สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 962

บทที่ 962 แผนการของสกุลสิง

บทที่ 962 แผนการของสกุลสิง

สิงเจียซือทะเลาะกับสิงเจียเวย นางรู้สึกว่าห้องโดยสารอึมครึม จึงหาข้ออ้างออกไปสูดอากาศ

สิงเจียเวยกินผลไม้แห้งแล้วเอ่ยกับตนเองอย่างภาคภูมิใจ “คุณชายสกุลหัวตกหลุมรักเจ้า เจ้าต้องแต่งงานกับเขาแม้ว่าจะไม่อยากแต่งก็ตาม”

“คุณหนู” เซียงเสวี่ยกระซิบแผ่วเบา “คุณหนูห้าไม่ใช่คนอารมณ์ดี หากเรื่องนี้ลุกลามใหญ่โต ฮูหยินผู้เฒ่าอาจคล้อยตามนางและให้ท่านแต่งไปก็ได้นะเจ้าคะ”

“ถึงแม้ท่านย่าคิดจะปกป้องนาง นั่นก็ต้องดูว่าสกุลหัวเห็นด้วยหรือไม่ เมื่อครู่นี้เจ้าก็ได้ยินแล้ว เห็นได้ชัดว่าคุณชายสกุลหัวต้องตานาง”

“เมื่อครู่นี้คุณชายหัวยังดูแคลนนาง เหตุใดจู่ ๆ เขาจึงเปลี่ยนใจแล้วเล่า?”

“ข้าจะรู้ได้อย่างไร? คุณชายประเภทนี้อาจเคยเห็นของนุ่มนวลมามากเกินไป จึงชอบของแข็งกระด้างเช่นนี้ขึ้นมา” สิงเจียเวยปิดปากยิ้ม “ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เราอยากเห็นแล้ว”

หยางเซียงจวินตระเตรียมงานนี้มาเป็นอย่างดี แรกเริ่มนางจัดนักดนตรีมาบรรเลงเพลง เมื่อเห็นว่านักดนตรีไม่อาจปลุกเร้าความสนใจของลู่ฉาวอวี่ได้ นางจึงเตรียมละครเงามา

แน่นอนว่าลู่ฉาวอวี่ต้องการลงจากเรือ ทว่าเรือแล่นออกมาไกลแล้ว หากขอให้พวกเขากลับในยามนี้ ย่อมไม่อาจเลี่ยงการทำให้เสียบรรยากาศ ถึงแม้เขาจะไม่สนใจงานพบปะเช่นนี้ แต่ก็ไม่คิดจะทำให้หมดสนุก จึงทำได้เพียงอดทนไว้เป็นการชั่วคราว

ฟ่านซู่เห็นว่าลู่ฉาวอวี่ไม่สนใจหยางเซียงจวินจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงหยุดจับคู่ให้ทั้งสอง หากหยางเซียงจวินคิดจะตามตอแยลู่ฉาวอวี่อีกครั้ง เขาคงต้องหาวิธีหยุดเอาไว้

สีหน้าของลู่ฉาวอวี่ถึงได้ดูดีขึ้นมา

“ใต้เท้าลู่ เมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์จะกลับเมืองหลวงหรือ?” ฟ่านซู่กล่าว “เมืองหลวงที่ไม่มีนางช่างขาดชีวิตชีวายิ่งนัก”

ลู่ฉาวอวี่เลิกคิ้ว “ขาดชีวิตชีวา? ควรกล่าวว่า ไม่มีคนคอยสร้างปัญหาจึงพลันรู้สึกขาดสีสัน วันคืนน่าเบื่อหน่ายแล้วต่างหาก”

ฟ่านซู่หัวเราะเบา ๆ “สร้างปัญหาไม่ดีหรือ? คนในสกุลลู่ล้วนเป็นคนกฎเกณฑ์เหนือฟ้า ไม่กล่าวถึงท่าน ที่ทั้งเข้มงวดและน่ากลัวประหนึ่งเป็นท่านอ๋องลู่คนที่สอง คุณหนูใหญ่ลู่ยิ่งสมบูรณ์แบบราวกับเป็นเทพเซียน ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ฉาวจิ่งก็เฉลียวฉลาดน่ารัก ยังคงเป็นบุตรที่ดีที่สุดที่สกุลลู่ให้กำเนิดมา ไม่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปเช่นกัน มีเพียงชิงเอ๋อร์เท่านั้นที่เป็นอิสระเสรี เพียงแต่นางใจร้อน นางจากไปเช่นนี้ ราษฎรในตรอกหลิวอวิ๋นล้วนหมดสนุกแล้ว”

“ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังยุ่ง นางจะกลับมายามที่อยากกลับเอง” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “เจ้าไม่ต้องเอาแต่กังวลเรื่องนางทั้งวันหรอก ข้าได้ยินมาว่าฝ่าบาทตั้งใจจะให้เจ้าดูแลกรมโยธาธิการ เจ้าเห็นว่าอย่างไร?”

“ของเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร?”

“ไม่รู้ก็เรียนรู้ได้” ลู่ฉาวอวี่เอ่ย “ฝ่าบาทให้เจ้าดูแลกรมโยธาธิการ นั่นเป็นเพราะเห็นความสามารถของเจ้า หากเจ้าไม่เข้าใจสิ่งใด มาหาข้าได้ ข้าติดตามท่านแม่มานาน แม้จะไม่ได้ตั้งใจเรียนรู้อะไร แต่ก็เข้าใจมากกว่าผู้อื่น”

“ใช่ ผู้ใดไม่รู้บ้างว่านายน้อยลู่มีความสามารถชาญฉลาด ไม่เหมือนคนทั่วไป” ฟ่านซู่เอ่ย “ขอเพียงท่านชอบข้า ข้าย่อมสามารถทำงานได้อย่างสะดวกราบรื่น”

ฟ่านซู่พาดแขนลงบนไหล่ลู่ฉาวอวี่

หากกล่าวถึงอายุลู่ฉาวอวี่และฟ่านซู่แล้ว ทั้งคู่ห่างกันเป็นอย่างมาก เด็กน้อยน่าสงสารและถูกรังแกในยามนั้น กลายมาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อผู้หนึ่ง

บางทีอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์อันดีของเขากับลู่จื่อชิง ฟ่านซู่ถึงได้มีโอกาสพูดคุยกับลู่ฉาวอวี่บ่อยครั้ง พวกเขาจึงค่อย ๆ คุ้นเคยกันในที่สุด

“เสียงดังเกินไปแล้ว” ลู่ฉาวอวี่ลุกขึ้น เดินออกไปข้างนอก

หยางเซียงจวินเห็นดังนั้นจึงคิดจะตามเขาไป หากแต่ถูกฟ่านซู่ขวางเอาไว้

“คุณหนูหยางไม่ควรกดดันเกินไป ไม่เช่นนั้นจะยิ่งเกิดการต่อต้าน จนทำให้เขาเบื่อเอาได้ง่าย ๆ สิ่งที่คุณหนูหยางต้องการคือหัวใจ ไม่ใช่การบีบบังคับเขาให้ลำบากใจกระมัง?”

“ข้าเพียงแค่อยากให้เขารู้จักข้ามากขึ้น หากเขาไม่ยินดีทำความรู้จักข้า เขาจะรู้ข้อดีของข้าได้อย่างไร?” หยางเซียงจวินเริ่มหงุดหงิด

“การจะรู้จักก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป” ฟ่านซู่เอ่ย “วันนี้ท่านได้ทำให้เขารับรู้ความรู้สึกของท่านที่มีต่อเขา ภายหลังย่อมมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีกหลายครั้ง เช่นนี้ก็จะดึงดูดความสนใจเขาได้”

“ตอนนี้เขาจะไปที่ใด?”

“เขาไปหาที่พักผ่อน”

ลู่ฉาวอวี่ออกมาจากห้องโดยสาร ตั้งใจว่าจะหาห้องพักผ่อน รอให้เรือเทียบท่าก่อนค่อยลุกออกไป เช่นนี้จะได้ไม่ต้องรับมือกับคนและเรื่องน่าเบื่อเหล่านั้น

ทันทีที่เปิดห้องพักห้องหนึ่งออกก็เห็นเงาร่างหนึ่งกำลังหันหลังเปลื้องผ้า เมื่อได้ยินเสียงเขา อีกฝ่ายจึงหันกลับมาด้วยความตื่นตระหนก

“ใต้เท้า… ลู่” สิงเจียซือกำลังปลดผ้าคาดเอว เมื่อเห็นว่าเป็นเขา ความตื่นตระหนกของนางจึงหายไป ทว่ายังเขินอายอยู่บ้าง

นางรัดผ้าคาดเอวกลับคืน

โชคดีที่เพิ่งถอดจึงยังไม่ได้เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น

ลู่ฉาวอวี่เอ่ย ‘ขออภัย’ แล้วถอยออกมา