สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 979

บทที่ 979 แต่ละคนความคิดแตกต่างกันออกไป

บทที่ 979 แต่ละคนความคิดแตกต่างกันออกไป

“ขอบคุณคุณหนูหลี่ที่เป็นห่วง ตอนนี้ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว รบกวนไปบอกกล่าวคุณหนูหยางด้วยว่า เรื่องนั้นเป็นเพียงอุบัติเหตุ อย่าได้เก็บไปใส่ใจ”

หลังจากสิงเจียซือกล่าวคำเหล่านี้ หลี่เยียนหรานก็เอ่ยรับคำตามมารยาทสองสามครั้ง

เมื่อเอ่ยถึงคำพูดตามมารยาทแล้ว ผู้ทำการค้าไม่แพ้ผู้ใด ทั้งสองคนผลัดกันเอ่ยทีละคำสองคำ จู่ ๆ หลี่เยียนหรานพลันหมดคำพูดขึ้นมา นางที่เสแสร้งแกล้งทำอยู่เป็นนิจกลับไม่ต้องการอยู่ต่อ

“เซียงจวินเรียกข้าแล้ว ข้าไปก่อนละ คุณหนูห้า ภายหน้าหากมีโอกาส ท่านต้องมารวมตัวกันให้ได้นะ” หลี่เยียนหรานกล่าว

“แน่นอน” สิงเจียซือยิ้ม “หากภายหน้ามีอะไรไม่เข้าใจ ยังต้องขอคำแนะนำเพิ่มเติมจากคุณหนูหลี่ ท่านก็รู้ ข้าไม่ได้กลับมาเมืองหลวงนานหลายปีแล้ว จึงรู้จักคนไม่มากนัก”

เมื่อหยางเซียงจวินเห็นหลี่เยียนหรานเดินมาจึงเหลือบมองไปทางสิงเจียซือแล้วเอ่ยถาม “เจ้ากับนางมีอะไรให้คุยกัน?”

“ใบหน้าของนางกลายเป็นเช่นนั้น ตอนนี้มีข่าวลือไม่ดีมากมายแพร่สะพัด พวกเรายังต้องดูสนิทสนมกับนางเพื่อแก้ข่าวลือ” หลี่เยียนหรานกล่าว

“ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องสกุลสิงมาก่อนเสียหน่อย เรื่องยุ่งเหยิงปานนั้น พวกเราจะสนิทสนมกันได้อย่างไร?” หยางเซียงจวินกล่าวเหยียดหยาม “ไม่คู่ควรจริง ๆ เพียงเพื่อร้านร้านเดียวนั่น แม้กระทั่งชื่อเสียงตนเองยังไม่ต้องการ”

หลี่เยียนหรานยิ้มบาง ๆ แต่ไม่ได้กล่าวอะไร

ร้านแห่งเดียวไม่ได้สำคัญอะไรกับหยางเซียงจวินและสกุลหัว ทว่าในสายตาคนทั่วไปส่วนใหญ่แล้ว การสูญเงินหลายหมื่นตำลึงไม่ใช่จำนวนเพียงเล็กน้อย หากเปลี่ยนเป็นนาง คงจะพยายามทุกวิถีทางนำมันกลับมาเช่นกัน แน่นอนว่านางจะไม่ทำให้เรื่องวุ่นวายใหญ่โตเช่นนี้ อย่างไรเสียนางก็สนใจเงินทอง ยิ่งไปกว่านั้นยังสนใจชื่อเสียงของตน นางย่อมไม่มีวันปล่อยให้ตนเสื่อมเสียชื่อเสียง

“จริงสิ เมื่อครู่ข้าให้คนไปสอบถามดูแล้วว่าใต้เท้าลู่น้อยอยู่ที่ใด” เมื่อเอ่ยถึงลู่ฉาวอวี่ ใบหน้าของหยางเซียงจวินก็เต็มไปด้วยความยินดี “ใต้เท้าลู่น้อยรักความสะอาด เขากำลังเล่นหมากรุกอยู่กับฉีเว่ยฟาง คุณชายสกุลฉีอยู่ที่ศาลาหลินอัน”

“เซียงจวิน ทางนั้นเป็นที่สำหรับบุรุษ ท่านอย่าได้เข้าไปยุ่งเลย” หลี่เยียนหรานกล่าว

“ข้าเพียงแค่อยากให้ใต้เท้าลู่น้อยรู้จักข้ามากขึ้นหน่อย เขาจะได้สนใจข้า” หยางเซียงจวินเอ่ย “ในเมื่อมีเพียงทำให้ใต้เท้าลู่น้อยประทับใจถึงจะได้แต่งเข้าสกุลลู่ เช่นนั้นข้าก็ทำได้เพียงใช้วิธีโง่ ๆ นี้แล้ว”

“พวกเจ้าดูสิ พี่หญิงสกุลทังเดินเข้าไปแล้ว…” เสียงพูดคุยดังขึ้นจากข้าง ๆ

หยางเซียงจวินและหลี่เยียนหรานได้ยินคำพูดนี้จึงหันไปมองทางสิงเจียซือ เป็นดังคาด คุณหนูสกุลทังเดินเข้าไปหาสิงเจียซือแล้ว

“เหตุใดพวกนางจึงพูดคุยหัวเราะกันได้อยู่เล่า?”

“นั่นน่ะสิ พี่หญิงสกุลทังกับคุณหนูสกุลสิงไม่ควรเห็นหน้าแล้วทะเลาะกันจะเป็นจะตายหรือ?”

สิงเจียซือกับคุณหนูสกุลทังกำลังพูดคุยสรวลเสเฮฮาอยู่จริง ๆ พวกนางไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ คุณหนูสกุลทังผู้นั้นรูปโฉมงามเฉิดฉาย คราแรกยังนึกว่าจะพูดคุยได้ยาก นึกไม่ถึงว่านางจะใจกว้าง ไม่ทำให้สิงเจียซือลำบากใจแม้แต่น้อย

ส่วนสิงเจียซือนั้น เดิมทีก็ไม่คิดแต่งเข้าสกุลหัว แน่นอนว่าย่อมไม่สนใจสิ่งที่เรียกว่า ‘ศัตรูหัวใจ’

“ท่าน เพื่อที่จะไม่ได้แต่งเข้าสกุลหัว ถึงกับทำให้ชื่อเสียงของตนด่างพร้อย ช่างมุ่นมั่นตั้งใจดีจริง ๆ” ทังหงซิ่วกล่าว

“คุณหนูทังไม่โมโหหรือ?”

“เหตุใดข้าต้องโมโห?” ทังหงซิ่วเอ่ย “ท่านไม่อยากแต่ง เขาไม่อยากแต่ง พวกท่านสองคนไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน ข้าควรจะดีใจ”

“คุณหนูทังไม่ร้อนใจเช่นนี้ หรือว่าจะได้รับข่าวดีอะไรมา?” มิเช่นนั้นนางคงไม่นิ่งเฉยเพียงนี้แน่

“ท่านช่างฉลาดจริง ๆ” ทังหงซิ่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ท่านพ่อข้าใกล้จะได้เลื่อนขั้นแล้ว อีกทั้งยังจะได้ติดตามใต้เท้าลู่น้อย ข้าได้ยินท่านพ่อบอกว่า วันนี้เขาจะไปหารือกับสกุลหัวเรื่องการหมั้นหมาย อีกทั้งใต้เท้าลู่น้อยยังจะคอยสนับสนุนเขาอีกแรง”