สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 770

บทที่ 770 ฮูหยินโหดเหี้ยมยิ่งนัก

บทที่ 770 ฮูหยินโหดเหี้ยมยิ่งนัก

“แยกกันค้น หาพวกมันออกมาให้พบ”

หัวหน้าส่งคนมากกว่ายี่สิบคนไปสำรวจชั้นใต้ดิน ทว่าหลังจากรอแล้วรอเล่า พวกเขาก็ไม่เคยกลับมา

เขาสังเกตได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติจึงกวักมือเรียกลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ

“ใต้เท้า มีอะไรจะสั่งหรือขอรับ?”

“ข้าคิดว่าพี่น้องเหล่านั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย ข้างล่างนั่นมีปัญหา พวกเราไม่อาจเร่งรีบลงไปได้ เจ้าพาคนสองสามคนลงไปจุดฟืน ข้าจะดูซิว่าคนพวกนั้นจะไปซ่อนอยู่ที่ใดได้”

ข้างล่างอันตราย เช่นนั้นก็อย่าลงไปที่นั่น หากคนทั้งหมู่บ้านซ่อนตัวอยู่ด้านล่าง แล้วมีควันลอยเข้าไป แม้ว่าจะไม่สามารถเผาพวกเขาให้ตายได้ แต่แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาขาดอากาศหายใจแล้ว

ครึ่งชั่วยามต่อมา ชั้นใต้ดินเต็มไปด้วยควันลอยอยู่อย่างหนาแน่น แม้กระทั่งทหารที่กำลังจุดฟืนตรงปากทางเข้ายังแทบถูกควันทำให้ตาบอด ทว่าข้างในกลับไม่มีการตอบสนองใด ๆ

ขณะที่หัวหน้ากำลังโกรธแค้นก็มีเสียงไอดังออกมาจากไม่ไกล

หัวหน้ายินดีเป็นอย่างยิ่งและรีบรุดไปพร้อมกับคนของเขา

พอไปถึงตรงนั้นก็เกิดเสียงไอเสียงหนึ่งดังขึ้นจากที่อื่นอีก

“ใต้เท้า ทางนั้นก็มีคนขอรับ”

หัวหน้าเผยยิ้มหยิ่งผยองออกมา “ดูเหมือนว่าหนูท่อเหล่านั้นจะซ่อนตัวไม่ได้แล้ว พวกเจ้าไปทางนั้น…”

“ใต้เท้า ที่นี่มีทางเข้า…”

“ใต้เท้า ที่นี่ก็มีทางเข้าเช่นกัน…”

“หนูเจ้าเล่ห์พวกนี้ ข้าจะดูซิว่าพวกมันจะหลบซ่อนได้อย่างไร?” หัวหน้าส่งสัญญาณให้คนของเขาเข้าไปจับชาวบ้าน

ครั้นทหารกระโดดลงไปคนแล้วคนเล่า พวกเขาก็เห็นร่างหนึ่งอยู่ตรงหน้า

เหล่าทหารไล่ตามเงาร่างนั้นลงไปยังชั้นใต้ดิน

หัวหน้ามองดูคนของตนกระโดดลงไปเรื่อย ๆ ทว่าผ่านไปเป็นเวลานานกลับไม่เห็นพวกเขาออกมา

เขาร้องอยู่ในใจว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงตะโกนไปที่ทางเข้า “พวกเจ้ากลับมาเดี๋ยวนี้!”

อย่างไรก็ตาม ทหารเหล่านั้นได้วิ่งไล่ตามคนไปแล้ว

ไม่! บางทีอาจไม่ได้วิ่งไปไกลนัก

เพียงแต่…

ถูกชาวบ้านฆ่าเป็นรางวัลตอบแทนแล้ว

ภายในอุโมงค์ ชายชราผู้หนึ่งใช้พลั่วทุบตีทหารจนหมดสติ จากนั้นก็ยกพลั่วขึ้นแล้วเหวี่ยงลงมาหนัก ๆ หลายครั้ง

เมื่อเห็นคนตายนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ชายชราที่ฆ่าคนเป็นครั้งแรกก็นั่งตัวสั่นเทา

“ผู้เฒ่าซูโถว เป็นอย่างไรบ้าง?” ชาวบ้านคนหนึ่งโผล่ออกมาจากช่องทางอื่น เมื่อเห็นคนตายอยู่ตรงหน้า จึงเอ่ยว่า “ไม่เลวเลย ผู้เฒ่าซูโถว ท่านเอาป้ายเขาไป นั่นเป็นรางวัลของท่าน”

“ข้าฆ่าคนแล้ว!” ผู้เฒ่าซูโถวส่ายหน้าเป็นพัลวัน

“หากท่านไม่ฆ่าเขา เขาก็จะฆ่าพวกเรา ท่านเห็นอาวุธในมือเขาหรือไม่? หากหมู่บ้านเราไม่สร้างที่แห่งนี้ขึ้นมา พวกเราก็จะถูกเข่นฆ่าราวกับเดรัจฉาน”

“ใช่! ข้าไม่ฆ่าเขา เขาก็จะฆ่าข้า!”

“ไปเถอะ ทางนั้นยังมีอีกหลายคน พวกเราไปจัดการสุนัขรับใช้เหล่านั้นกันเถอะ”

การสังหารในอุโมงค์ดำเนินต่อไปอย่างเงียบเชียบ

ลักษณะเส้นทางด้านล่างชาวบ้านล้วนจดจำได้แล้ว แต่สำหรับคนนอก ที่นี่ไม่ต่างอะไรจากเขาวงกต เดิมทีก็ไม่มีทางเข้าใจแม้แต่น้อย

ทหารกว่าร้อยคนลงไปในอุโมงค์ ผลลัพธ์มีเพียงความตายสถานเดียวเท่านั้น

เมื่อหัวหน้ากวาดตามองทหารที่เหลืออยู่ก็รู้ว่าไม่อาจอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป หากยังรั้งอยู่ เกรงว่าจะตายอย่างไรตนเองคงยังไม่ทราบ

สถานที่แห่งนี้ชั่วร้ายยิ่งนัก