สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 988

บทที่ 988 การแต่งงานของสี่สิง

บทที่ 988 การแต่งงานของสี่สิง

“รองแม่ทัพของแม่ทัพฉีเจิน แซ่หลิน ชื่อเจิ้นซาน” นายท่านรองสิงเอ่ย “แม่ทัพฉีเป็นพ่อสื่อให้เขาด้วยตนเอง เห็นได้ว่าคนผู้นี้มีความสำคัญเพียงใด ข้าจัดเตรียมคู่ครองที่ดีเช่นนี้ให้ลูกสาวเรา ยังไม่รีบขอบคุณข้าอีก”

เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว นายท่านรองสิงก็เรอออกมา ฮูหยินรองสิงได้กลิ่นไม่พึงประสงค์เต็มรูจมูก

อย่างไรก็ตาม กลิ่นนั้นไม่นับเป็นอะไรเลย ในยามเช่นนี้ ฮูหยินรองสิงไม่อาจมัวแต่สนใจ ‘เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ’ ได้ คำพูดของเขายังคงสะท้อนก้องอยู่ภายในใจนาง สีหน้าของนางมืดมนราวกับขี้เถ้า

“ท่านเคยถามถึงภูมิหลังครอบครัว เคยถามว่าเขารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร อายุเท่าใดหรือไม่?” ฮูหยินรองสิงกล่าว “นี่เป็นเรื่องใหญ่ของลูกสาวท่าน ท่านกลับตัดสินใจเพียงชั่วจอกเดียวหรือ?”

นายท่านรองสิงโบกมือไปมา “คนที่แม่ทัพฉีเจินแนะนำ ย่อมไม่ย่ำแย่”

“เขาเป็นบิดาท่านหรือเป็นมารดาท่าน เหตุใดคู่ครองที่เขาแนะนำจึงจะไม่ย่ำแย่ เจ้าคนแซ่สิง เจ้าเห็นเรื่องของลูกสาวท่านเป็นเรื่องจริงจังหรือไม่?”

“แม่ทัพฉีเจินบอกแล้ว รองแม่ทัพหลินเปรียบเสมือนพี่น้องของเขา หากเขาแต่งลูกสาวของเราเข้าไป เช่นนั้นสกุลสิงเรากับสกุลฉีของเขาก็ถือเป็นบ้านดองกันแล้ว เจ้าอิงบ้านเราอายุน้อยเปี่ยมพรสวรรค์ ควรได้รับการฝึกฝนดี ๆ พอดีทางเขากำลังขาดแคลนคน ต้องการคนหนุ่มสักคนมาช่วย ดังนั้นหากการแต่งงานครานี้สำเร็จก็ถือเป็นคนกันเองแล้ว ใช้ผู้อื่นไม่สู้ใช้เจ้าอิง”

จู่ ๆ ฮูหยินรองสิงพลันพูดไม่ออก

สิงซื่ออิงเป็นบุตรชายคนโตของพวกเขาบ้านรอง อีกทั้งยังเป็นผู้ที่มีความสำคัญที่สุดทั่วทั้งจวนสิง หากฉีเจินยินดีอบรมบ่มเพราะเจ้าอิง เช่นนั้นก็นับว่าได้ประโยชน์มหาศาลแล้วจริง ๆ

“ตอนนี้คงไม่คิดว่าข้าเลอะเลือนแล้วกระมัง?” นายท่านรองสิงเห็นนางนิ่งไปก็คิดว่าตนถือไพ่เหนือกว่าแล้ว พลันภูมิใจขึ้นมา

“เจ้าอิงเข้าร่วมสกุลฉีได้ พวกเราแน่นอนว่าต้องดีใจ เพียงแต่ ท่านก็รู้นิสัยของเวยเอ๋อร์ แต่ไหนแต่ไรมานางดื้อดึง หากนางรู้ว่าตนต้องแต่งกับรองแม่ทัพผู้หนึ่ง ไม่มีอะไรวิเศษวิโส ภูมิหลังครอบครัวก็เป็นเพียงข้ารับใช้สกุลฉี นางจะไม่อาละวาดหรือ? ไม่ได้การ ยังคงใช้ไม่ได้ เจ้าอิงต้องหาวิธีอื่น”

“ไยเจ้าต้องดื้อด้านเพียงนี้?”

“ข้ายังไม่ได้ว่าอะไรท่านเลย!” ฮูหยินรองสิงเอ่ยด้วยความโมโห “ท่านจะจัดการเรื่องการแต่งงานของลูกสาวตนง่าย ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร? สกุลอื่นที่จริงจังสกุลใดบ้างไม่ต้องมีสามสื่อหกพิธี เลือกให้ถี่ถ้วนก่อนค่อยตัดสินใจ ท่านทำอย่างนี้จะให้ผู้อื่นมองลูกสาวเราอย่างไร? ข้าขอถามท่าน ท่านคงตกปากรับคำปากเปล่า ไม่ได้มอบสิ่งยืนยันอะไรไปใช่หรือไม่?”

“ข้าให้จี้หยกชิ้นหนึ่งกับแม่ทัพฉีไปแล้ว”

“ว่าอย่างไรนะ? ท่าน!”

“ข้าจะไปหาฮูหยินผู้เฒ่าตอนนี้ ดูสิว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะเฆี่ยนตีท่านอย่างไร” ฮูหยินรองสิงเอ่ย “บิดาที่ใดดูถูกลูกสาวตนอย่างท่านบ้าง?”

“เอาละ ไม่พูดกับเจ้าแล้ว” นายท่านรองสิงรู้สึกง่วงนอนจึงล้มตัวลงนอนผล็อยหลับไปในทันที

ฮูหยินรองสิงเห็นท่าทางของเขาก็โกรธจนควันออกหู

นางเรียกสาวใช้เข้ามาช่วยแต่งตัวให้ หลังจากเรียบร้อยแล้วก็รุดไปที่เรือนฮูหยินผู้เฒ่าทันที

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย นางต้องรีบบอกฮูหยินผู้เฒ่าโดยเร็วเพื่อขอความช่วยเหลือ

ฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินเรื่องที่ฮูหยินรองสิงมาฟ้องก็โกรธเกรี้ยวขึ้นมาดังคาด

แม่นมเฒ่าที่อยู่ข้าง ๆ รีบลูบหลังนาง ปลอบใจด้วยคำพูดดี ๆ “ฮูหยินไม่ต้องรีบร้อนไป เรื่องนี้ยังพอมีช่องให้เปลี่ยนแปลงได้”

ฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินคำพูดของแม่นมเฒ่าก็สงบลงจริง ๆ

นางเอ่ยว่า “พรุ่งนี้พวกเราจะไปเยี่ยมเยือนฮูหยินฉี บอกว่าการแต่งงานของนังหนูสี่ได้ตัดสินใจมานานแล้ว เจ้ารองไม่รู้สถานการณ์จึงรีบร้อนมอบสิ่งยืนยันให้เสนาบดีฉีไป ขอเสนาบดีฉีและฮูหยินอย่าได้ถือสาหาความ”

คำกล่าวมาถึงขั้นนี้แล้ว ผู้มีสมองย่อมเข้าใจความหมายของสกุลสิง นั่นคือไม่อยากแต่งแม่นางสี่ให้กับรองแม่ทัพธรรมดา ๆ ผู้หนึ่ง