สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 878

บทที่ 878 ทำเช่นนี้อีกสองสามครั้ง ท้องพระคลังก็ไม่ว่างเปล่าแล้ว

บทที่ 878 ทำเช่นนี้อีกสองสามครั้ง ท้องพระคลังก็ไม่ว่างเปล่าแล้ว

เสนาบดีกรมพระคลังถูกยึดทรัพย์ ภายในราชสำนักเกิดความไม่พอใจมากมาย

ในตอนนี้เอง พวกเขารู้สึกประหนึ่งขาดริมฝีปากขึ้นมา*[1]

“ไม่ว่าด้วยเหตุใดก็ตาม หากให้แม่นางน้อยผู้หนึ่งยื่นมือมาแทรกแซงเรื่องในราชสำนัก นั่นจะไม่ไร้สาระเกินไปหน่อยหรือ?”

“ไม่ผิด ถึงแม้ใต้เท้าวังจะทำผิดพลาดมากเพียงใดก็ไม่ถึงขั้นต้องยึดทรัพย์กระมัง?”

ขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารล้วนกล่าวประท้วงระหว่างประชุมเช้า คิดจะให้ขุนนางที่ปรึกษาหลายคนแสดงความคิดเห็นต่อฮองเฮา พวกเขาไม่อาจปล่อยให้คุณหนูรองลู่นำองครักษ์เพ่นพ่านไปทั่ว สร้างความวุ่นวายให้ราชสำนักเช่นนี้

“ใต้เท้าทุกท่านสามารถไปเข้าเฝ้าพระนางฮองเฮาด้วยตนเองได้” ใต้เท้าหยางแสร้งทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ “ระยะนี้มีเรื่องมากมาย พวกข้าไม่อาจปลีกตัวได้จริง ๆ”

“ฮองเฮาอยู่ในวังหลัง ปกติมีเพียงขุนนางที่ปรึกษาไม่กี่คนที่เข้าเฝ้าพระนางได้ พวกเราขุนนางตำแหน่งเล็ก ๆ จะมีคุณสมบัติเข้าเฝ้าพระนางได้อย่างไร?”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้นเสมอไป” เซี่ยชิงโจวแย้มยิ้มออกมาแล้วเอ่ยว่า “นับตั้งแต่โบราณกาล ขุนนางทักท้วงผู้ปกครองไม่ใช่ข้อห้าม หากใต้เท้าทุกท่านไม่พอใจจริง ๆ สามารถเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อทัดทานได้ ปกติฮองเฮารักษาหน้าตาเป็นที่สุด ย่อมจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจังแน่นอน”

ขุนนางที่พูดขึ้นมา “…”

ผู้ใดจะเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อทัดทานกัน?

อยู่ดี ๆ เหตุใดต้องหาเรื่องตายเล่า?

“ทุกท่าน ฮองเฮาเพิ่งให้กำเนิดองค์รัชทายาท เวลานี้เป็นเวลาพักฟื้นร่างกาย ตอนนี้พระนางไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะจัดการราชกิจ หากปล่อยให้ครอบครัวพระนางวุ่นวายเช่นนี้ นั่นไม่เท่ากับขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารของอาณาจักรเฟิ่งหลินเราไร้ความสามารถหรือ?”

“นั่นสิ นั่นสิ”

เซี่ยชิงโจวหัวเราะออกมาเบา ๆ “ข้าให้พวกท่านเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อทัดทานก็ปฏิเสธ กลับกัน เจ้ายืนกรานที่จะปลุกเร้าความไม่พอใจของทุกคน ข้าขอบอกพวกท่านไว้เลยว่า ฝ่าบาทมอบตราราชลัญจกรหยกให้ฮองเฮาต่อหน้าพวกเรา หากพวกท่านมีข้อโต้แย้งใด ๆ เช่นนั้นก็สามารถไปที่ชายแดนเพื่อให้ฝ่าบาทนำตราราชลัญจกรหยกกลับคืนมาได้”

“ใต้เท้าเซี่ย ท่านปกป้องฮองเฮาเพียงนี้ มีปัญหาอะไรใช่หรือไม่?”

“ใต้เท้าเซี่ยก่อนหน้านี้ก็เป็นคนอาณาจักรฮุ่ย แน่นอนว่าย่อมเข้าข้างคนอาณาจักรฮุ่ยด้วยกัน”

“ข้าเชื่อฟังพระบัญชาของฝ่าบาท ช่วยเหลือฮองเฮาอย่างเต็มที่ นี่มีปัญหาตรงไหน? หรือพวกท่านไม่ต้องการเชื่อฟังฝ่าบาท?” เซี่ยชิงโจวถาม

“พอได้แล้ว ไม่ต้องโต้เถียงกันแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ตลาดขายผัก เอะอะวุ่นวายเหมาะสมที่ใดกัน?” ใต้เท้าเฉินเสนาบดีที่ปรึกษาผู้หนึ่งกล่าว

เมื่อเซี่ยชิงโจวเดินจากมา เขายังได้ยินขุนนางเหล่านั้นกล่าวว่าการปล่อยให้สตรีเข้ามาจัดการบ้านเมืองนั้นไร้เหตุผล

สุนัขจิ้งจอกเฒ่าเหล่านี้ฉลาดจะตาย จะเป็นผู้ที่ก้าวออกมาแย้งโดยตรงได้อย่างไร?

ในพระตำหนัก ลู่จื่ออวิ๋นฟังลู่จื่อชิงอธิบายแล้วกล่าวว่า “ทำได้ดีมาก”

“พี่หญิง ท่านอย่าตำหนิข้าเลยนะเจ้าคะ”

“ไยข้าต้องตำหนิเจ้า? กรมพระคลังฉวยโอกาสยามฝ่าบาทไม่อยู่ อีกทั้งข้ายังเพิ่งคลอดลูก ไม่อาจออกไปว่าราชกิจได้ เขาคิดว่าสามารถซุกซ่อนเรื่องที่ก่อได้ ทั้งยังรังแกราษฎรเช่นนี้ เขาบอกว่าทหารชายแดนกำลังขาดแคลนไม่ใช่หรือ? ทำเช่นนี้อีกสองสามครั้ง ท้องพระคลังของเราก็จะมั่งคั่งขึ้นแล้ว”

“พี่หญิง ท่านกับข้าคิดไปในทางเดียวกัน อาณาจักรเฟิ่งหลินไม่นับว่าร่ำรวย แต่ข้าเห็นว่าขุนนางบางคนในราชสำนักกินดีอยู่ดี จับจ่ายใช้สอยง่ายยิ่งกว่าขุนนางอาณาจักรฮุ่ยเสียอีก คนเหล่านี้ควรได้รับการปรับปรุง”

ขุนนางระดับสูงอย่างเสนาบดีกรมพระคลัง ครั้นจะโดนตรวจค้นก็ถูกตรวจค้นทันที ขุนนางในราชสำนักย่อมรับรู้ได้ถึงวิกฤต อย่างไรก็ตาม ถึงแม้พวกเขาจะเอ็ดอึงในราชสำนักอย่างหน้าชื่นตาบาน ทว่าก็ไม่มีผู้ใดกล้าสร้างปัญหาต่อหน้าฮองเฮา

มีเสนาบดีกรมพระคลังผู้นี้เป็นตัวอย่าง หมู่นี้จึงไม่มีเหตุการณ์ใหญ่ ๆ เกิดขึ้นอีก แน่นอนว่าขุนนางกรมพระคลังถูกถอดถอนจากตำแหน่งอย่างเป็นทางการ ย่อมต้องมีคนเข้ามารับตำแหน่งนี้ ลู่จื่ออวิ๋นจึงให้เซี่ยชิงโจวเสนอชื่อมาตามตรง

ลู่จื่ออวิ๋นออกจากการอยู่เดือนแล้ว

หลังจากนั้น นางจึงจัดงานเลี้ยงครบเดือนเล็ก ๆ ขึ้นในวัง ไม่มีพิธีใหญ่โตอะไร ไม่ได้เชิญขุนนางพลเรือนและขุนนางทหารในราชสำนักเข้าร่วม นอกจากสมาชิกในครอบครัวก็มีเซี่ยชิงโจวพ่อบุญธรรมผู้นี้