สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 775

บทที่ 775 ขโมยแบบของนางไปใช้

บทที่ 775 ขโมยแบบของนางไปใช้

เมื่อได้ยินลู่จื่ออวิ๋นเอ่ยดังนั้น มู่ซืออวี่จึงนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้

นางเคยทำนกจักรกลขึ้นมาก่อนจริง ๆ

“จะมีเรื่องบังเอิญเพียงนี้ได้อย่างไร?”

“ฮูหยิน ใต้หล้านี้มีเรื่องบังเอิญเพียงนี้ที่ใดกัน?” ลู่ซวิ่นเอ่ย “หลายปีที่ผ่านมา ท่านออกแบบสิ่งต่าง ๆ มากมาย หากของเหล่านี้ตกไปอยู่ในมือผู้มีจิตคิดร้าย ย่อมเป็นไปได้ว่าจะถูกนำไปใช้ก่อความวุ่นวายนะขอรับ”

“ทั้งหมดมีกี่มากน้อย?”

“มีอย่างเดียวกันนี้ห้าตัวขอรับ”

“ดูจากการออกแบบแล้ว ตัวหนึ่งสามารถรับน้ำหนักได้สามคน หากมีนกแบบเดียวกันห้าตัว แสดงว่ามีคนเข้ามาในเมืองฮู่เป่ยเราสิบห้าคน ตอนนี้จับกุมได้เพียงห้าคน นั่นหมายความว่ายังมีอีกสิบคนอยู่ที่นี่”

“ข้าน้อยจะค้นหาให้ทั่วทั้งเมืองขอรับ!”

“ติดประกาศให้ราษฎรระวังพวกกบฏที่ลอบเข้ามาด้วย”

อย่าได้ดูถูกพลังของชาวบ้าน พวกเขาเป็นดั่งตาข่ายล่องหน ขอเพียงตาข่ายเหนียวแน่นมากพอ แขกไม่ได้รับเชิญย่อมยากที่จะโบยบินหนี

เจ้าหน้าที่ทางการได้ติดประกาศออกไป

ชาวบ้านที่พอรู้หนังสืออ่านเนื้อหาในประกาศออกมา

เมื่อชาวบ้านได้ยินว่ามีพวกกบฏอยู่ในหมู่พวกตน แต่ละคนล้วนตกอกตกใจ

“เมื่อคืนมีคนลอบสังหารฮูหยินลู่ โชคดีที่ทุกคนได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจึงรุดออกไปปกป้องนาง ไม่เช่นนั้นเมืองฮู่เป่ยเราคงตกอยู่ในอันตรายแล้ว”

“ยังมีอีกสิบคนอยู่ในเมืองฮู่เป่ย พวกเขากำลังรอโอกาสทำร้ายฮูหยิน ทุกคนต้องช่วยกันเป็นหูเป็นตาและหาคนพวกนั้นออกมา ทว่า ประกาศระบุไว้ว่า คนพวกนั้นเป็นมือสังหาร ฆ่าคนเป็นผักเป็นปลา ทุกคนจะต้องระวังตัวให้มาก”

กบฏสิบคนที่อยู่ในเงามืดเฝ้ามองความเป็นไปในเมืองฮู่เป่ย หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “นกจักรกลตกอยู่ในมือพวกเขา พวกเราไม่มีโอกาสใช้นกจักรกลหนีได้แล้ว ทำได้เพียงรั้งอยู่ในเมืองฮู่เป่ยทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้สำเร็จ ฟังให้ดี จวนสกุลลู่มีกลไกมากมาย พวกเราไม่อาจไปลงมือที่บ้านสกุลลู่ได้ ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นว่าเข้าไปติดกับดัก ดูจากสถานการณ์เมื่อวานนี้ พวกเราไม่อาจลงมือบนท้องถนนได้ด้วย ไม่เช่นนั้นเราจะไม่ใช่ฝ่ายได้เปรียบ”

“กับกำแพงเมืองก็ไม่อาจลงมือได้ ที่นั่นมีการคุ้มกันแน่นหนา ศาลาว่าการก็ไม่ได้ความเช่นกัน คนของที่นั่นมีอยู่ไม่น้อย”

“ลูกพี่ ท่านพูดมามากมายเพียงนี้ เช่นนั้น เราจะยังมีโอกาสลงมือหรือ? ในเมื่อฮูหยินลู่ผู้นั้นน่ากลัว ไม่สู้หาที่หลบซ่อน รอให้สงครามสิ้นสุดลงแล้วค่อยออกไปเล่า”

“พวกเรารับภารกิจมาแล้วต้องทำให้สำเร็จ ไม่เช่นนั้นแม้นสงครามจะสิ้นสุดลงแล้วเราก็ไม่รอด ถึงแม้โอกาสลงมือจะไม่มากนัก แต่ตราบใดที่เราคอยตามนาง ย่อมต้องหาโอกาสลงมือได้ ขอเพียงฮูหยินลู่ตาย เมืองฮู่เป่ยย่อมเป็นเพียงเสือกระดาษ ไม่ช้าก็จะเหลือเพียงซากปรักหักพัง”

“ลูกพี่ ข้ามีวิธีหนึ่ง” มือสังหารที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้น “หากทางฮูหยินลู่ลงมือไม่ง่าย แต่ทางลูกสาวนางไม่มีคนมากมายเพียงนั้นคอยปกป้อง เหตุใดพวกเราไม่จับลูกสาวของนางมาก่อนเล่า?”

“วิธีนี้เข้าท่า!”

วิธีนี้เข้าท่าหรือ?

เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้

หนึ่งชั่วยามให้หลัง มือสังหารสิบคนขวางทางลู่จื่ออวิ๋นอยู่ในตรอกขณะที่นางกำลังจะออกไปข้างนอก

พวกกบฏคิดว่าตนเห็นรุ่งอรุณแห่งชัยชนะ แต่จากนั้นผู้คุ้มกันลับฝีมือล้ำเลิศหลายสิบคนก็ล้อมพวกเขาเอาไว้ได้ทันที

“ท่านแม่ข้าบอกว่าข้าเป็นเป้าเคลื่อนที่ พวกเจ้าสังหารนางไม่ได้ บางทีอาจเปลี่ยนเป้าหมายมาโจมตีข้า นึกไม่ถึงว่าท่านแม่จะพูดถูกอีกแล้ว ท่านแม่ข้าเก่งกาจที่สุดในหมู่สตรีแล้วกระมัง?”

ประโยคสุดท้ายนางเอ่ยกับลู่ซวิ่นที่อยู่ข้าง ๆ

ลู่ซวิ่นแสดงสีหน้าเห็นด้วยอย่างถึงที่สุดออกมา

มู่ซืออวี่คำนวณความเคลื่อนไหวของศัตรูล่วงหน้า และสั่งให้พวกเขาจดจ่อกับการคุ้มกันลู่จื่ออวิ๋น อย่างไรเสียลู่ฉาวจิ่งและลู่จื่อชิงก็ถูกนางสั่งให้อยู่แต่ในจวนแล้ว แทบไม่มีโอกาสได้ออกไปข้างนอก ลู่จื่ออวิ๋นทำงานให้มารดา เดินทางไปมาอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนตลอดทั้งวัน ดังนั้นโอกาสที่จะเป็นเป้าเคลื่อนที่จึงมีถึงเก้าส่วน แน่นอนว่ายังมีถงซื่อและท่านหมอจูซึ่งเป็นคนที่มู่ซืออวี่ห่วงใยด้วย พวกเขาอาจตกเป็นเป้าหมายได้ ด้วยเหตุนี้จึงมีคนคอยดูแลเช่นกัน