สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 948

บทที่ 948 สถานการณ์ของนายท่านรองลู่

บทที่ 948 สถานการณ์ของนายท่านรองลู่

เหตุการณ์ทั้งสองด้านเกิดขึ้นในขณะเดียวกัน

มู่ซืออวี่เชิญซูจือหลิ่วมาที่บ้านของนาง เทชาดอกจวี๋ฮวาให้แล้วนั่งลงข้าง ๆ

ซูจือหลิ่วเห็นว่าท่าทีของนางดูผิดแปลกไป ใบหน้าที่มักประดับด้วยรอยยิ้มก็หายไปแล้วเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้นหรือ? ท่านอย่าเป็นเช่นนี้เลย ข้าชักกลัวขึ้นมาแล้ว”

มู่ซืออวี่มองอีกฝ่าย “เรื่องที่ข้าจะบอกต่อไปนี้ เจ้าอย่าได้ตกใจไป เพียงแค่เตรียมใจให้พร้อม หากเจ้าพร้อมแล้วก็บอกข้า ข้าจะได้เข้าเรื่อง”

“ท่านบอกมาเถิด ไม่ว่าจะเป็นข่าวอะไร ข้าก็ไม่อยากชักช้าแล้ว เพียงแค่อยากรู้โดยเร็วที่สุด”

“นี่เกี่ยวกับสามีของเจ้า”

มู่ซืออวี่เล่าเรื่องสภาพร่างกายของลู่เซวียนให้อีกฝ่ายฟัง

ซูจือหลิ่วหยิบถ้วยชาขึ้นจิบด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา เมื่อไม่รับรู้รสใด ๆ ทั้งสิ้น นางจึงวางกลับลงไป

“เขารู้หรือไม่?”

“พี่ชายเขาจะบอกเอง”

“เช่นนั้นข้าควรทำอย่างไร?”

“ที่จวนพวกเจ้าจะต้องมีปัญหาแน่ ในฐานะนายหญิงของบ้าน เจ้าหาตัวคนผู้นั้นออกมาเถอะ ต่อหน้าสามีเจ้า อย่าทำตัวเปราะบางจนเกินไป เจ้าต้องคอยปลอบใจเขา อย่าได้เพิ่มความกังวลใจให้เขา ข้าได้เขียนจดหมายถึงน้องสะใภ้อิ๋งจู๋แล้ว ทางนางจะต้องมีวิธีแก้ไขอย่างแน่นอน”

“ข้าฟังท่าน”

“ตอนนี้เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

ซูจือหลิ่วคว้าแขนของมู่ซืออวี่มากอดไว้แล้วพิงไหล่นาง “ข้าจะต้องใจเย็น ท่านให้ข้ายืมไหล่ท่านพิงสักประเดี๋ยวเถอะ”

นับตั้งแต่มู่ซืออวี่กับซูจือหลิ่วพูดคุยกัน ซูจือหลิ่วแทบไม่ได้ออกจากจวน นางอยู่ที่จวนทั้งวัน หากไม่ดูแลเรือนก็ดูแลสุขภาพร่างกายให้ลู่เซวียนด้วยตนเอง

ข่าวจากหุบเขาเทพโอสถกลับมาอย่างรวดเร็ว

พวกเขาจัดเตรียมคนยี่สิบคนส่งมายังเมืองหลวง ประการหนึ่งมาเพื่อรักษาร่างกายของลู่เซวียน ประการที่สองเพื่อมาสั่งสมประสบการณ์ แน่นอนว่าเหตุผลหลักเป็นเพราะลู่อี้ทางนี้มีความเคลื่อนไหว อาจต้องใช้กำลังคน

ตามจดหมาย อีกฝ่ายกำลังเร่งเดินทาง ใช้เวลาสิบวันจึงจะมาถึงเมืองหลวง ภายในสิบวันนี้สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือ อย่าปล่อยให้ร่างกายของลู่เซวียนทรุดหนักไปมากกว่าเดิมและอย่าได้ถูกคนปองร้ายอีก

ณ จวนแม่ทัพฉี ฉู่หนิงจูและลูกสาวของนางรับรองแขกเหรื่อสตรี ขณะที่ฉีเจินและลูกชายของภรรยาเอกและลูกชายนอกสมรสรับรองแขกบุรุษที่มาแสดงความยินดีต่อพวกเขา

วันนี้เป็นวันที่แม่ทัพฉีและคนในสกุลย้ายเข้ามาอยู่ในจวนใหม่ จวนใหม่แห่งนี้ได้รับพระราชทานจากฮ่องเต้ จึงมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่าของจวนเดิมก่อนหน้านี้ นอกจากฉีเจินกับภรรยาและลูก ๆ ที่อาศัยอยู่ที่นี่แล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าฉีและบ้านอื่น ๆ ในสกุลฉีก็ย้ายมาที่นี่แล้วเช่นกัน

“บ้านรองไม่ใช่ครอบครัวฉีป๋อเจวี๋ยหรือ?”

“ใช่น่ะซี”

“ฉีป๋อเจวี๋ยได้รับบรรดาศักดิ์เป็นท่านป๋อ มีจวนแล้ว เหตุใดไม่ย้ายบ้านรองไปอยู่ที่นั่นเล่า?”

“ฮูหยินรองฉีคนปัจจุบันไม่ใช่มารดาแท้ ๆ ของท่านป๋อ นั่นเป็นฮูหยินคนใหม่ของนายท่านผู้เฒ่ารองฉี ฉีป๋อเจวี๋ยผู้เย็นชาห่างเหินเช่นนั้นจะอยู่ร่วมกับแม่เลี้ยงได้อย่างไรกัน?”

“ที่แท้เป็นเช่นนี้ มิน่าเล่า ท่านป๋อฉีหลายปีเพียงนี้ไม่แต่งงานมีลูก จวนฉีทางนั้นก็ไม่ได้ร้อนใจแม้แต่น้อย ที่แท้ไม่ได้ให้กำเนิดเองจึงไม่อาจห่วงใยเขาอย่างจริงใจได้”

“ท่านอยากตายหรือไร? เรื่องเหลวไหลพรรค์นี้ก็กล้ากล่าวออกมาข้างนอก ด้วยนิสัยของนายท่านฉี แม้ฮูหยินรองฉีอยากทำดีกับเขา นางก็คงไม่มีโอกาสนี้กระมัง? ได้ยินว่าท่านป๋อฉีกับสกุลทางท่านลุงมีความสัมพันธ์ไม่เลวทีเดียว”

“อะแฮ่ม….” มู่ซืออวี่เดินผ่านมาพร้อมกับซูจือหลิ่ว

สตรีหลายคนที่พูดคุยกันอยู่เมื่อครู่นี้เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

“คนเหล่านี้ไม่รู้จริง ๆ หรือว่ากำแพงมีหู”

“การนินทาเป็นธรรมชาติของมนุษย์” มู่ซืออวี่เอ่ย “ไม่อาจโทษพวกเขา”

“จวนหลังนี้งามทีเดียว”