สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 819

บทที่ 819 สู่ขอแต่งงานห้าครั้งแล้ว

บทที่ 819 สู่ขอแต่งงานห้าครั้งแล้ว

“หากคำตอบของข้าไม่ใช่คำตอบที่ท่านต้องการ ท่านจะยอมแพ้หรือไม่?”

“แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้” เซี่ยเฉิงจิ่นเอ่ย “แต่ข้ารอได้ หากเจ้าไม่พร้อม ข้าจะรอจนกว่าเจ้าจะพร้อม แน่นอนว่าจะเป็นการดีที่สุดหากไม่นานนัก อย่างไรเสียแผ่นดินก็ไม่อาจขาดผู้สืบราชสันตติวงศ์แม้เพียงวันเดียว”

ลู่จื่ออวิ๋นหมุนตัวกลับไปมองทะเลสาบเบื้องหน้า

หลายปีมานี้ จิตใจของเซี่ยเฉิงจิ่นยังไม่เปลี่ยนแปลง อีกทั้งยังดูเหมือนนางจะไม่ได้ปฏิเสธที่เขาเข้าใกล้

หากนางไม่ยินดี ตอนนั้นคงปฏิเสธไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าอันที่จริงแล้วนางยินยอมพร้อมใจ

“เรื่องการแต่งงานเป็นคำสั่งของบิดามารดาวาจาของแม่สื่อ ท่านถามข้าไปก็ไร้ประโยชน์ ไปถามท่านพ่อท่านแม่ข้าเถอะ!” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “หากผ่านบททดสอบของพวกเขาได้ค่อยว่ากัน”

เมื่อเซี่ยเฉิงจิ่นได้ยินถ้อยคำนี้ ยังจะไม่เข้าใจอะไรได้อีก?

เขามองนางด้วยสีหน้ามีความสุข ดวงตาของชายหนุ่มท่วมท้นไปด้วยความรักไร้ซึ่งความเสียดาย

“ข้าจะไปหาแม่สื่อประเดี๋ยวนี้ จากนั้นจึงจะมาสู่ขอเจ้ากับอัครมหาเสนาบดีลู่และฮูหยินลู่พร้อมกับสินสอด”

ลู่จื่ออวิ๋นมองเขาจากไปอย่างเร่งรีบ แก้มของนางร้อนผะผ่าว

เขาไม่จำเป็นต้องรีบร้อนเพียงนั้นกระมัง?

ในฐานะฮ่องเต้อาณาจักรเฟิ่งหลิน นางนึกไม่ถึงว่าเขาจะมาปรากฏตัวในอาณาจักรฮุ่ยจริง ๆ เซี่ยเฉิงจิ่นไม่กลัวหรือว่าคนของอาณาจักรฮุ่ยจะใช้เขาต่อรองเพื่อทำร้ายอาณาจักรเฟิ่งหลิน?

“คิดอะไรอยู่หรือ?” มู่ซืออวี่ไม่รู้ว่ามาถึงศาลาตั้งแต่เมื่อใด

เมื่อได้ยินคำพูดของนาง ลู่จื่ออวิ๋นจึงหลุดจากภวังค์ความคิดตนเอง

“ท่านแม่ ท่านมาได้อย่างไร?”

“หากข้าไม่มา แล้วลูกสาวถูกคนลักพาตัวไปก็คงไม่รู้” มู่ซืออวี่ยื่นมือออกมา ส่งสัญญาณให้ลู่จื่ออวิ๋นเข้าไปหา

ลู่จื่ออวิ๋นคว้ามือมารดามากุมเอาไว้แล้วนั่งลงข้าง ๆ

“ท่านแม่ เมื่อครู่นี้ท่านได้ยินแล้วหรือ?”

“หลายปีเพียงนี้ จิตใจของเขายังมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง ข้าคิดว่าเขาจริงใจทีเดียวจึงรับปากให้พวกเจ้าได้พบกัน” มู่ซืออวี่เอ่ย “แน่นอนว่าเรื่องการแต่งงานของพวกเจ้ายังเป็นพี่ชายและท่านพ่อของเจ้าตัดสินใจ แม่ไม่มีความเห็นใด”

เซี่ยเฉิงจิ่นคิดว่าหากมู่ซืออวี่พยักหน้า ทุกอย่างจะเรียบร้อย ลูกสาวสกุลพวกเขาย่อมไม่อาจสู่ขอแต่งงานได้ง่าย ๆ เพียงเอาชนะใจนางไม่นับเป็นอะไร แต่บุรุษในสกุลลู่กลับเป็นผู้ที่เอาชนะใจได้ยากที่สุด

นับแต่โบราณกาล ยามแม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองยิ่งชอบ หากแต่เมื่อเป็นพ่อตามองดูลูกเขย นั่นยิ่งมองยิ่งขัดตา ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงว่ายังมีพี่ภรรยาที่หวงน้องสาวอยู่อีกผู้หนึ่ง นั่นยิ่งยากขึ้นไปอีกขั้นแล้ว

“อย่างไรเสียข้าก็ฟังท่านพ่อท่านแม่และพี่ใหญ่ หากแม้กระทั่งพวกท่านเขายังสร้างความประทับใจให้ไม่ได้ เช่นนั้นข้าก็ไม่แต่งงานกับเขาอย่างแน่นอน” ลู่จื่ออวิ๋นกอดแขนมารดา “เพียงแต่ท่านแม่ หากข้าแต่งงานไปแล้ว นั่นไม่ใช่ว่าต้องแยกจากพวกท่านหรือ? ท่านแม่ ท่านไปกับข้าเถอะ ข้าไม่อยากแยกจากท่าน”

“เจ้ายังไม่ทันได้เขียนแม้กระทั่งชื่อวันเดือนปีตรวจดวงชะตา ตอนนี้ก็เริ่มคิดเรื่องแต่งงานแล้วหรือ?” มู่ซืออวี่จงใจเอ่ยกระเซ้า

ลู่จื่ออวิ๋นติดตามมู่ซืออวี่มานานหลายปี หนังหน้าจึงค่อย ๆ หนาขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว เมื่อได้ยินนางหยอกเย้าเช่นนี้ก็ไม่รู้สึกรู้สา เพียงกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “บุรุษถึงวัยควรแต่งงาน สตรีก็ถึงวัยควรแต่งงาน ข้าไม่ได้กล่าวอะไรผิดนี่เจ้าคะ”