สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 754

บทที่ 754 ท่านหมอจูกลับมาแล้ว

บทที่ 754 ท่านหมอจูกลับมาแล้ว

ความจริงของคดีถูกเปิดเผย ท่านหมอจูจึงถูกปล่อยตัวออกจากคุก

หลายชั่วยามต่อมา ถงซื่อและมู่ซืออวี่พาเด็ก ๆ ไปต้อนรับการกลับมาของเขา

“ท่านอาจู พวกเขาไม่ได้รังแกท่านกระมัง?” มู่ซืออวี่เอ่ยถาม

“ต้องขอบคุณเจ้าแล้ว ข้าอยู่ข้างในกินอิ่มนอนหลับ อีกทั้งยังมีเวลาศึกษาตำราแพทย์ ไม่ต้องเอ่ยถึงว่าข้าสบายเพียงใด” ท่านหมอจูเอ่ย

“ในเมื่อข้างในสบายถึงเพียงนั้น ท่านก็กลับเข้าไปอยู่อีกครั้งเถอะ!” ถงซื่อรู้สึกรำคาญขึ้นมาแล้ว

“ไม่เอาหรอก ข้าคิดถึงพวกเจ้า ให้ข้าอยู่ข้างนอกจะดีกว่า!” ท่านหมอจูคว้ามือถงซื่อไปจับ “เหตุใดเจ้าจึงผ่ายผอมเพียงนี้? สีหน้าเจ้าดูไม่ดีเลย ป่วยแล้วหรือ? รีบมาให้ข้าตรวจดูเถิด”

ถงซื่อถอนมือออกจากการเกาะกุม ไม่ยอมให้เขาตรวจชีพจรได้

ทั้งสองคนยื้อยุดกันไปมา ผู้หนึ่งดึงอีกผู้หนึ่งสะบัดออก พวกเขายื้อยุดกันอยู่เช่นนั้นเป็นเวลานาน มู่ซืออวี่กับสาวใช้และเด็ก ๆ ยืนชมละครดี ๆ อยู่ที่นั่น โดยไม่มีความคิดที่จะเร่งเร้าสองสามีภรรยาแม้แต่น้อย

“พอแล้ว เด็ก ๆ กำลังมองอยู่นะ ท่านก็ไม่รู้จักอายเสียบ้าง” ถงซื่อเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก่อน

ในที่สุดท่านหมอจูจึงได้ตรวจชีพจรของนางแล้วเอ่ยว่า “เจ้าโมโหถึงเพียงนี้ เพราะเป็นห่วงเรื่องข้าใช่หรือไม่?”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว” มู่ซืออวี่กล่าว “ตอนที่ข้ากลับมา ท่านแม่ข้าก็นอนซมอยู่บนเตียง”

“ล้วนต้องขอบคุณนังหนูอวี่” ดวงตาของถงซื่อเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “ตาแก่คนนี้โง่ยิ่งนัก นึกไม่ถึงว่าจะทำความผิดพลาดเช่นนี้ได้ เกือบจะถูกคนใส่ร้ายเปล่า ๆ แล้ว”

“พวกเรากลับเข้าไปแล้วค่อย ๆ คุยกันเถอะ” มู่ซืออวี่เอ่ย

นักการผู้หนึ่งเดินออกมาจากศาลาว่าการ เขาเอ่ยกับมู่ซืออวี่ “ฮูหยิน ใต้เท้าของเราจะจัดงานเลี้ยง จึงเรียนเชิญฮูหยินไปร่วมงานขอรับ”

“รวบกวนบอกใต้เท้าของพวกเจ้าแทนข้าหน่อยว่า ข้ามาที่นี่เพราะเรื่องส่วนตัว ไม่อยากให้ผู้อื่นรู้ตัวตน คำพูดเกรงใจเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องมี เรื่องที่ต้องแสดงความสุภาพก็ไม่จำเป็นต้องทำ เขาเพียงแค่ทำหน้าที่ของเขาให้ดีต่อไปก็พอ”

“ขอรับ”

“พวกเราไปเถอะ!” มู่ซืออวี่พาทุกคนจากไป

ท่านหมอจูอยู่ในคุกเป็นเวลานาน เรื่องแรกที่เขาต้องทำหลังจากกลับมาที่บ้านคือก้าวข้ามกระถางไฟ อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อขับไล่โชคร้าย

หลังจากได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับสกุลอิน ท่านหมอจูก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“นายท่านอวี๋ผู้นั้นเป็นคนมีชื่อเสียงของที่นี่ ผู้ที่ทำการค้าคิดว่าเขาเป็นคนยุติธรรม ชาวบ้านธรรมดาคิดว่าเขาสุภาพ ไม่สร้างความลำบากให้ผู้คนเหมือนผู้มั่งมีคนอื่น ๆ ไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นพวกแสร้งเป็นคนดีเช่นนี้”

“เขาพร่ำบอกว่าทำไปเพราะความรัก อันที่จริง เรื่องเหล่านั้นล้วนเป็นข้ออ้างที่เขาใช้แก้ตัวเพราะการทำบาปของตน หากเขารักฮูหยินอินจริง เขาย่อมไม่ยินดีทำร้ายนางแม้แต่น้อย เขามีนิสัยโหดเหี้ยมทารุณ ไหนจะอินซู่หลานอีก นางอิจฉามารดาของตนเองจึงถึงกับลงมือทำร้ายมารดาเช่นนั้น” มู่ซืออวี่เอ่ย “คนพรรค์นี้เดิมทีก็ไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรกแล้ว”

“เมื่อมองดูโดยรวมแล้ว หลังจากอินซู่หลานคิดว่าเจี่ยงลี่เป็นกามโรค นางจึงคิดอุบายให้ฮูหยินอินคิดว่าตนก็เป็นกามโรคเช่นกัน เมื่อทำอย่างนี้ฮูหยินอินจะได้วางกิจการในมือลง แล้วส่งต่อทรัพย์สินสกุลอินให้นาง ยามนั้นนางกำลังลอบคบหากับนายท่านอวี๋ จึงต้องการจัดการทั้งสกุลอินร่วมกับเขา อย่างไรก็ดี สิ่งที่นางไม่รู้คือเจี่ยงลี่ไม่ได้เป็นกามโรคแม้แต่น้อย เป็นนายท่านอวี๋ที่วางหลุมพรางนี้ขึ้นมาทำให้นางเกิดความเข้าใจผิดเช่นนั้น ทุกย่างก้าวของอินซู่หลานล้วนมีนายท่านอวี๋คอยชักจูง มีเพียงขั้นสุดท้ายที่นายท่านอวี๋ลงมือเอง เพราะเขารู้ว่า ไม่ว่าอินซู่หลานจะโหดร้ายเพียงใดก็ไม่กล้าฆ่ามารดาของตน”

“พวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อ?” ถงซื่อเอ่ยถาม

“อินซู่หลานถูกจับขังคุก นางได้รับโทษจำคุกห้าปี ส่วนนายท่านอวี๋ได้รับโทษประหาร ประหารเดือนหน้าเจ้าค่ะ” ฉานอีกล่าว

“ท่านอาจู ตาท่านเป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาวางยาพิษท่าน ทว่าท่านไม่สังเกตเห็น ครั้งนี้ข้าคิดว่าท่านที่เป็นท่านหมอเสียเปรียบอย่างใหญ่หลวงแล้ว ไม่รู้ว่าจะยังมีคนไข้เชื่อใจท่านอยู่หรือไม่”

ท่านหมอจู “…”

เขาอยากจะกระอักเลือดเพราะคำพูดนั้น