สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 978

บทที่ 978 ในที่สุดก็มีข่าวดีแล้ว

บทที่ 978 ในที่สุดก็มีข่าวดีแล้ว

“ที่แท้เป็นเจ้าหรือ!” ฉิงโหรวผ่อนลดการป้องกันลง แล้วหันไปมองมองสิงเจียซือ “คุณหนู เขาเป็นคนดูแลสวนเจ้าค่ะ”

สิงเจียซือโบกมือส่งสัญญาณให้ฉิงโหรวและฉิงฮุ่ยปล่อยเขา

บ่าวชายผู้นั้นประคองจดหมายส่งให้

“ผู้ใดให้เจ้ามา?”

“บ่าวก็ไม่รู้ขอรับ” บ่าวชายเอ่ย “บ่าวออกไปทำธุระ ระหว่างทางกลับก็ถูกขวางเอาไว้ จากนั้นอีกฝ่ายก็ให้จดหมายฉบับนี้มา บอกว่าเป็นจดหมายถึงคุณหนูห้าในจวน”

“คุณหนู ต้องให้บ่าวตรวจดูก่อนหรือไม่เจ้าคะ?”

“เอามาเถอะ!”

ฉิงโหรวรับจดหมายจากบ่าวชาย ส่งให้สิงเจียซือ

สิงเจียซือมองสัญลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์บนซองจดหมายแล้วหัวเราะออกมา “ไม่เป็นไร นี่เป็นของสหายข้า เรื่องนี้ต้องขอบใจเจ้าแล้ว ฉิงโหรว ตกรางวัล”

“ไม่ได้ ๆๆๆ บ่าวเป็นหนี้ชีวิตคุณหนูห้า จะขอรางวัลจากคุณหนูห้าได้อย่างไร? หากคุณหนูห้ามีคำสั่งอะไรภายหน้าก็บอกบ่าวได้ ขอเพียงเป็นเรื่องที่บ่าวทำได้ บ่าวจะทำจนกว่าร่างกายจะแหลกลาญขอรับ” สิ้นคำ บ่าวชายก็คุกเข่าลง โขกหัวสองสามครั้งก่อนหมุนกายจากไป

“คนผู้นี้เป็นคนซื่อสัตย์” ฉิงโหรวเอ่ย “เราอยู่ที่จวนก็ต้องการคนใช้สอยพอดี คนผู้นี้รู้จักซาบซึ้งบุญคุณ สามารถอุ้มชูได้”

“แล้วแต่เจ้าเถอะ” สิงเจียซือกล่าว “อย่างไรเสียข้าก็ไม่ขาดเงิน ต้องการเงินก็มาบอกข้า เรื่องอื่นเจ้าจัดการได้ตามสมควร”

สิงเจียซือเปิดจดหมายออก กวาดตาอ่านจดหมายอย่างรวดเร็ว แววตาของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

คราวนี้นางอ่านอีกครั้งโดยละเอียดเพื่อให้มั่นใจว่าไม่ตกหล่นรายละเอียดใด ๆ ถึงได้รู้สึกโล่งใจและถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมาเฮือกใหญ่

“คุณหนูมีความสุขเพียงนี้ ผู้ที่เขียนจดหมายมาจะต้องเป็นสหายสนิทอย่างแน่นอน”

“เขาบอกข่าวดีข้าเรื่องหนึ่ง” สิงเจียซือเอ่ย “ฮูหยินผู้เฒ่าไม่ได้สร้างความลำบากให้สหายเหล่านั้นของข้า เพียงแต่ส่งพวกเขาขึ้นเรือจากไป สหายของข้ากลับไปที่บ้านเกิดอย่างปลอดภัยแล้ว ไม่ได้รับอันตรายใด ๆ”

“เช่นนั้นก็ดียิ่งนัก”

“ฮูหยินผู้เฒ่าบอกพวกเขาว่าข้าเป็นกุลสตรีสกุลใหญ่ บัดนี้ข้าอายุมากแล้ว ควรหารือเรื่องการแต่งงาน หากข้ายังเล่นเลื่อนลอยอยู่กับพวกเขาอีก ภายหน้าแม้อยากหาคู่ครองดี ๆ สักคนก็ไม่ได้แล้ว ดังนั้นต่อไปข้าจะไม่ไปจากเมืองหลวง พวกเขาจึงต้องเป็นฝ่ายจากไปเอง! พวกเขาเป็นคนต่างแดน ไม่ได้ซับซ้อนมากมายอย่างเรา พวกเขาจึงคิดว่าฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวไม่ผิด”

นางถึงวัยที่ควรหารือเรื่องการแต่งงานแล้วจริง ๆ ไม่ว่านางจะอยู่เผ่าพันธุ์ใด การแต่งงานก็เป็นเหตุการณ์สำคัญในชีวิต พวกเขาไม่อยากให้นางเดือดร้อน ดังนั้นเมื่อได้ยินคำแนะนำของฮูหยินผู้เฒ่าแล้ว พวกเขาจึงจากไป

ขอเพียงพวกเขาไม่เป็นอะไร นางก็วางใจแล้ว

ฮูหยินผู้เฒ่าไม่มีสหายของนางเป็นเครื่องมือต่อรอง ดังนั้นก็ไม่มีอะไรควบคุมนางได้แล้ว นางจะไม่ยอมถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ

นี่นับว่าเป็นข่าวดีจริง ๆ

นางจะไม่แต่งเข้าสกุลหัว ก่อนหน้านี้นางอดทนอดกลั้น เพราะกังวลว่าจะทำให้ฮูหยินผู้เฒ่าขุ่นเคืองแล้วทำร้ายเหล่าสหาย ตอนนี้นางไม่ต้องอดกลั้นแล้ว อย่างมากก็ก่อความวุ่นวายขนานใหญ่ จากนั้นนางก็สามารถจากไปได้ทันที!

มิอย่างนั้น ระหว่างเข้าร่วมงานเลี้ยงพรุ่งนี้ นางเพียงแค่แอบหนีก็ได้ อย่างไรเสียการแต่งงานกับสกุลหัวยังไม่เริ่มดำเนินการ เป็นเพียงการบอกกล่าวกันด้วยวาจาเท่านั้น หากพิธียังไม่แล้วเสร็จก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบแม้แต่น้อย

สิงเจียซือครุ่นคิดถึงความเป็นไปได้ในเรื่องนี้

“ฉิงโหรว ฉิงฮุ่ย พวกเจ้ายินดีไปกับข้าหรือไม่?”

“คุณหนูอยู่ที่ใด พวกบ่าวก็ไปที่นั่นเจ้าค่ะ”

วันรุ่งขึ้น สิงเจียซือขึ้นรถม้าไปอย่างว่าง่าย

ฮูหยินผู้เฒ่าขึ้นรถม้าหนึ่งคัน ฮูหยินรอง ฮูหยินสาม และฮูหยินสี่ขึ้นรถม้าหนึ่งคัน สิงเจียซือ สิงเจียเวย และฝาแฝดคู่นั้นขึ้นรถม้าอีกหนึ่งคัน