สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 778

บทที่ 778 ทัพหนุนมาถึง เก็บกวาดความวุ่นวาย

บทที่ 778 ทัพหนุนมาถึง เก็บกวาดความวุ่นวาย

หลี่กู่หยวนพาคนของเขาที่ทำผลงานครั้งใหญ่กลับมารายงานให้มู่ซืออวี่ฟัง

“อาจารย์ ท่านไม่เห็นว่าพวกเขาน่าอนาถเพียงใด ช่างน่าพอใจยิ่งนัก!”

“ใช่แล้ว! ล้วนต้องขอบคุณวิธีการที่แสนชาญฉลาดของฮูหยิน เมืองฮู่เป่ยของพวกเราจึงต้านทานหายนะจากฝีมือมนุษย์ในครานี้ได้ เหล่าพี่น้องด้านล่างต่างก็กล่าวว่าฮูหยินเป็นเทพธิดากลับชาติมาเกิดถึงได้ไร้เทียมทานเช่นนี้”

“พวกเจ้าเหนื่อยแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ! รอพวกเจ้าพักผ่อนก่อน เราค่อยมาฉลองดี ๆ กันสักครั้ง”

“ขอบคุณฮูหยินที่ใส่ใจ ทว่าได้เห็นสุนัขเหล่านั้นถูกสวรรค์จัดการ ข้าน้อยตื่นเต้นยิ่งนัก แทบรอไปบอกข่าวดีนี้กับทุกคนทั้งเมืองฮู่เป่ยไม่ไหวแล้ว”

“จู้จือ เจ้าอย่าได้พูดจาเหลวไหลต่อหน้าฮูหยิน” หลี่กู่หยวนขมวดคิ้ว เหลือบมองลูกน้องของตนที่ตื่นเต้นจนเกินพอดี

“ข้าเป็นคนหยาบคาย ฮูหยินได้โปรดอย่าถือสา ภายหน้าข้าจะไม่พูดจาเหลวไหลอีก” จู้จือรีบขออภัยทันที

“ไม่เป็นไร เจ้าเองก็เป็นคนจริงใจ” มู่ซืออวี่ยิ้มบาง “เพียงแต่พวกเจ้าไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันเพราะเรื่องนี้ ไปพักผ่อนก่อนเถิด จะได้ไม่ส่งผลกระทบต่อร่างกาย”

ฝนตกลงมาหนักขึ้นเรื่อย ๆ ในพริบตาก็กระหน่ำเทลงมาจนแม้กระทั่งดวงตายังแทบลืมไม่ขึ้น

มู่ซืออวี่สั่งให้ลู่ซวิ่นคอยเฝ้าทางประตูเมืองว่าพวกกบฏมีกองหนุนอีกหรือไม่

อันที่จริงแล้ว นางประเมินความสามารถของคนเหล่านั้นสูงเกินไป

เมื่อพวกกบฏถูก ‘น้ำท่วมจากฝีมือมนุษย์’ กลืนหายไป บางคนโชคดีพอที่จะรักษาชีวิตตนเองเอาไว้ได้ ขณะที่บางคนไม่ได้โชคดีเพียงนั้น เกรงว่าจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกับโลกและหายไปในแม่น้ำโดยสมบูรณ์แล้ว

ร่างกายของพวกเขาจะจมลงสู่ก้นแม่น้ำ บางทีอาจมีวันได้โผล่ขึ้นมาพบเจอกับแสงสว่างของวันอีกครั้ง แต่บางทีก็อาจจะเป็นอาหารให้กุ้งให้ปลาที่ก้นแม่น้ำไปตลอดกาล สรุปคือ ไม้ตายครั้งนี้ทำให้พวกกบฏเสียหายอย่างหนัก ผู้ใดรอดมาได้นับว่าโชคดีมาก

“เหตุใดเจ้ายังไม่ไปพักผ่อนเล่า?” มู่ซืออวี่เห็นหลี่กู่หยวนกลับมาอีกครั้งจึงโบกมือไล่เขา “กลับไปพักผ่อนเถอะ! อย่าได้คิดว่าเพราะเจ้ายังเด็ก แล้วจะไม่ให้ความสำคัญกับร่างกายตนเองได้”

“อาจารย์ ร่างกายข้าแข็งแรงดีนะ!” หลี่กู่หยวนเดินเข้ามา “อาจารย์ ท่านยังรอฟังข่าวอยู่หรือ? เช่นนั้นข้าจะรอเป็นเพื่อน”

“ข้ารอข่าวจากทัพหนุนอยู่”

“ทัพหนุนของเรามาถึงแล้วหรือ?”

“นับ ๆ ดู คงใกล้ถึงแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่ได้เข้าเมืองมา” มู่ซืออวี่เอ่ย “ฝนนี้มาเร็วนัก เกรงว่าพวกเขาจะไม่มีที่หลบฝนเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าตอนนี้จะไปหลบฝนอยู่ที่ใด”

“รายงาน!” คนผู้หนึ่งควบม้าเข้ามาจากนอกเมืองพร้อมกับธง “ข้าน้อยเป็นผู้ตรวจสอบคดีใต้บังคับบัญชาท่านแม่ทัพเฟิง มารายงานล่วงหน้าขอรับ”

“เปิดประตูเมือง!” มู่ซืออวี่สั่ง

ประตูเมืองเปิดออก ผู้ตรวจสอบคดีถูกทหารนำขึ้นมายังกำแพงเมือง ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้ามู่ซืออวี่เพื่อรายงานเรื่องทัพหนุน

“เจ้าหมายความว่าพวกเขาตรงไปสนามรบเพื่อไล่ล่าพวกกบฏงั้นหรือ?” มู่ซืออวี่เอ่ย “กระแสน้ำเชี่ยวไม่น้อย พวกเขาไม่เป็นไรกระมัง?”

“ฮูหยินวางใจเถิด ท่านแม่ทัพกำลังนำทหารหลายหมื่นคนไปตามล่าพวกเดนตาย พวกเขาอยู่ค่อนข้างห่างจากกระแสน้ำทีเดียว ย่อมไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพียงแต่ท่านแม่ทัพกังวลว่าฮูหยินอยู่ที่นี่จะเป็นกังวล จึงให้ข้าน้อยล่วงหน้ามาก่อนหนึ่งก้าวเพื่อรายงานสถานการณ์ให้ฮูหยินทราบขอรับ”

“อืม เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ”

“ขอบคุณฮูหยิน”

ทัพหนุนมาถึงแล้ว เรื่องราวในสนามรบย่อมปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบุรุษ ส่วนมู่ซืออวี่รับผิดชอบในการเก็บกวาดความวุ่นวายเมืองฮู่เป่ย

หลายวันมานี้มีทหารได้รับบาดเจ็บไปไม่น้อย และที่ล้มตายไปก็มาก เพียงแค่คำนวณตัวเลขก็ใช้เวลาไปมากโข อีกทั้งยังต้องตระเตรียมจัดการให้ดี

“ท่านแม่ ข้ารวบรวมสถิติไว้แล้ว” ลู่จื่ออวิ๋นวางหนังสือเล่มเล็กหลายเล่มลงตรงหน้ามู่ซืออวี่ “เหล่านี้เป็นรายชื่อทหารทั้งหมดที่ตายในสนามรบ”