สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 792

บทที่ 792 รูปร่างของสำนักบัณฑิตคงจง

บทที่ 792 รูปร่างของสำนักบัณฑิตคงจง

ฉีเซียวพินิจดูข้อมูลอย่างถี่ถ้วน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง

“หากสำนักบัณฑิตแห่งนี้ถูกสร้างขึ้น เมืองถงหยางของเจ้าคงจะกลายเป็นสวรรค์สำหรับเหล่าบัณฑิต”

มู่ซืออวี่แย้มยิ้ม แล้วอธิบายการออกแบบสำนักบัณฑิตแห่งนี้โดยละเอียด

“เขาลูกนั้นใหญ่มาก ข้าตั้งใจว่าจะใช้ประโยชน์จากภูมิศาสตร์ของที่นั่นอย่างเต็มที่ สร้างดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับการเล่าเรียนที่บัณฑิตจะต้องใฝ่ฝันขึ้นมา อันดับแรก เนื้อที่ครอบคลุมถึงสองพันหมู่ มีห้องพักบัณฑิตในขนาดแตกต่างกันถึงเจ็ดร้อยห้อง มีโรงอาหารสิบแห่ง ห้องอาบน้ำยี่สิบแห่งที่มีรูปแบบแตกต่างกัน แน่นอนว่าถึงแม้ห้องอาบน้ำจะเป็นห้องรวม แต่ข้างในจะมีห้องกั้นเล็ก ๆ อยู่”

“ภายในสำนักบัณฑิตยังมีร้านค้าหลากหลายประเภทที่จะดึงมาทำการค้า แม้ว่าสำนักบัณฑิตจะสร้างขึ้นบนยอดเขา ทว่าผู้คนที่นั่นยังสามารถใช้ชีวิตตามปกติได้ วันธรรมดาสำนักบัณฑิตไม่เปิดต้อนรับคนทั่วไป คนภายในออกมาไม่ได้ คนภายนอกเข้าไปไม่ได้ ดังนั้นความหลากหลายของร้านค้าจึงเป็นสิ่งสำคัญ หากมีอะไรที่ซื้อหาบนเขาไม่ได้ สามารถบอกผู้ดูแลหอพักให้เขาออกมาซื้อให้ได้”

“เขาลูกนี้ชื่อว่าเขากระเรียนขาว อย่างที่ชื่อของมันบอก ที่นั่นมีนกกระเรียนขาวอยู่มากมาย บนเขายังมีป่าเฟิง*[1] ผืนใหญ่ ในทุก ๆ ฤดูกาล บนเขาล้วนปกคลุมไปด้วยใบเฟิง นอกจากนี้ตีนเขายังมีทะเลสาบแห่งหนึ่ง ในวันหยุดพักผ่อน พาสหายสองสามคนไปนั่งเล่นริมทะเลสาบ หรือย่างปลากินสังสรรค์ก็เป็นสุนทรีย์อีกรูปแบบในโลกนี้เช่นกัน”

“จริงสิ ข้ายังคิดจะสร้างกลไกเครื่องขึ้นลงภูเขา เช่นนี้การขึ้นลงเขาจะได้สะดวกยิ่งขึ้น มิเพียงเท่านั้น ข้ายังวางแผนจะสร้างเครื่องขึ้นลงเขาเป็นกระเช้าชมวิวอีกแบบด้วย แบบหนึ่งขึ้นลงได้อย่างอิสระ แบบหนึ่งเคลื่อนลงมาจากข้างบนผ่านเชือก นั่นก็น่าสนุกมากเช่นกัน”

ถึงแม้ฉีเซียวจะพอเข้าใจภาพที่มู่ซืออวี่วาดอยู่บ้าง ทว่าหลังจากได้ฟังนางอธิบายความคิดอย่างละเอียดแล้ว ภาพนั้นพลันปรากฏขึ้นในหัวของเขา อีกทั้งเขายังรู้สึกชื่นชอบภาพนั้นในทันที

สำนักบัณฑิตที่นางกล่าวถึงนี้ ถึงแม้จะเป็นเขา ก็ยินดีที่จะรั้งอยู่

“เรื่องเหล่านี้ช่วยให้บัณฑิตได้เล่าเรียนศึกษาโดยไร้กังวลจริง ๆ ถึงขั้นที่ว่าจะมีความสุขเมื่อได้อยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทว่าสิ่งที่จะดึงดูดพวกเขาจริง ๆ คือหอตำราที่ท่านสร้าง ตามภาพวาดของท่าน หอตำราของท่านไม่เพียงแต่รวบรวมตำราอัศจรรย์พันลึกในใต้หล้าเอาไว้ แต่ยังจะรวบรวมของอัศจรรย์จากทั่วทั้งใต้หล้าเอาไว้ด้วย”

“ไม่ผิด” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าได้ส่งคนออกไปแล้ว พวกเขากำลังจัดการเรื่องนี้”

เมืองฮู่เป่ยมีลานหรรษา เมืองหลวงมีเรือนพักผ่อนบนภูเขา ครั้น ‘พี่ชาย’ ‘พี่สาว’ มีแล้ว เมืองถงหยาง ‘น้องชาย’ นี้ย่อมต้องมีเช่นกัน นางจึงต้องสร้างเอกลักษณ์ในที่แห่งนี้

หากสำนักบัณฑิตที่มีชื่อเสียงที่สุดอยู่ที่นี่ ย่อมดึงดูดผู้มีพรสวรรค์มาเพิ่มมากขึ้น เช่นนั้นเมืองถงหยางก็จะเปลี่ยนจากเมืองทรุดโทรม ชื่อเสียงของมันจะสูงส่งขึ้นมาทันใด เมื่อเวลาล่วงเลยไป เมืองนี้ย่อมเป็นสถานที่ที่ฝึกฝนผู้มีความสามารถออกมาอย่างมิอาจเลี่ยง ภายหน้าเมืองถงหยางก็จะกลายเป็นที่ที่เหล่าบัณฑิตทั่วหล้าต้องมาเยือน

มู่ซืออวี่ได้วางแผนไว้แล้ว

อย่างเช่นความรู้ทางดาราศาสตร์

นางจะใช้พื้นที่ทั้งชั้นวาดทุกอย่างเกี่ยวกับดาราศาสตร์ลงไป อย่างเช่น ดาวเจ็ดดวงกระบวยเหนือ ดาวหนุ่มเลี้ยงวัวดาวสาวทอผ้า ดาวในระบบสุริยะ และดาวดวงอื่น ๆ

“แม่ทัพฉี หักร้างถางพงต้องรบกวนท่าน หมู่นี้ข้างานรัดตัวจนผมแทบจะขาวโพลนหมดแล้ว ปลีกตัวออกไปไม่ได้จริง ๆ”

ฉีเซียวเงยหน้าดูผมบนศีรษะนาง ปรากฏว่ายังคงเป็นสีดำเป็นประกาย มิต้องเอ่ยถึงแม้แต่ผมขาว เพราะแม้กระทั่งผมแตกปลายยังไม่มี

“คืนนี้ท่านว่างหรือไม่? หากมีเวลา เช่นนั้นอยากลองกินหม้อไฟหรือไม่?”

“ได้ วันนี้เรามารวมตัวกินหม้อไฟด้วยกันเถอะ!”

ขณะที่มู่ซืออวี่ฟื้นฟูเมืองถงหยางให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีข่าวลือแพร่ออกมาว่านางเป็นสตรีที่ทำให้ทัพกบฏปราชัย