สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 936

บทที่ 936 ไม่อยากแต่งงาน

บทที่ 936 ไม่อยากแต่งงาน

สมองของนางปรากฏภาพฉากที่ทำแผลให้ลู่ฉาวอวี่เมื่อวานนี้ขึ้นมา

ลู่ฉาวอวี่เอนกายอยู่ตรงนั้น เรือนผมสีดำของเขาสยายลงมา ราวกับสาวงามบอบบางผู้หนึ่ง

ดวงตาเหล่าคู่นั้นสีดำสนิทลึกล้ำ ราวกับดวงดาวบนฟากฟ้า เต็มไปด้วยความเมตตาและอ่อนโยน

สิงเจียซือรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับตน

หัวใจของนาง…

เต้นเร็วยิ่งนัก!

หรือว่านางก็ป่วยแล้ว?

เมื่อลู่ฉาวอวี่ตื่นขึ้นมา สิ่งที่เขาเห็นเป็นภาพหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังเช็ดเหงื่อให้ทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา

ร่างกายเขาเต็มไปด้วยเหงื่อทำให้รู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม หญิงสาวกลับปิดตาเช็ดเหงื่อ เห็นได้ชัดว่าเช็ดไม่ถูกที่ถูกทางแม้แต่น้อย นั่นทำให้ร่างกายของเขาระคายเคืองยิ่งกว่าเดิม

“เจ้าปิดตาเช็ดจะเช็ดถูกได้อย่างไร?” ลู่ฉาวอวี่เอ่ยขึ้นมาเบา ๆ

ผ้าในมือสิงเจียซือเลื่อนหล่นจากมือนาง นางลืมตาขึ้นอย่างประหม่า เห็นเพียงรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของลู่ฉาวอวี่

“เจ้ากำลังทำอะไร?”

“ท่านฟื้นแล้วหรือ!” สิงเจียซือกล่าวด้วยความตื่นเต้น “ยังไม่สบายตัวที่ใดหรือไม่?”

“มีสิ!” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “เหงื่อไหลท่วมกาย ไม่สบายตัวยิ่งนัก”

“เช่นนั้น ข้าจะไปเรียกคนเข้ามา”

“ไม่ต้องแล้ว” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “เจ้าบอกข้ามาก่อนว่า เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้!”

“แผลของท่านติดเชื้อจึงมีไข้ขึ้นสูง ข้ากังวลเล็กน้อยจึงมาดู”

“ไม่เป็นไรแล้ว” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “ไม่ต้องกังวล”

“ต้องโทษข้า เมื่อวานเหตุใดไม่ระวังได้ก็ไม่รู้”

“ถึงแม้แผลจะไม่ปริ ข้าก็ยังคงติดเชื้อเช่นเดิม” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “หลังเจ้าจากไปเมื่อวาน ข้าปรึกษาเรื่องงานกับลูกน้อง ไม่ได้พักผ่อนจนถึงเที่ยงคืน”

ด้วยเหตุนี้ การที่เขาล้มป่วยจึงไม่ได้เกี่ยวข้องกับนาง

สิงเจียซือขมวดคิ้ว “ใต้เท้า เหตุใดท่านไม่ดูแลร่างกายตนเองเลยเล่า? ท่านบาดเจ็บจนเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะห่วงเรื่องในราชสำนักอยู่อีกหรือ? ทั้งสำนักตรวจการไม่มีใต้เท้าคนอื่น ๆ ที่ทำงานได้นอกจากท่านหรือไร?”

“คำพูดของเจ้ายามนี้เหมือนผู้ใดรู้หรือไม่?”

สิงเจียซือส่ายหน้า

“แม่ข้า”

สิงเจียซือ”…”

ลู่ฉาวอวี่เห็นใบหน้าของนางแดงระเรื่อจึงยิ้มบาง “วันนี้เจ้าไม่ได้เตรียมไก่ย่างมาให้ข้าแล้วหรือ?”

“ท่านป่วยถึงเพียงนี้ยังจะกินไก่ย่างอะไรอีก?”

มู่ซืออวี่ฟังบ่าวรับใช้รายงานแล้วกล่าว “เตรียมอาหารมื้อเบาไว้ ประเดี๋ยวข้าจะรับรองแม่นางสิง”

“เจ้าค่ะ”

ซูจือหลิ่วที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยว่า “ดวงชะตาวันเกิดยังไม่ทันได้ตรวจดู กลับกระตือรือร้นเอาอกเอาใจลูกสะใภ้เพียงนี้แล้วหรือ?”

“เอาอกเอาใจอะไรกัน? ข้ายังไม่รู้ว่าแม่นางสิงจะสนใจเจ้าเด็กคนนั้นหรือไม่ เหตุใดพวกเราไม่ลองดูท่าทีของอีกฝ่ายดูเล่า?” มู่ซืออวี่เอ่ย “เจ้าลูกคนนั้นหน้าตาไม่เลว เพียงแต่นิสัยเสีย ๆ ของเขาก็ไม่ใช่ว่าแม่นางทุกคนจะทนได้ ข้าไม่ได้อยากกระตือรือร้นอยู่แต่เพียงฝ่ายเดียว นั่นจะกระอักกระอ่วนเสียเปล่า ๆ”

“นี่มีเหตุผล”

“เจ้าช่วยแนะนำเรื่องเตรียมการที่พักเถิด ดูว่าข้ายังต้องเพิ่มเติมอะไรอีกหรือไม่”