สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 798

บทที่ 798 มาได้ทันกาล

บทที่ 798 มาได้ทันกาล

“เหล็กจำนวนมากขนาดนี้ เจ้าไม่เคยสงสัยเลย หรือว่าพวกเขาจะนำไปทำอะไร?” ลู่ฉาวอวี่โยนบันทึกให้กับเจ้าหน้าที่ผู้นั้น

“ข้าน้อย… ข้าน้อย…” เจ้าหน้าที่ผู้นั้นดูหวาดกลัว ไม่กล้าตอบสิ่งใดทั้งสิ้น

ลู่ฉาวอวี่แค่นเสียงอย่างเย็นชา แล้วสาวเท้าไปยังปากถ้ำ

เพียงเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดฝีเท้า แล้วหันกลับมาเอ่ยว่า “พวกเจ้าสองคน คุมตัวเขาไปสำนักตรวจการ รอข้ากลับไปไต่สวน”

ในเมืองใต้ดินมี ‘ชาวเมืองผู้เป็นภัย’ กว่าเจ็ดร้อยคน ขอเพียงพวกเขาไม่ทุบหม้อหรือใช้เครื่องมือเหล็กเหล่านั้นรบราฆ่าฟันทุกวัน ย่อมไม่มีทางใช้ของพังรวดเร็วเพียงนั้นอย่างแน่นอน

ดูจากบันทึกแล้ว ในตอนแรกเริ่มยังคงปกติ ทว่าความผิดปกติทั้งหมดทั้งมวลเริ่มขึ้นเมื่อครึ่งปีก่อน ในฐานะผู้คุมที่นี่ อีกฝ่ายกลับไม่ได้สงสัยแม้แต่น้อย แม้เขาจะไม่ถูกพวกมันติดสินบนก็ถือเป็นการละเลยต่อหน้าที่ ยังคงเป็นความผิดร้ายแรงที่ต้องได้รับการลงโทษ

หลังจากเดินผ่านปากถ้ำมาได้สักพักก็เห็นเมืองใต้ดินที่ทั้งสกปรก มืดสลัว อับชื้น และอึมครึมแห่งหนึ่งอยู่ตรงหน้า

กว่าเจ็ดร้อยครัวเรือนตั้งรกรากและอาศัยอยู่ที่นี่ หากจะกล่าวว่านี่เป็นเมืองใต้ดินแห่งหนึ่งก็ไม่เกินจริงนัก

บนถนนยังมีร้านรวงต่าง ๆ อยู่ตามสองข้างทาง เพียงแต่ล้วนขายไก่ เป็ด ปลา และอาหารอื่น ๆ

ชาวเมืองที่นี่เลี้ยงไก่ เป็ด ปลา รวมไปถึงแกะ วัว หมู และอื่น ๆ เป็นของตนเอง

ข้างบนไม่อนุญาตให้ค้าขายวัวเป็นการส่วนตัว แต่อยู่ที่นี่กลับดูเหมือนว่าหากอยากจะเชือดพวกมันก็ย่อมได้ ไม่ได้เกี่ยวพันกับกฎหมายข้างบนแม้แต่น้อย

เมื่อลู่ฉาวอวี่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับคนของเขา สายตาแต่ละคู่ล้วนมองมา

เจ้าของสายตาเหล่านั้นมีทั้งบุรุษ สตรี ผู้เฒ่า และเด็ก อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะสถานะหรืออายุใด กลิ่นอายรอบกายพวกเขาล้วนเหมือนกัน นั่นคือกลิ่นอายแห่งความโหดเหี้ยม

ถึงแม้ว่าจะเป็นเด็กอายุเพียงไม่กี่ปี แต่ดวงตากลับสูญสิ้นความสดใสไปนานแล้ว ราวกับคุ้นชินกับการพบเห็นความดำมืดทุกประเภทในโลก

“ใต้เท้า ข้าน้อยเป็นจู่ปู้ของที่นี่ ไม่รู้ว่าใต้เท้าลงมาเมืองใต้ดินมีเรื่องอะไรหรือขอรับ?” ชายวัยกลางคนแต่งกายเรียบร้อยก้าวออกมา

“จู่ปู้? ที่นี่ยังมีจู่ปู้ด้วยหรือ?”

“เมืองใต้ดินมีเรื่องราวมากมายที่จำเป็นต้องจัดการ ข้าน้อยเดิมทีเป็นเพียงอาลักษณ์ในกรมอาญา ด้วยเหตุผลบางประการ พวกเขาเต็มใจให้เกียรติข้าอยู่หลายส่วน ข้าจึงรั้งอยู่ที่นี่เป็นจู่ปู้ขอรับ”

“เช่นนั้นข้าถามเจ้า หมู่นี้เมืองใต้ดินมีที่ใดน่าสงสัยหรือไม่?” ลู่ฉาวอวี่เอ่ยถาม

ชายวัยกลางคนผู้นั้นงุนงง “ยังเป็นเช่นเดิม ไม่มีอะไรน่าสงสัยนะขอรับ”

“อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นให้คนของข้าตรวจค้นเสียหน่อย” ลู่ฉาวอวี่ส่งสัญญาณมือ

มือดีหลายสิบคนที่อยู่ข้างหลังเขากระจายตัวไป

ผู้ที่กำลังเฝ้ามองเหตุการณ์เหล่านั้นดวงตาดุร้ายยิ่งกว่าเดิม

“ข้ากำลังตรวจสอบคดี มีผู้ร้ายลอบเข้ามาในเมืองใต้ดิน ข้าเกรงว่าจะคุกคามความปลอดภัยของทุกท่าน ดังนั้นจะต้องจับคนผู้นี้ให้ได้ หากพวกท่านผู้ใดพบเห็นคนน่าสงสัยจะต้องรายงานแก่ทางการ” ลู่ฉาวอวี่อาจดูเหมือนเด็ก ทว่าเมื่อแผ่บรรยากาศกดดันออกมา คนชั่วช้าสามานย์เหล่านี้ก็ไม่กล้ากระทำบุ่มบ่าม

ถึงแม้ในมือพวกเขาจะถืออาวุธสังหารทุกชนิดเอาไว้ อีกทั้งแววตาที่มองมายังโหดเหี้ยม ทว่าขุนนางหนุ่มเช่นนี้ หากไม่ได้เก่งกล้าสามารถอะไรย่อมมีผู้หนุนหลัง

เจ้าหน้าที่ทางการตรวจค้นไปทุกหนทุกแห่ง

“ดูจากบันทึกแล้ว เดือนนี้พวกทานได้รับเครื่องมือเหล็กมาจำนวนหนึ่ง ตอนนี้พวกมันอยู่ที่ใด?”

“แจกจ่ายให้กับชาวเมืองที่ต้องการแล้วขอรับ”

“ถึงแม้จะแจกจ่ายแล้ว คงมีบันทึกเหลืออยู่กระมัง?”

“ขอรับ”

“นำมาให้ข้าดูเถิด”

จู่ปู้กลับไปเอาบันทึกมา ไม่นานก็นำกลับมายื่นให้ถึงมือลู่ฉาวอวี่ด้วยท่าทีเคารพ “ใต้เท้าเชิญตรวจดู”

“บันทึกก่อนหน้านี้เล่า?”

“ก่อนหน้านี้ไม่นานมีฝนตกหนัก ที่พักของข้าหลังคารั่วจึงเสียหายหมดแล้วขอรับ”

“ช่างบังเอิญเสียจริง”

“นั่นน่ะซี”

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่รับผิดชอบการตรวจค้นกลับมาแล้ว เขาส่ายศีรษะให้กับลู่ฉาวอวี่ไอรีนโนเวล