สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 752

บทที่ 752 ผู้ใดเป็นคนเปลี่ยน

บทที่ 752 ผู้ใดเป็นคนเปลี่ยน

นายอำเภอกู่มองนายท่านอวี๋

นายท่านอวี๋นิ่งสุขุมเป็นอย่างยิ่ง บนใบหน้าแต่งแต้มรอยยิ้มน้อย ๆ ทำราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

อย่างไรก็ตาม ทุกคนโดยรอบล้วนสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์เก่าก่อนจากตัวละครเหล่านี้

“นายท่านอวี๋ เรื่องนี้ฟังดูคุ้น ๆ หรือไม่?”

“เรื่องที่ฮูหยินกำลังเล่าเป็นความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับพี่หญิงจริง” นายท่านอวี๋ยอมรับออกมาตามตรง “ทว่า นี่มีปัญหาอะไรหรือ? ถึงแม้พี่หญิงและข้าจะไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกัน ทว่าความสัมพันธ์ของเรายังดียิ่งกว่าความสัมพันธ์ของพี่น้องสายเลือดเดียวกันบางคนเสียอีก”

“ข้าได้ยินมาว่าฮูหยินอินเป็นสาวงาม แม้นางจะใกล้สี่สิบแล้ว ทว่ารูปร่างหน้าตานับว่าดีกว่าบุตรสาวเยาว์วัยของนางนัก เสน่ห์ของนางแม้กระทั่งแม่นางน้อยอายุสิบกว่าปียังไม่อาจเทียบได้ ครั้งหนึ่งคนที่ตกหลุมรักคุณหนูอินตั้งแต่แรกพบ ระหว่างสู่ขอแต่งงานยังหันมาตกหลุมรักฮูหยินอินแทนได้ เรื่องนี้ทำให้คุณหนูอินกลายเป็นตัวตลกของคนทั่วทั้งเมืองฮู่เป่ย”

“เจ้าจะเอาอย่างไรกันแน่?!” อินซู่หลานสาวเท้าก้าวเข้ามา “ข้าไม่ได้มีความคับแค้นใจอะไรกับเจ้า เหตุใดเจ้ายังไม่ยอมเลิกราอีก”

“คุณหนูอินมาแล้วหรือ? ไม่รีบร้อน พวกเรามาค่อย ๆ คุยเรื่องนี้กันดีกว่า” มู่ซืออวี่หาที่นั่งแล้วหย่อนกายลง “ทุกท่านนั่งลงก่อนเถอะ! อย่างไรเสียเรื่องนี้ก็ยาวยิ่ง พวกเราต้องอดทนจึงจะใช้ได้”

“ซู่หลาน…” นายท่านอวี๋หันไปมองอินซู่หลาน “อย่าได้ไร้มารยาท”

อินซู่หลานจ้องมู่ซืออวี่เขม็ง แล้วนั่งลงข้าง ๆ เขา

นายอำเภอกู่ไม่กล้านั่งข้างมู่ซืออวี่จึงนั่งลงข้างล่างแทน

นายท่านอวี๋มองนายอำเภอกู่พลางครุ่นคิด

เดิมทีเขาคิดว่าสตรีตรงหน้าเป็นเพียงผู้ช่วยที่นายอำเภอกู่ให้มาตรวจสอบคดีนี้ ทว่าดูจากท่าทีที่อีกฝ่ายเคารพนาง เห็นได้ชัดว่าตัวตนของนางย่อมไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่แสดงท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนเช่นนี้

“ฮูหยินอินเป็นม่ายตั้งแต่ยังสาว เลี้ยงดูคุณหนูอินมาเพียงลำพัง ข้าสงสัยว่าคุณหนูอินรู้สึกอย่างไรกับท่านแม่?” มู่ซืออวี่หันไปมองอินซู่หลาน

“แน่นอนว่าข้าซาบซึ้งใจต่อนาง เคารพนาง”

“แต่เจ้าไม่ได้รักนาง” มู่ซืออวี่กล่าวเรียบ ๆ “สิ่งที่เรียกว่าความกตัญญูและความเคารพนั้นเพียงหลบซ่อนอยู่ในซอกหลืบเล็ก ๆ ในใจ แต่เจ้าไม่เคยเก็บมาคิดจริงจังแม้แต่น้อย”

“นั่นเป็นมารดาของข้า ข้าจะไม่รักนางได้อย่างไร?!” อินซู่หลานเหลือบมองนายท่านอวี๋แวบหนึ่งแล้วตอบกลับ

“นอกจากเจ้าจะไม่รักนางแล้ว ยังไม่พอใจนางเป็นอย่างยิ่ง เรื่องที่เอ่ยถึงเมื่อครู่นี้ ไม่ได้เกิดขึ้นกับเจ้าเพียงครั้งเดียว ชายหนุ่มที่เจ้าพึงใจหันไปชอบมารดาอยู่หลายครั้ง นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับฮูหยินอินก็เย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆ มารดาของเจ้าพยายามทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเจ้าดีขึ้น ทว่าไร้ประโยชน์ ม้าไม้ไผ่ผู้ที่เจ้าชอบกลับมารักมารดาเจ้า ผู้ที่ตกหลุมรักเจ้าตั้งแต่แรกพบกลับมาตกหลุมรักมารดาเจ้าตั้งแต่แรกพบเช่นกัน เจ้าเกลียดชังใบหน้าฮูหยินอินและทุกอย่างที่เป็นนาง ภายหลังเจ้ายังทำแม้กระทั่งขโมยบุรุษที่นางชมชอบไป ถูกหรือไม่?”

“ฮูหยินท่านนี้ ท่านพูดจาเลื่อนเปื้อนอะไรกันแน่?” สีหน้าอินซู่หลานไม่น่าดูชมขึ้นมา

“นายท่านอวี๋ ท่านคิดว่าข้ากำลังพูดจาเลื่อนเปื้อนอยู่หรือไม่?” มู่ซืออวี่หันไปมองนายท่านอวี๋

นายท่านอวี๋เอ่ยนิ่ง ๆ “หลานเอ๋อร์และพี่หญิงไม่เข้าใจกันอยู่บ้าง แต่อย่างไรพวกเขาก็เป็นแม่ลูกกัน มีความบาดหมางข้ามคืนกันที่ใด? หลานเอ๋อร์เพียงแค่เอาแต่ใจเล็กน้อย แต่เนื้อแท้ของนางเป็นคนดี ข้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดฮูหยินจึงเอาแต่ยึดติดกับเรื่องเก่า ๆ เหล่านี้ไม่ยอมปล่อย นี่เกี่ยวข้องอะไรกับการตายของพี่หญิงกัน”

“แน่นอนว่าเกี่ยวข้อง” มู่ซืออวี่เอ่ย “เมื่อคืนนี้ คนของข้ามาที่จวนอินของพวกเจ้าจึงเห็นเรื่องแปลก ๆ บางอย่าง”

“ใต้เท้ากู่ เรื่องบุกรุกเข้าเรือนผู้อื่นเกิดขึ้นใต้จมูกท่านแท้ ๆ ท่านจะปล่อยให้นางทำตามอำเภอใจเช่นนี้หรือ?” อินซู่หลานเอ่ย “คนผู้นี้เป็นผู้ใด? นางคิดจะทำอะไร?”

“ข้าเป็นผู้ใดจะอธิบายให้พวกท่านฟังภายหลัง ตอนนี้พวกเรามาพูดเรื่องราวในจวนอินกันก่อนเถอะ” มู่ซืออวี่หยิบชาขึ้นมาจิบ “พูดไปแล้วก็แปลกยิ่ง เมื่อคืนคุณหนูอินเข้าไปในห้องของนายท่านอวี๋ จากนั้นไฟก็ดับลง ต่อจากนั้น… ไม่ต้องให้ข้าสาธยายโดยละเอียดกระมัง?”