สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 881

บทที่ 881 เด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

บทที่ 881 เด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

“สกุลซูของเจ้าไม่ใช่สกุลชาวบ้านธรรมดาทั่วไป คนมากมายเพียงนั้นจู่ ๆ ก็ถูกสังหารทั้งหมด ก่อนหน้านี้เจ้าเคยระแคะระคายอะไรหรือไม่?” ซ่งหานจือถาม “ระยะนี้มีคนน่าสงสัยปรากฏตัวในสกุลเจ้าหรือไม่?”

“คนน่าสงสัย…” ซูหลินส่ายหน้า “ข้าไม่รู้ อย่างที่พวกเจ้ารู้ ข้าไม่เคยสนใจเรื่องในครอบครัวเลย”

“เอาละ ไม่ต้องถามแล้ว” ลู่จื่อชิงกล่าว

เมื่อเจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่รู้ว่าซูหลินฟื้นแล้ว พวกเขาก็เรียกตัวซูหลินไปถามคำถามมากมายทันที เมื่อซูหลินกลับมา สีหน้าเขาไม่น่าดูเท่าใดนัก อีกทั้งยังดูไร้ชีวิตชีวา แตกต่างจากคนหยิ่งผยองก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

“ต่อจากนี้เจ้าคิดจะทำอย่างไรต่อไป? อย่างเช่น เจ้าคิดจะไปที่ใด?” ลู่จื่อชิงถามซูหลิน

ซูหลินตอบ “ข้ายังมีท่านตาท่านยาย ตอนนี้ดูเหมือนต้องไปหาพวกเขาแล้ว”

“เจ้าเคยคิดบ้างหรือไม่ว่า หากคนผู้นั้นที่ทำลายล้างสกุลซูรู้ว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่จะไปหาท่านตาท่านยายของเจ้าแล้วตามฆ่า บางทีพวกเขาอาจจะตามฆ่าเจ้าเพื่อตัดรากถอนโคน” ซ่งหานจือกล่าว

สีหน้าของซูหลินแปรเปลี่ยนฉับพลัน

“หานจือกล่าวไม่ผิด” ลู่จื่อชิงเอ่ย “มิเช่นนั้น เจ้าติดตามพวกเราก่อนดีหรือไม่? ถึงแม้ข้าจะอยู่กับพี่หญิงเพียงชั่วคราว แต่ข้าเป็นลูกพี่เจ้าไม่ใช่หรือ มีข้าอยู่หนึ่งวัน แน่นอนว่าข้าต้องปกป้องเจ้าได้อีกหนึ่งวัน”

“พระนางฮองเฮาจะ…”

“พี่หญิงข้าเป็นมารดาอาณาจักรพวกเจ้า เรื่องสกุลซูก็อยู่ในความรับผิดชอบของนาง ยามนี้เจ้าอยู่ในวังไปก่อน รอให้หาตัวมือสังหารพบ วิกฤตคลี่คลาย ค่อยจัดการเรื่องสกุลซูอีกครั้ง” ลู่จื่อชิงเอ่ย “จัดการตามนี้ก็แล้วกัน”

ลู่จื่ออวิ๋นเรียกศาลต้าหลี่ สำนักตรวจการ กรมอาญา กรมกองที่เกี่ยวข้องกับการตรวจสอบมาเพื่อหารือเรื่องคดีนี้ ในยามนี้เองขุนนางที่ปรึกษาก็ถูกเรียกตัวเข้าวังแล้วเช่นกัน พวกเขาถกเรื่องนี้กัน ในพระที่นั่งอี้เจิ้งเป็นเวลาสองชั่วยาม กว่าพวกเขาจะออกจากวังก็เป็นเวลาดึกแล้ว

มู่ซืออวี่กำลังหยอกล้อเสี่ยวเฉิงอี๋ เมื่อนางเห็นลู่จื่ออวิ๋นกลับมาจากข้างนอกจึงเอ่ยขึ้น “ไม่มีเบาะแสหรือ?”

“ท่านแม่สติปัญญาล้ำเลิศจริง ๆ” ลู่จื่ออวิ๋นนั่งลงข้าง ๆ แล้วยกชาขึ้นจิบ

“นี่ต้องขบคิดที่ใดกัน? ดูจากสีหน้าเจ้าก็มองออกแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ย “โศกนาฏกรรมฆ่าล้างสกุล นี่เป็นการท้าทายราชสำนัก ท้าทายทั้งอาณาจักรเฟิ่งหลิน”

“คนในสกุลซูกว่าร้อยคนถูกฆ่าในระยะเวลาสั้น ๆ ทั้งยังไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ เอาไว้ เมื่อถามเพื่อนบ้าน พวกเขาต่างก็บอกว่ายามนั้นมีคนแสดงกายกรรมผาดโผนอยู่บนท้องถนน พวกเขาล้วนไปดูกายกรรม”

“ข้าก็ยกคำถามนี้ขึ้นมาเช่นกัน” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ทางศาลต้าหลี่ก็ตรวจสอบแล้ว คณะกายกรรมคณะนั้นเพิ่งมาจากที่อื่นไม่นานมานี้ การแสดงผาดโผนของพวกเขาค่อนข้างแปลกใหม่ ผู้คนจำนวนมากหลั่งไหลมาที่นี่เพราะชื่อเสียงของพวกเขา”

“ตาข่ายสวรรค์ห่างแต่ไม่รั่ว ในเมื่อทำแล้วย่อมต้องตรวจสอบความจริงออกมาได้เสมอ เพียงแต่สงสารเด็กคนนั้นยิ่งนัก ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“น้องหญิงพาเขาเข้าวังมาแล้ว”

“เช่นนี้ก็ดี”

ลู่จื่อชิงขอลาเรียนกับอาจารย์ซ่ง บอกว่านางต้องการตรวจหาความจริงเรื่องโศกนาฏกรรมทำลายล้างครอบครัวน้องชายตน

อาจารย์ซ่งนั่งกระดกสุราอยู่บนต้นไม้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ รับคำอย่างไม่ยี่หระ

“นังหนู มือสังหารผู้นั้นใช้อาวุธอะไร?” อาจารย์ซ่งเอ่ยถาม

ลู่จื่อชิงพลันตระหนักขึ้นมาได้ “จริงสิ เหตุใดข้าไม่ได้สนใจเรื่องนี้?”

ซูหลินวิ่งเข้ามาจากด้านนอก “ข้านึกถึงผู้ที่น่าสงสัยได้ผู้หนึ่ง”

“ผู้ใด?”

“เด็กหนุ่มผู้หนึ่งอายุไม่มากไปกว่าพวกเรานัก” ซูหลินเอ่ย “ยามนั้นเขามาหาพ่อข้า แล้วเดินออกมาจากห้องตำรา ข้าได้ยินพวกเขาทะเลาะกัน ครั้นข้ากำลังจะเข้าไป เขาก็เดินออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเสียก่อน”

“เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าเขาหน้าตาอย่างไร?” มู่ซืออวี่ถาม