สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 796

บทที่ 796 สารพัดเรื่องราวในเมืองหลวง

บทที่ 796 สารพัดเรื่องราวในเมืองหลวง

ณ พระราชวัง เมืองหลวง

ทันทีที่ลู่อี้เข้ามาในพระตำหนักก็เห็นภาพวาดวางแผ่ขยายอยู่ทั่วพื้น อีกอย่างทั้งหมดนั้นยังเป็นภาพวาดทิวทัศน์

เพียงแต่ลายเส้นนั้น…

ดูเหมือนว่าจะเป็นผลงานของภรรยาเขา

“ฝ่าบาทช่างอารมณ์สุนทรีย์จริง ๆ นึกไม่ถึงว่าจะยังมีเวลามาชื่นชมภาพวาดอยู่ที่นี่” ลู่อี้เอ่ยขึ้น “ท่านเรียกตัวข้ากลับมาไม่ใช่ว่ามีเรื่องจะหารือหรอกหรือ?”

“ระยะนี้เมืองหลวงเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น” ฟ่านหยวนซีเอ่ยอย่างสุขุม “เจ้ารอบรู้ถึงเพียงนี้ คงได้ยินมาบ้างกระมัง?”

“ได้ยินว่ามีทารกหายตัวไปหลายวันติดต่อกัน บางครั้งยังหายตัวไปเจ็ดแปดคนภายในคืนเดียว อย่างน้อยหายตัวไปคืนละสามคน จนกระทั่งถึงบัดนี้รวมเป็นสี่สิบกว่าคนแล้ว” ลู่อี้เอ่ย “นี่เป็นเรื่องของศาลต้าหลี่ หน่วยลับ รวมถึงกรมอาญาและสำนักตรวจการ ท่านมอบให้พวกเขาจัดการก็ได้แล้ว”

“ข้าส่งต่อคดีนี้ให้ใต้เท้าลู่น้อยแล้ว” ฟ่านหยวนซีเอ่ย “เพียงแต่คดีนี้แปลกเช่นนี้ ใต้เท้าลู่น้อยเป็นบุตรชายของท่านอัครมหาเสนาบดีลู่ ข้าจึงต้องให้ท่านกลับมารับผิดชอบ”

“ข้าเชื่อใจความสามารถของฉาวอวี่ ไม่ว่ามือมืดในเงามืดนั้นจะชั่วร้ายเพียงใด ลูกชายของข้าก็รับมือได้ แทนที่จะเรียกตัวข้ากลับมาจับตาดูคดีที่ยากเย็นนี้ให้เขา ไม่สู้ปล่อยให้ข้าไปที่เมืองถงหยางดูว่าภรรยาข้าถูกใช้งานจนกลายเป็นเช่นไรไปแล้วดีกว่า” สายตาของลู่อี้ฉายความไม่พอใจเมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้

“ผู้มีความสามารถย่อมทำงานหนักกว่าผู้อื่น ฮูหยินลู่เป็นสตรีที่มหัศจรรย์เพียงนี้ เจ้าให้นางอยู่แต่เรือนหลังเป็นสตรีธรรมดาผู้หนึ่งไม่ยุติธรรมเลยจริง ๆ ข้าในฐานะฮ่องเต้ผู้ปกครองแผ่นดิน เพื่อประโยชน์ของราษฎรในใต้หล้าแล้ว ย่อมไม่ลังเลที่จะมอบเมืองให้กับภรรยาของขุนนางใหญ่ อัครมหาเสนาบดีลู่ควรเข้าใจเจตนาดีของข้า”

“ผู้ที่เหน็ดเหนื่อยไม่ใช่ภรรยาฝ่าบาท แน่นอนว่าฝ่าบาทย่อมไม่ปวดใจ” ลู่อี้เอ่ย

เมื่อเอ่ยถึงภรรยา สีหน้าของฟ่านหยวนซีดูไม่สู้ดีนัก

ลู่อี้กล่าวว่า “ข้าเพิ่งกลับมาถึงเมืองหลวงก็ได้ยินว่าพระนางฮองเฮาตกพระโลหิต ท่านคงตรวจสอบออกมาไม่ได้ว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้กระมัง?”

“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบก็พอคาดเดาได้” ฟ่านหยวนซีเอ่ยอย่างเยือกเย็น “เซวียนอ๋องคงไม่คิดว่าสัตว์เลี้ยงทุกตัวของข้าเป็นพวกกินพืชกระมัง?”

ในเมื่อพระโอรสของเขาไม่รอด เช่นนั้นบุตรชายของเซวียนอ๋องผู้นั้นก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่เช่นกัน

“ข้างนอกล้วนเล่าลือว่าเพราะเมื่อก่อนฝ่าบาททำเรื่องชั่วร้ายมามากเกินไป บัดนี้จึงถูกลงโทษด้วยเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านเอง ยังมีคนกล่าวว่าเหตุที่ทารกเหล่านั้นหายตัวไป เป็นเพราะท่าน ฮ่องเต้ผู้นี้ทำให้ฟ้าดินทนไม่ไหวจึงลงโทษ” ลู่อี้เอ่ย “ดูเหมือนการหายตัวไปของทารกครั้งนี้เป็นแผนที่มีไว้เพื่อต่อกรกับฝ่าบาท หากทารกยังคงหายตัวไปอย่างต่อเนื่องเช่นนี้ เกรงว่าจะเกิดข่าวลวงในหมู่ราษฎรมากยิ่งกว่าเดิม”

“ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงได้เร่งเรียกตัวเจ้ากลับมา เพราะอยากให้เจ้าช่วยดูแลคดีนี้ ข้าเชื่อความสามารถของใต้เท้าลู่น้อย เพียงแต่มีเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจึงจะหายห่วง”

“ได้ ข้าทราบแล้ว”

ลู่อี้หมุนตัวเตรียมจะจากไป เมื่อเห็นภาพวาดทิวทัศน์บนพื้นจึงเอ่ยว่า “นี่เป็นภาพวาดของฮูหยินข้ากระมัง?”

“นี่เป็นอนาคตเมืองถงหยาง” ฟ่านหยวนซีมองภาพวาดตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม “มีภาพวาดทั้งหมดห้าสิบภาพ เมื่อรวบรวมเข้าด้วยกันแล้วจะเป็นหน้าตาของเมืองถงหยางในภายหน้า”

เมื่อฟ่านหยวนซีเห็นภาพวาดชุดนี้ก็รู้สึกดีใจยิ่งนักที่ตัดสินใจได้อย่างชาญฉลาด มู่ซืออวี่ไม่ทำให้เขาผิดหวังดังคาด