สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 980

บทที่ 980 การให้ความสำคัญของพระชายาลู่

บทที่ 980 การให้ความสำคัญของพระชายาลู่

สิงเจียซือซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก

นางพบกับพระชายาลู่เพียงไม่กี่ครั้ง ทว่าทุกครั้งล้วนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความเมตตา

ทุกคนในสกุลสิง รวมถึงฮูหยินผู้เฒ่าสิงและญาติหญิงอีกหลายคนจึงต้องมองสิงเจียซือใหม่อีกครั้ง

การปีนป่ายไปถึงสกุลหัวนั้นไม่เลว ทว่าเทียบกับสกุลลู่แล้วนับว่ายังอยู่ข้างหลัง

น่าเสียดาย บุรุษที่อายุเหมาะสมเพียงคนเดียวในสกุลลู่คือใต้เท้าลู่น้อย อีกทั้งท่านนั้นยังดูเข้าหาได้ไม่ง่าย แม้กระทั่งกุลสตรีสูงศักดิ์ในเมืองหลวงยังไม่เข้าตา แล้วจะต้องตานังเด็กบ้านป่าสกุลสิงผู้นั้นได้อย่างไร?

เมื่อคิดเช่นนี้ ความปรารถนาที่จะเข้าหาสกุลลู่จึงค่อย ๆ เย็นลง ไม่ว่าจะคิดคำนวณอย่างไร? ก็ยังคงต้องปีนป่ายเข้าหาสกุลหัว เช่นนี้โชคชะตาของสกุลสิงจึงจะได้เขียนขึ้นใหม่อีกครั้ง

“หมู่นี้เจ้ามีชื่อเสียงทีเดียว ข้าไม่ทันออกจากจวนก็ได้ยินเรื่องเจ้าแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ยกระเซ้าสิงเจียซือ “ชนรุ่นหลังเก่งกว่าชนรุ่นก่อน เจ้ามีท่าทีกล้าหาญเหมือนข้า ข้าชื่นชมแม่นางน้อยที่เก่งกล้าอย่างเจ้า”

ซูจือหลิ่วที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ย “แม่นางห้าสิงไม่รู้ พระชายาลู่ของเราได้ยินเรื่องของเจ้าแล้วถึงกับกล่าวว่าโชคดีที่นังหนูชิงเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง มิเช่นนั้น นางต้องวิ่งไปให้กำลังใจเจ้าอย่างแน่นอน”

สิ้นคำ ซูจือหลิ่วก็หัวเราะออกมา

ฮูหยินหลายท่านที่อยู่ตรงนั้นก็หัวเราะขึ้นมาเช่นกัน

ในแวดวงเมืองหลวง ท่าทีของมู่ซืออวี่ก็คือทิศทางลม คนที่ว่าสิงเจียซือก่อนหน้า ยามนี้กลับกล่าวยกย่องนางแทบทุกคำ เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ไม่มีกฎเกณฑ์ในการแยกแยะผิดถูก

ไม่ไกลออกไป หลี่เยียนหรานเฝ้ามองฉากนี้ แล้วเอ่ยกับหยางเซียงจวินที่กำลังนึกอิจฉา “ดูเหมือนว่าพระชายาลู่จะชอบนังเด็กป่าเถื่อนไร้กฎเกณฑ์ประเภทนี้”

“พระชายาลู่ชมชอบผู้ที่กล้ารักกล้าเกลียด ข้าก็ทำได้เช่นกัน” หยางเซียงจวินเอ่ย

เมื่อทังหงซิ่วเห็นสิงเจียซือพูดคุยสรวลเฮฮาอย่างผ่อนคลายต่อหน้าพระชายาลู่และฮูหยินสูงศักดิ์คนอื่น ๆ เช่นนั้น นางก็เอ่ยกับคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่อยู่ข้าง ๆ “ท่านแม่ข้ามักจะบอกเสมอว่า มีสหายเพิ่มขึ้นอีกคนชาญฉลาดกว่าการก่อศัตรูเพิ่มอีกคน ดูเหมือนที่ข้าฟังท่านแม่จะตัดสินใจได้ไม่ผิด ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีสถานะอย่างไร หากเลี่ยงได้ก็อย่าสร้างศัตรู ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่สามารถรับรองได้ว่าผู้ที่ตนไปสร้างความขุ่นเคืองให้จะเป็นคนประเภทไหน?”

“พี่หญิงทังกล่าวเช่นนี้ กลัวเกรงนังเด็กสกุลสิงนั่นแล้วหรือ?” บุตรสาวสกุลผู้ดีคนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยพลางยิ้มเย้ย “หากกลัว คุณชายสกุลหัวผู้นั้นก็จะเป็นของผู้อื่นแล้ว”

บุตรสาวสกุลผู้ดีหัวเราะขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน

ทังหงซิ่วไม่โง่ นางรู้ว่าคนเหล่านี้เพียงแค่อยากจะสุมไฟ

น่าเสียดาย นางไม่ได้ถูกหลอกง่ายเพียงนั้น

“เรื่องการแต่งงานเป็นไปตามคำชักนำของแม่สื่อ คำสั่งของบิดามารดา หากเป็นเช่นนั้น นั่นก็เป็นโชคชะตา” ทังหงซิ่วกล่าว “ข้าย่อมอวยพรให้พวกเขา”

กุลสตรีสูงศักดิ์สองสามคนมองหน้ากันไปมา แววตาดูถูกเย้ยหยัน