สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 791

บทที่ 791 ฮูหยิน ข้านำกองทัพมาหักร้างถางพงให้ท่านแล้ว

บทที่ 791 ฮูหยิน ข้านำกองทัพมาหักร้างถางพงให้ท่านแล้ว

ภายในสองเดือน จำนวนราษฎรที่มาจากเมืองอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้นถึงสามหมื่นคน

เมื่อเลือดใหม่ถูกฉีดเข้ามา ในที่สุดเมืองถงหยางก็กลับมามีชีวิตดังเดิม

อย่างไรก็ตาม เมื่อคนมากขึ้น เรื่องหยุมหยิมก็มากขึ้นตามไปด้วย ทุกวันจึงเต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวายมากมาย

“ท่านแม่ วันนี้ผู้ค้าอีกสิบห้ารายจะมาเข้าร่วมกับเมืองถงหยางของเรา ข้าให้พวกเขาเลือกทำเลร้านตามที่ท่านบอกแล้ว พวกเขาก็จ่ายค่าเช่ามาหนึ่งปี”

ภายในสองเดือน มู่ซืออวี่ขอนายช่างห้าร้อยคนมาจากเมืองฮู่เป่ยเพื่อช่วยสร้างถนนการค้าสองสายให้ที่นี่

ร้านค้าที่ถนนการค้ามีไว้ให้เช่าเท่านั้น ไม่ได้ขายขาด หากต้องการซื้อที่ดินปลูกบ้าน ราคาย่อมต่างออกไป

ถ้าถามว่าผู้ใดเชื่อในความสามารถของมู่ซืออวี่มากที่สุด แน่นอนว่าย่อมเป็นเจิ้งซูอวี้และสามี หลายปีมานี้เจิ้งซูอวี้หาเงินได้ไม่น้อย ในมือมีเงินเก็บจำนวนมาก นางจึงตัดสินใจซื้อที่ดินปลูกบ้านในเมืองถงหยางอย่างไม่ต้องคิดเยอะ

และยังมีฉินเหวินหาน เขาเป็นเจ้าบ้านสกุลฉิน หลายปีที่ผ่านมากิจการของสกุลฉินเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีผู้ใดสงสัยหัวการค้าของเขา หลายวันมานี้ ฉินเหวินหานจึงดึงดูดพ่อค้าหลายคนที่มีสายสัมพันธ์ไม่เลวมาทำการค้า

มู่ซืออวี่มีเงิน ขอแค่เพียงให้เวลานางระยะหนึ่ง นางย่อมจัดการที่แห่งนี้ให้ดีขึ้นได้ อย่างไรก็ตาม หากมีผู้ค้าคนอื่น ๆ มาลงทุนและลงแรงในเมืองถงหยาง เวลาที่จะใช้ในการพัฒนาย่อมสั้นลงมาก

“กระจายข่าวออกไป บอกว่าเราเสนอการค้าที่น่าดึงดูดเป็นเวลาครึ่งปีให้ ในระยะเวลาครึ่งปีนี้ ภาษีการค้าจะได้รับการยกเว้น คิดค่าเช่าเพียงหนึ่งส่วน หลังจากพ้นช่วงเวลานี้ไป ถึงแม้จะเป็นเพียงหนึ่งวัน ภาษีการค้ายังคงจะได้รับการยกเว้นเป็นเวลาสามปี ทว่าค่าเช่าจะกลับสู่ราคาเดิม”

“เจ้าค่ะ”

หลี่กู่หยวนเดินเข้ามาจากด้านนอกแล้วเอ่ยว่า “อาจารย์ ท่านกำลังตามหาข้าหรือ?”

“เจ้าจัดเตรียมคนสักสองสามคนไปย้าย ‘แผนพัฒนาเมืองถงหยางในอนาคต’ ที่ข้าออกแบบไปที่ลานกว้างที่ใหญ่ที่สุดใน ‘ถนนการค้าหย่งผิง’ หน่อย”

หลี่กู่หยวนมองตัวอย่างแผนพัฒนาเมืองที่อยู่ด้านหลังมู่ซืออวี่แล้วเอ่ยว่า “อาจารย์ หากสิ่งนี้ถูกย้ายออกไป ไม่รู้ว่าจะมีคนมากน้อยเพียงใดฮือฮาเพราะมัน”

“นั่นคือผลลัพธ์ที่ข้าต้องการ” มู่ซืออวี่เอ่ย “นอกจากนั้น หมู่นี้ข้าเพิ่งวาดภาพทิวทัศน์ชุดหนึ่งออกมา เจ้าหาคนสักสองสามคนนำภาพวาดเหล่านั้นขายไปยังที่อื่นเถิด”

ภาพที่นางวาดล้วนเป็นทิวทัศน์ในท้องที่เมืองถงหยาง เพียงทำให้อยู่ในรูปแบบของจิ๊กซอว์

นางวาดภาพทิวทัศน์ทั้งเมืองถงหยางเอาไว้ในนั้น รวมไปถึงภาพในอนาคตที่พัฒนาแล้วและภาพทิวทัศน์ในชานเมือง อีกทั้งยังใส่คำบอกใบ้เข้าไปในภาพว่าภาพชุดนี้สามารถนำมาประกอบกันได้ หากมีคนรวมพวกมันทั้งหมดเข้าด้วยกันก็จะกลายเป็นภาพเมืองถงหยางที่สมบูรณ์

ในโลกนี้แต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยขาดผู้ที่ชอบเล่นตัวต่อภาพ และภาพวาดของนางก็มีราคาแพงมาก บัดนี้ไม่ง่ายเลยที่จะปล่อยออกไปสักชุด เพราะต้องมีคนจำนวนมากพุ่งมาซื้อหามันแน่นอน

นางเพียงแต่ต้องการให้คนรู้ว่ามู่ซืออวี่ได้มายังเมืองถงหยางแล้ว ที่นี่เป็นอาณาเขตของนาง และเรื่องราวบทใหม่ก็กำลังจะเปิดฉากขึ้น

หลี่กู่หยวนให้คนของเขาไปติดตั้งตัวอย่างเมืองที่งดงามประณีตนี้ไว้ในสถานที่ที่สะดุดตาคนที่สุดในถนนการค้าหย่งผิง

ตู้สำหรับแสดงตัวอย่างได้จัดเตรียมไว้แล้ว

ตัวอย่างชุดนี้มียอดฝีมือคอยเฝ้าไว้ แน่นอนว่าตู้นี้ย่อมไม่ใช่เพียงตู้ธรรมดา หากมีคนพยายามทำลาย กลไกจะทำงานในทันที

“นายท่านหลี่ นี่คือของอะไรหรือ?” ผู้ที่เดินสัญจรผ่านไปมาเอ่ยถาม

ระหว่างการเคลื่อนย้ายเมื่อครู่นี้เกิดเสียงดังอึกทึกจึงมีคนจำนวนมากตามหลี่กู่หยวนมายังถนนการค้า เพื่อดูว่ามันคือของอะไร

“นี่คือหน้าตาเมืองถงหยางของเราในภายหน้า อาจารย์ข้าบอกว่านี่เป็นตัวอย่างที่นางทำขึ้น” หลี่กู่หยวนกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ “ทุกรายละเอียดของมันล้วนเป็นอาจารย์ข้าที่ออกแบบและทำขึ้น กล่าวได้ว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าและเป็นทรัพย์สินที่สำคัญยิ่งของเมืองถงหยางเรา ทุกคนต้องคอยสอดส่องดูแลให้ดีเล่า หากมีผู้ใดกล้าทำลายมัน ผู้ดูแลที่นี่จะไม่ละเว้นใครทั้งสิ้น”

“ฮูหยินลู่ช่างร้ายกาจยิ่งนัก”

“ฮูหยินเป็นช่างที่มีฝีมือยอดเยี่ยมจริง ๆ”

“หากเมืองถงหยางเราภายหน้างามเพียงนี้ นั่นก็เหมือนกับแดนเซียนเชียวนะ”