สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 755

บทที่ 755 พี่หญิงน้องหญิงพร้อมหน้าพร้อมตา

บทที่ 755 พี่หญิงน้องหญิงพร้อมหน้าพร้อมตา

ในลานหรรษา เจิ้งซูอวี้จัดเตรียมคนให้พาเด็ก ๆ ไปเล่นเครื่องเล่น ส่วนนางและมู่ซืออวี่นั่งอยู่ที่จุดพักผ่อน ชมภาพเปี่ยมชีวิตชีวาเบื้องหน้า

“ข้าเพิ่งกลับมาก็ได้ยินว่ามีคนมาหา ทีแรกข้านึกว่าเป็นผู้ที่อยากจะมาเป็นหุ้นส่วนกันจึงไม่ได้สนใจนัก นึกไม่ถึงว่าเพียงมาเดินตรวจตราที่นี่จะได้พบเจ้า นี่ไม่เรียกว่าใจสื่อถึงกันหรือ?”

“เจ้ากับนายท่านฉินยังคงราบรื่นดีกระมัง” มู่ซืออวี่หยอกเย้า “จากสีหน้าที่มีเลือดฝาดของเจ้าแล้ว ดูเหมือนจะไปได้ดีทีเดียว”

“ข้ามีผู้หนุนหลังอย่างเจ้า สกุลฉินขอแค่เพียงมีสมอง ล้วนรู้ว่าไม่ควรล่วงเกินข้า” เจิ้งซูอวี้เอ่ย “กล่าวไปแล้วที่สกุลฉินยอมรับข้าง่ายดายก็เป็นเพราะเจ้า ไม่เช่นนั้น ข้าที่เป็นเพียงเด็กกำพร้าซึ่งตัดขาดจากสกุลเจิ้ง ผู้เฒ่าในสกุลฉินเหล่านั้นย่อมต้องดูถูก ครานี้เจ้าจะรั้งอยู่ในเมืองฮู่เป่ยนานเพียงใด? เหตุใดจู่ ๆ กลับมาเล่า? เมืองหลวงเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือ?”

“หลายปีมานี้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นมากมาย นี่ไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะจะคุยกัน อีกประเดี๋ยวตามข้ากลับไปเถิด เย็นนี้ข้าจะทำอาหารสักสองสามอย่าง พวกเราพี่หญิงน้องหญิงจะดื่มกันสักจอก ถึงตอนนั้นข้าจะค่อย ๆ บอกเจ้าว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองหลวงบ้าง”

“เอาสิ!” เจิ้งซูอวี้กอดแขนมู่ซืออวี่เอาไว้ “จริงสิ เจ้ายังจำหงซูได้หรือไม่?”

“จำได้ นางไม่ได้ไปจากที่นี่แล้วหรือ?”

“เมื่อเดือนก่อนข้าได้รับจดหมายจากนาง นางได้พบกับบุรุษที่ดีคนหนึ่ง ทั้งสองแต่งงานกัน ตอนนี้มีลูกสาวสองขวบแล้ว”

“นับว่าเป็นขมสิ้นหวานตามโดยแท้”

“นั่นน่ะสิ”

สองสามชั่วยามต่อมา เด็ก ๆ จำใจต้องจากลานหรรษาไป

ลู่จื่อชิงนั่งอยู่ข้าง ๆ เจิ้งซูอวี้ เรียกน้าเจิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ทำเอาคนถูกเรียกยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้

เจิ้งซูอวี้กอดลู่จื่อชิง แล้วมองลู่จื่ออวิ๋นที่อยู่ตรงข้าม “พริบตาเดียว เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ก็เติบใหญ่แล้ว พวกเราก็แก่เฒ่าลงเรื่อย ๆ เวลาไม่เคยหยุดนิ่งเลยจริง ๆ”

“น้าเจิ้ง ท่านยังคงเหมือนเมื่อก่อน ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยเจ้าค่ะ” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย

“เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ยังคงพูดจาน่าฟังเช่นเคย” เจิ้งซูอวี้เอ่ยยิ้ม ๆ “เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ปักปิ่นแล้วกระมัง? มีตัวเลือกที่เหมาะสมแล้วหรือยัง?”

แม่นางเช่นนี้ ไม่รู้ว่าสกุลใดจึงจะคู่ควร ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงสถานะบิดาผสมกับความมั่งคั่งของมารดานาง ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่สกุลที่เหมาะสมกับลู่จื่ออวิ๋น

“ไม่รีบร้อน” มู่ซืออวี่เอ่ย “แม่นางสกุลเราต้องรั้งอยู่อีกหลาย ๆ ปี”

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจิ้งซูอวี้กลับมาเป็นมือขวาเช่นเคย นางคืนกิจการทั้งหมดในเมืองฮู่เป่ยให้มู่ซืออวี่ ฮูหยินลู่ผ่อนคลายอยู่ที่เมืองฮู่เป่ยระยะหนึ่ง

เพียงไม่นาน วันเวลาก็ผ่านไปสี่เดือนแล้ว

ระหว่างนี้มู่ซืออวี่ไม่ได้รับจดหมายจากลู่อี้แม้เพียงฉบับเดียว

ข้างกายนางมีลูกน้องของเซี่ยคุนหลายคน นางให้พวกเขาติดต่อลู่อี้หรือเซี่ยคุนหลายครั้ง จดหมายก็ส่งไปแล้ว ทว่ายังไม่มีการตอบกลับใด ๆ

“ฮูหยิน ได้ยินว่านายท่านฉินได้รับบาดเจ็บแล้วเจ้าค่ะ” ซางจือเดินเข้ามาจากข้างนอก “ท่านอยากไปดูหน่อยหรือไม่เจ้าคะ?”

“เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อใด?”

“เพิ่งเกิดเจ้าค่ะ” ซางจือเอ่ย “นายท่านฉินนำคาราวานไปทำการค้าเมื่อหนึ่งเดือนก่อนและยังไม่กลับมา ฮูหยินเจิ้งวางแผนจะให้ผู้สอดแนมของสกุลฉินไปสืบหาข่าว แต่นายท่านฉินพาร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสกลับมาก่อน”

“ข้าจะไปดูเขาเสียหน่อย”

เรื่องนี้เกี่ยวกับเจิ้งซูอวี้ มู่ซืออวี่ย่อมต้องไปดู

สกุลฉิน

ระยะนี้พ่อบ้านได้พบมู่ซืออวี่บ่อยแล้ว เมื่อเห็นนางมาจึงเชิญให้เข้าไปทันที

“นายท่านฉินของพวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

“บนร่างกายมีบาดแผลหลายจุด หนึ่งในนั้นใกล้ตำแหน่งหัวใจ โชคดีที่พลาดไป ไม่เช่นนั้นอาจไม่ได้กลับมาทั้งที่ยังมีชีวิต ครานี้นายท่านของพวกเราได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่สามารถรักษาชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ได้ขอรับ”

“ฮูหยินของพวกเจ้าอยู่ข้างในกระมัง?”