สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 882

บทที่ 882 ใช้สมองเช่นนี้ไขคดีหรือ?

บทที่ 882 ใช้สมองเช่นนี้ไขคดีหรือ?

“ข้าจะล้างแค้นให้ครอบครัวข้า ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคน” ซูหลินพุ่งเข้าไปพร้อมกับดวงตาแดงก่ำ

อย่างไรก็ตาม แม้กระทั่งวรยุทธ์แมวสามขาของลู่จื่อชิง เขายังไม่อาจเอาชนะได้ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงมือสังหารเหล่านั้น

องครักษ์วังหลวงและผู้คุ้มกันลับที่คอยปกป้องลู่จื่อชิงกระโดดออกมาจากทุกทิศทาง

เมื่อคนชุดดำเห็นก็รู้ว่าสู้ไม่ได้จึงร่นถอยไปในทันที

ทั้งสองฝ่ายสู้กันอย่างดุเดือด

ไม่ง่ายเลยกว่าลู่จื่อชิงจะมีโอกาสต่อสู้สักครั้ง นางกระโจนเข้าต่อสู้กับคนชุดดำเหล่านั้น โดยไม่คำนึงถึงเสียงห้ามปรามของซ่งหานจือ

มีเพียงผ่านการต่อสู้จริง ๆ เท่านั้นที่จะรู้ได้ว่าวรยุทธ์ของตนดีเพียงใด

ลู่จื่อชิงคิดมาโดยตลอดว่าการฝึกฝนของตนอยู่ในระดับทั่วไป

อาจารย์คนแรกของนางคือฉีเซียว ต่อมาเป็นอาจารย์ซ่งที่ลึกลับทว่ามีความสามารถ ทั้งสองแทบไม่ได้กล่าวชมนาง แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังคงพึงพอใจที่ได้สอนวรยุทธ์นาง คุณหนูรองลู่คิดเสมอว่าตนมีพรสวรรค์ด้านนี้ แต่เมื่อนางได้ต่อสู้กับคนชุดดำเหล่านั้นจริง ๆ ก็พบว่าตนค่อนข้างสับสนเมื่อถูกโจมตี หลายครั้งหากซ่งหานจือไม่อยู่ตรงนั้นและคอยปกป้อง นางคงโดนคนชุดดำลอบสังหารไปแล้ว

วิทยายุทธ์ของซ่งหานจือก้าวหน้าเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?

ในยามปกติเขามักจะถ่อมตน ดูยกย่องนับถือนาง นึกไม่ถึงว่าเขาจะมีฝีมือดีเพียงนี้

คนชุดดำเหล่านั้นหลบหนีไปแล้ว

เพียงแต่ไม่ใช่ว่าไร้ประโยชน์เสียทีเดียว พวกนางล้มคนชุดดำสามคนลงได้

ซูหลินถอดผ้าปิดหน้าคนชุดดำออก

ใบหน้าที่น่าอนาถเผยออกมา

คนชุดดำทั้งสามเสียโฉมไปนานแล้ว ไม่อาจมองเห็นเค้าหน้าดั้งเดิมของพวกเขาได้แม้แต่น้อย

“แม้แต่ลิ้นก็ไม่มี” ซ่งหานจือง้างปากของคนชุดดำออก พบว่าในปากไม่มีสิ่งใด จากนั้นจึงกล่าวว่า “ถึงแม้พวกเขาจะไม่ตายทั้งยังตกอยู่ในมือเรา แต่ท้ายที่สุดกลับไม่พบสิ่งใด”

“ใบหน้าเละเทะ ถูกตัดลิ้น คนพวกนั้นช่างโหดร้ายไร้ความปรานีจริง ๆ” ซูหลินเอ่ย “ความพยายามของเราไร้ผลอีกแล้วหรือ?”

“พวกเรานำศพเหล่านี้ให้ศาลต้าหลี่ บอกให้พวกเขาตรวจสอบดูว่าอาวุธที่คนชุดดำใช้นั้นเป็นอาวุธที่ทำให้ทุกคนในสกุลซูเสียชีวิตหรือไม่ หากตรงกัน เช่นนั้นคงเป็นคนกลุ่มเดียวกัน”

ลู่จื่อชิง ซูหลิน และคนอื่น ๆ กลับไปที่ศาลต้าหลี่อีกครั้ง

เจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่ต่างตกใจกลัวเมื่อคดีหนึ่งไม่ทันคลี่คลายก็เกิดคดีใหม่ขึ้นแล้ว

“ในเมื่ออันตรายถึงเพียงนี้ ตอนนี้เด็ก ๆ ไม่ควรเที่ยวเตร่ ควรอยู่แต่ในวัง เช่นนี้ก็จะช่วยปกป้องผู้สืบทอดคนสุดท้ายของสกุลซูของพวกเจ้าไว้ได้” เจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่เอ่ย “มือสังหารนั้น แน่นอนว่าพวกเราจะต้องจับให้ได้ วางใจเถิด”

หลังออกมาจากศาลต้าหลี่แล้ว ลู่จื่อชิงขอให้ฉินโม่ถงและทหารองครักษ์คนอื่น ๆ พาซูหลินกลับไปก่อน นางอ้างว่าตนต้องการออกไปสูดอากาศ ตนและซ่งหานจือจะกลับไปในภายหลัง

ซูหลินไม่มีกะจิตกะใจจะคิดอะไรมาก ทั้งยังไม่สนใจว่าผู้อื่นจะทำสิ่งใดตอนนี้ จิตใจของเขาว่างโหวง ทำตามทุกอย่างที่ผู้อื่นจัดแจงให้

“ซ่งหานจือ บอกข้ามาตรง ๆ เจ้าเริ่มเรียนวรยุทธ์ตั้งแต่เมื่อใด?” ลู่จื่อชิงหันกลับไปจ้องซ่งหานจือ