกล่าวกันตามตรงแล้ว เขาแทบไม่มีเวลาว่าง ทว่าองค์หญิงจากอาณาจักรเหลียงผู้นั้นไม่รู้ว่านางคิดอะไรจึงระบุว่าตนต้องการไปอาศัยอยู่ที่จวนท่านอัครมหาเสนาบดี

“อาศัยอยู่ในจวนเรา?” มู่ซืออวี่เอ่ยขึ้น “นายท่านเห็นด้วยแล้วหรือ?”

“นายท่านไม่รับปากไม่ได้น่ะสิเจ้าคะ คนของฝ่าบาทส่งองค์หญิงผู้นั้นมาแล้ว” ฉานอีเอ่ย

“ตอนนี้นางอยู่ที่ใดแล้ว?”

“ถึงหน้าประตูแล้วเจ้าค่ะ”

มู่ซืออวี่ลุกขึ้นยืน “เช่นนั้นก็ไปต้อนรับเถอะ!”

ที่ประตู ซูฟางหวาองค์หญิงจากอาณาจักรเหลียงมองดูสวนที่งดงามหรูหรา สายตาของนางเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

สิ่งแรกที่นางมองเห็นคือน้ำพุ ช่องที่ปล่อยน้ำออกมาไม่ได้มีรูปร่างเป็นสิงโตอย่างที่ผู้สูงศักดิ์มักจะใช้ หากแต่เป็นนกที่กำลังบินร่อน

“นั่นเป็นนกหงส์ไฟ” ทูตที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “นกหงส์ไฟเป็นนกศักดิ์สิทธิ์ เป็นสัญลักษณ์ของความเป็นสิริมงคลและความงดงาม”

“ช่างน่าสนใจยิ่งนัก”

“องค์หญิงเสด็จมาไกล หม่อมฉันไม่ได้รอต้อนรับหน้าประตู เสียมารยาทยิ่งแล้ว”

มู่ซืออวี่ค่อย ๆ เดินออกมาพร้อมกับสาวใช้

ซูฟางหวาหันไปมองสตรีตรงหน้า

“ฮูหยินลู่หรือ?”

“องค์หญิง ห้องรับรองแขกยังต้องใช้เวลาจัดเตรียมให้เรียบร้อยอีกสักพัก ไม่สู้หม่อมฉันพาองค์หญิงไปนั่งแถวนี้ รอให้คนทำความสะอาดห้องหับเสียก่อน ค่อยเชิญองค์หญิงไปพักผ่อนเป็นอย่างไรเพคะ”

“เช่นนั้นต้องรบกวนฮูหยินลู่แล้ว”

ซูฟางหวาอายุสิบแปดปี นับว่าเป็นดรุณีแรกแย้ม หากเอ่ยถึงรูปโฉมถือได้ว่าโดดเด่นยิ่ง นอกจากนี้นางยังเกิดมาในราชวงศ์ บรรยากาศรอบกายจึงให้ความรู้สึกสูงส่ง

มู่ซืออวี่ดูแลกิจการมานาน ลูกน้องของนางแม้มีไม่ถึงหนึ่งแสนก็มีถึงห้าหมื่น ในแวดวงการค้า การมีตัวตนของนางเปรียบได้กับจักรพรรดิ ทั่วทั้งกายจึงแผ่กลิ่นอายแข็งแกร่งออกมา ปกติแล้วนางมักจะถ่อมตน อีกทั้งยังเข้าถึงได้ง่าย ผู้อื่นจึงไม่ได้คิดอะไรมากนัก ทว่าวันนี้นางกลับไม่ได้ซ่อนเร้นกลิ่นอายดังกล่าว ทั่วทั้งร่างของนางประหนึ่งดาบที่คมกริบ แผ่บรรยากาศกดดันออกมาเป็นพิเศษ

ซูฟางหวาไม่รู้ว่าด้วยเหตุใด นางจึงเห็นกลิ่นอายมารดาของแผ่นดินในตัวสตรีผู้นี้

“องค์หญิงระวังด้วยเพคะ” มู่ซืออวี่พยุงซูฟางหวาที่กำลังจะล้มลงไว้

ซูฟางหวายิ้มเล็กน้อย “ทำให้ฮูหยินขบขันแล้ว ข้าน่ะอ่อนแอจึงมักจะสร้างปัญหาให้ผู้อื่นอยู่เสมอ”

“องค์หญิงอยู่ในวังตลอดทั้งปี น้อยนักที่จะได้เดินไปไหนมาไหน หากจะอ่อนแอก็นับว่าเป็นเรื่องปกติ” มู่ซืออวี่ชี้ไปที่ศาลาฝั่งตรงข้าม “ในเมื่อองค์หญิงเหนื่อยแล้ว เช่นนั้นพวกเราไปนั่งพักตรงนั้นสักครู่เถอะเพคะ”

ในศาลา บ่าวรับใช้ยกน้ำชาและขนมมาให้ ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

“องค์หญิงลองชิมดูสิเพคะ หากไม่ถูกปาก ข้าจะให้บ่าวรับใช้ทำให้มีรสชาติแบบอาณาจักรเหลียง บังเอิญข้ามีพ่อครัวจากอาณาจักรเหลียงอยู่ในบ้านพอดี เขาจะต้องคุ้นเคยกับรสชาติบ้านเกิดตนเป็นแน่”

“นี่ดียิ่งแล้ว ข้าไม่เรื่องมากเรื่องอาหาร”

ซูฟางหวาเคยได้ยินเรื่องฮูหยินลู่มานาน รู้แค่เพียงว่านางเป็นผู้มั่งคั่ง อีกทั้งยังเป็นสตรีผู้ทำการค้าอันดับหนึ่งที่ได้รับป้ายประกาศเกียรติคุณจากฝ่าบาทอาณาจักรนี้ ในความคิดของนาง ผู้ทำการค้าล้วนรู้แค่เพียงเรื่องเงินทอง เรื่องอื่นรู้เพียงเล็ก ๆ น้อยเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาเพียงสั้น ๆ ซูฟางหวาก็ได้รู้ว่าความเข้าใจของนางนั้นผิดถนัด อีกฝ่ายเป็นสตรีที่รอบรู้ผู้หนึ่ง ขอแค่เพียงนางเอ่ยปากถาม ฮูหยินผู้นี้ก็ตอบได้ทั้งหมด

“ห้องจัดเตรียมพร้อมแล้ว ข้าจะให้บ่าวของข้าพาองค์หญิงไป”

“ขอบคุณฮูหยินลู่” ซูฟางหวากล่าว “ข้าและฮูหยินลู่พบหน้าครั้งแรกก็รู้สึกเหมือนเป็นสหายกันมานาน ไม่รู้ว่าข้าจะได้คุยกับฮูหยินลู่บ่อย ๆ หรือไม่?”

“แน่นอนว่าได้”

“เช่นนั้น เย็นนี้ข้าจะมาหาฮูหยินเพื่อทานมื้อค่ำด้วยกัน”

หลังจากที่ซูฟางหวาจากไป มู่ซืออวี่ก็หันกลับไปมองซางจือและฉานอี

“พวกเจ้าลองว่ามา องค์หญิงอาณาจักรเหลียงผู้นี้คิดจะทำอะไร”

ซางจือเอ่ย “นางมาที่นี่เพื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ หรือเพราะนางรู้ว่านายท่านเป็นอัครมหาเสนาบดีคนสำคัญ อีกทั้งยังได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทสูง นางจึงมาที่นี่เพื่อเอาชนะใจนายท่านหรือเจ้าคะ?”

“เมื่อครู่นี้นางพูดคุยกับฮูหยิน นางมองฮูหยินด้วยสายตาที่แปลกยิ่งนัก หากนางมามาที่นี่เพื่อเอาชนะใจฮูหยินก็ควรกระตือรือร้นให้มากกว่านี้ แต่ข้าคิดว่าสายตาที่มองมากลับดูเหมือนกำลังประเมินและสังเกตท่านเสียมากกว่า”

“ไม่ว่านางจะมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไรก็อย่าได้มายุ่งกับข้า เพียงแค่อาศัยอยู่ที่นี่สักสองสามวัน จากนั้นก็เข้าวังไปเป็นพระสนมเถอะ หากมายุ่งวุ่นวาย นางมาจากอาณาจักรเหลียงเช่นไร ข้าก็จะทำให้กลับไปเช่นนั้น”

ซูฟางหวาเดินตามบ่าวรับใช้มายังห้องทางทิศตะวันออก

“นั่นผู้ใด?” ซูฟางหวาเห็นหญิงสาวหน้าตาสวยสดงดงามผู้หนึ่งนั่งอยู่บนชิงช้า

หญิงสาวผู้นั้นสวมชุดกระโปรงสีสว่าง ทว่าชุดที่สวยงามกลับถูกรูปโฉมที่งดงามกว่าของเจ้าตัวบดบัง คนใส่และเสื้อผ้าส่งเสริมกันยิ่งนัก นี่เป็นสีสันที่งดงามที่สุดเท่าที่ซูฟางหวาเคยเห็นมา

“ท่านนั้นเป็นคุณหนูใหญ่จวนเราเพคะ”

“บุตรสาวของอัครมหาเสนาบดีลู่หรือ?”

“เพคะ”

“อนุคนใดให้กำเนิดหรือ?”

บ่าวรับใช้ชะงัก “…”

“องค์หญิงของพวกเราถามเจ้า เหตุใดเจ้าไม่ตอบ? ไร้มารยาทเสียจริง!”

“นายท่านอัครมหาเสนาบดีของเราไม่มีอนุเพคะ มีฮูหยินเพียงผู้เดียว ในจวนมีนายน้อยกับคุณหนูสี่คน ล้วนเป็นบุตรฮูหยินของพวกเรา”

“ไม่เหมือนฮูหยินลู่แม้แต่น้อย”